Δημοσιευστε στο Blog

Σχολιάστε όπως εσείς κρίνετε τις αναρτήσεις μας κάνοντας κλικ στην επιλογή "σχόλια" κάτω από κάθε ανάρτηση ή στείλτε το άρθρο σας στο email: giangais@aol.com

Τρίτη 20 Νοεμβρίου 2012

Οι νέοι φασίστες της Ευρώπης

  • The New York Times
  • By 
Ακροδεξιές υπερεθνικιστικές ομάδες εκμεταλλεύονται παλιές έχθρες και νέους φόβους σε όλη την ήπειρο. Αν και δεν βρισκόμαστε στην Ευρώπη της δεκαετίας του 1930, οι απογοητευμένοι πολίτες χωρών, όπως η Ελλάδα και η Ουγγαρία, στρέφονται όλο και περισσότερο σε απλές απαντήσεις, εκλέγοντας κόμματα που κατηγορούν γνωστά εξιλαστήρια θύματα - Εβραίους, Τσιγγάνους, ομοφυλόφιλους και ξένους - για τα δεινά τους.




Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2012

Η διαφθορά συνεχίζεται σχεδόν ανεξέλεγκτα στην Ελλάδα

  • Spiegel Online
  • By Julia Amalia Heyer
Οι κατηγορίες για διαφθορά εξακολουθούν να μην επηρεάζουν κατ 'ανάγκη μια πολιτική καριέρα στην Ελλάδα, όπως αποδεικνύεται από την περίπτωση του πρώην νομάρχη Θεσσαλονίκης, Παναγιώτη Ψωμιάδη. Αυτός φέρεται να έλαβε προσωπικά σχεδόν 1 εκατ. € για δημόσια έργα που ποτέ δεν έγιναν.

Ενώ η Αθήνα περιμένει περισσότερη βοήθεια από την Ευρωπαϊκή Ένωση, η χώρα εξακολουθεί να διοικείται με τον ίδιο παλιó απρόσεκτο τρόπο. Διεφθαρμένοι πολιτικοί και πλούσιοι συνεχίζουν να καρπούνται ελληνικά κεφάλαια και ελάχιστα πράγματα γίνονται γι αυτό.

Πώς μπορεί κάποιος που έχει δηλώσει ετήσιο εισόδημα 25.000 € να μεταφέρει € 52 εκατομμύρια στο εξωτερικό; Τι είδους συμπληρωματικό εισόδημα πρέπει να έχει ένα άτομο που, σύμφωνα με τις φορολογικές δηλώσεις του, κέρδισε € 5.588 το 2010, αλλά και πάλι κατάφερε να μεταφέρει € 19,8 εκατομμύρια στο εξωτερικό; Και πώς μπορεί να συμβεί ένας Έλληνας πολίτης να βγάζει € 9,7 εκατομμύρια στο εξωτερικό αν και υποτίθεται ότι κέρδισε ακριβώς μηδέν ευρώ;

Αυτά είναι τα ερωτήματα που οι διώκτες της φοροδιαφυγής θα πρέπει να θέσουν σ' έναν αριθμό ατόμων των οποίων η ταυτότητα μέχρι στιγμής έχει γίνει γνωστή με τη μορφή αρχικών. Για παράδειγμα, ένας "GD" βρίσκεται στην κορυφή της λίστας με τα ονόματα των 54.000 Ελλήνων πολιτών οι οποίοι μετέφεραν στο εξωτερικό μεγάλα περιουσιακά στοιχεία, μεταξύ 2009 και 2011. Ο κατάλογος προέρχεται από την ελληνική κεντρική τράπεζα και είναι τώρα στα χέρια του του υπουργείου Οικονομικών.
Ο τρόπος ζωής πολλών Ελλήνων δεν ανταποκρίνεται στο δηλωθέν εισόδημά τους.
Αυτό όμως δε φαίνεται να σταματάει
Είναι η μεγαλύτερη από τις τέσσερις λίστες που κυκλοφορούν σήμερα στην Αθήνα. Κάθε μία περιέχει τα ονόματα των ατόμων των οποίων η οικονομική κατάσταση - τραπεζικές καταθέσεις και ακίνητα περιουσιακά στοιχεία - δεν αντιστοιχούν καθόλου με ό, τι ισχυρίστηκαν στις φορολογικές δηλώσεις τους. Αλλά σχεδόν τίποτα δεν έχει γίνει γι 'αυτό. Η ελληνική πραγματικότητα είναι μερικές φορές παράδοξη: Ενώ ο κυβερνών συνασπισμός ήταν απασχολημένος σε αντιπαραθέσεις με τους διεθνείς πιστωτές για το πόσες εκατοντάδες ευρώ μπορούν ακόμη να περικοπούν από τους μισθούς των δασκάλων και των νοσοκόμων και η Αθήνα συνεχίζει να μειώνει τις συντάξεις των εργαζομένων, πλούσιοι Έλληνες μετέφεραν δισεκατομμύρια στο εξωτερικό με σχετική ατιμωρησία .

