Ανίσχυροι

"Δεν θα πρέπει να τους επιτρέψει να της στερήσουν την ελευθερία να αποφασίζει", ήταν οι δηλώσεις της Μέρκελ για την λεγόμενη Τρόικα (Ε.Ε./ΔΝΤ/ΕΚΤ) θέλοντας να υπερασπιστεί το δικαίωμα να χαράζουν πολιτική οι δημοκρατικά εκλεγμένες ηγεσίες και όχι οι οίκοι αξιολόγησης.

Έχω την εντύπωση ότι δε δώσαμε τη σημασία που έπρεπε στις δηλώσεις της Μέρκελ. Θυμίζω ότι τις έκανε, όταν της έθεσαν υπόψη, ότι οι οίκοι αξιολόγησης των οικονομιών ετοιμάζονται να θεωρήσουν το σχέδιο για την εθελοντική συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στο σχέδιο διάσωσης της Ελλάδας, ως ένα είδος πτώχευσης (default).

Αν αυτές οι δηλώσεις της καγγελαρίου της Γερμανίας, της πιο ισχυρής ευρωπαϊκής χώρας, γινόταν πριν από 10 (τολμώ να πω) χρόνια θα είχε έλθει το πάνω κάτω. Ήταν ακόμα η εποχή που τον κυρίαρχο λόγο είχε η καθαρή πολιτική και οι αποφάσεις των πολιτικών κέντρων επιβάλλονταν και καθόριζαν την οικονομική πολιτική των εθνικών χωρών και των υπερεθνικών σχηματισμών. Σήμερα μία απλή απειλή ενός οίκου αξιολόγησης ήταν αρκετή για να οδηγήσει τη Μέρκελ σ' αυτό το απολογιτικό ύφος και να κινδυνεύει να ακυρώσει ό, τι με πολύ κόπο, εδώ και μήνες, έχει φτιάξει, δηλαδή την εθελοντική συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα.

Και  αυτά τα λέω για να δείξω πόσο ανίσχυρο είναι το πολιτικό προσωπικό της Ευρώπης μπροστά στο συρρωρευμένο κεφάλαιο και στους μηχανισμούς του. Παιδιά αυτή είναι η πραγματικότητα, την οποία πάντα πρέπει να τη λαμβάνουμε υπόψη, (άλλωστε αυτό δεν κάνουν όλοι οι πολιτικοί ηγέτες;) όταν προσπαθούμε να αναλύσουμε τα τρέχοντα φαινόμενα.