Η Δημοκρατία ανάμεσα στην αμφισβήτηση και την ανικανότητά της

• Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

• Tου Στέφανου Kασιμάτη 

...Ο καλύτερος τρόπος που έχω για να συμπυκνώσω το πρόβλημα το οποίο εμποδίζει τώρα την ανόρθωση είναι ότι βρισκόμαστε εγκλωβισμένοι ανάμεσα στην αμφισβήτηση της Δημοκρατίας, από τη μια πλευρά, και στην καταφανή ανικανότητα της Δημοκρατίας, από την άλλη. Η μεν πρώτη είναι έκδηλη στο χυδαίο σύνθημα: «Να καεί, να καεί το μπορντέλο η Βουλή». Είναι, δε, ενδεικτικό της πνευματικής ρηχότητας των ταγών του έθνους ότι οι περισσότεροι -και δη οι καθωσπρέπει τηλεαστέρες- δείχνουν να σοκάρονται περισσότερο από τον χαρακτηρισμό της Βουλής με τον όρο «μπορντέλο», παρά από την ανατριχιαστική έκκληση για την πυρπόλησή της. Να την κάψουμε, λοιπόν, τη ρημάδα! Μετά τι θα κάνουμε; «Αμεση Δημοκρατία», όπου ο καθένας θα έχει γνώμη για τα πάντα; Μα, εδώ έχουμε σήμερα τριακόσιους αντιπροσώπους και μας βγαίνει το λάδι, ώσπου να συνεννοηθούν και να πάρουν μια απόφαση για τα στοιχειώδη! Θα τα καταφέρουμε καλύτερα, αν κάθε τρεις και λίγο επιχειρούμε τον συγκερασμό μερικών εκατομμυρίων γνωμών για κάθε τι; Προς Θεού, όχι. Κάτι τέτοιο θα ήταν μάλλον επιδείνωση του σημερινού προβλήματος, παρά η λύση του.

Η ανικανότητα της σημερινής Δημοκρατίας οφείλεται κυρίως στην ενδοτικότητα της ηγεσίας στις λαϊκιστικές πιέσεις. Χαμηλώσαμε όσο ήταν δυνατόν τον διαιρέτη του κλάσματος, ώστε να χωράμε όσο γίνεται περισσότεροι στο πηλίκον. Αποκτήσαμε, φερ’ ειπείν, πενήντα υπουργούς, εκεί όπου κάποτε κάναμε δουλειά με είκοσι πέντε· εβδομήντα αρεοπαγίτες, ενώ το 1995 ήσαν μόλις τριάντα πέντε· έχουμε και πενήντα στρατηγούς, όσους δηλαδή έχει και ο στρατός των ΗΠΑ και δεν ξέρω πόσες χιλιάδες ακόμη συνταξιούχους στρατηγούς. Συνοπτικά, από όποια πλευρά και αν εξετάσουμε τη Δημοκρατίας μας (που, ως γνωστόν, δεν έχει αδιέξοδα...) διαπιστώνουμε ότι την έχουμε ξεχειλώσει. Από πού, λοιπόν, θα προέλθει το πνεύμα της ανόρθωσης; Λυπάμαι, αλλά έτοιμη απάντηση στο ερώτημα δεν έχω. Εχω μόνον τη βεβαιότητα ότι όσο και αν είναι δίκαια η οργή μας με τους πολιτικούς, η λύση για την πατρίδα μας μπορεί να έλθει μόνο μέσα από τη Δημοκρατία - αλλά μια Δημοκρατία απαλλαγμένη από τον λαϊκισμό. Αλίμονο αν, προκειμένου να ανασκουμπωθούμε, πρέπει πρώτα να ζήσουμε κυβέρνηση Χατζηνικολάου, με υπουργό Οικονομικών Αυτιά και Πολιτισμού τον Τράγκα!