Κυριακή 14 Οκτωβρίου 2012

Μια φρικτή στιγμή για ένα βραβείο

  • The Guardian
  • By David Priestland & Helena Smith*
"Δεν το καταλαβαίνω αυτό – στην Ελλάδα ζούμε πόλεμο..."

Θυμός και αμηχανία στους δρόμους της Αθήνας μετά την απονομή του βραβείου Νόμπελ για την ειρήνη στην Ε.Ε.

Υπάρχουν βραβεία και βραβεία. Και χθες το βράδυ δεν υπήρχε καμία αμφιβολία στο μυαλό των περισσότερων Ελλήνων ότι το σημαντικότερο όλων αυτών, το βραβείο Νόμπελ ειρήνης, πήγε σε λάθος παραλήπτη.

Στη χώρα αυτή, που βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της χειρότερης κρίσης που χτύπησε την ήπειρο μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, η είδηση ότι δόθηκε το βραβείο στην ΕΕ ως επιβράβευση των προσπαθειών της για την προώθηση της ειρήνης και της Δημοκρατίας, χαιρετίστηκε με αμηχανία και δυσπιστία. Τρεις μέρες αφότου δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωσαν στους δρόμους της Αθήνας κατά τη διάρκεια της επίσκεψης της Άγκελα Μέρκελ – ορισμένοι ντυμένοι με ναζιστικές στολές — πολλοί αναρωτήθηκαν αν η απόφαση ήταν ένα αστείο. Ή μήπως ένα νορβηγικό τέχνασμα για να υποκύψει, το ολοένα και περισσότερο διαιρεμένο και παραλυμένο από το χρέος έθνος, στις απαιτήσεις λιτότητας της Γερμανία . Στο σκεπτικό του εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ, του αριστερού κόμματος που μπορεί να ήταν μια απλή υποσημείωση, αν δεν ήταν σήμερα η αξιωματική αντιπολίτευση στην Ελλάδα, η απόφαση "απαξιώνει"  και "βλάπτει" το θεσμό του βραβείου Νόμπελ ειρήνης.

"Απλά δεν καταλαβαίνω ποιος ήταν ο συλλογισμός πίσω από αυτό" είπε ο Πάνος Σκουρλέτης, εκπρόσωπος τύπου του Κόμματος. "Σε πολλά μέρη της Ευρώπης, αλλά κυρίως στην Ελλάδα, βιώνουμε πραγματικά μια εμπόλεμη κατάσταση σε καθημερινή βάση, έστω και με έναν πόλεμο που δεν έχει κηρυχθεί επισήμως. Δεν υπάρχει τίποτα το ειρηνικό σ' αυτό".


Ο πρόεδρος της Νορβηγικής Επιτροπής Νόμπελ, Thorbjoern Jagland , ανακοινώνει
την απόφαση να δοθεί το βραβείο για την ειρήνη στην ΕΕ. Οι αντιδράσεις συνεχίζονται.

Σχεδόν τρία χρόνια από τότε που ξεκίνησε η κρίση χρέους κάτω από την Ακρόπολη, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία στο μυαλό πολλών ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε πόλεμο – έναν οικονομικό πόλεμο, οι συνέπειες του οποίου, η φτώχεια και το μίσος, η οργή και η απόγνωση, έχουν αρχίσει  να γκρεμίσουν αδυσώπητα την κοινωνία. Και για τη μεγάλη πλειοψηφία της ΕΕ – με τη Γερμανία στο πηδάλιο – φταίει αποκλειστικά και μόνο αυτή.

Πέμπτη 11 Οκτωβρίου 2012

Persona non grata

Από τη μία λοιπόν η προσπάθεια για τη συντήρηση των μεταπολιτευτικών στρεβλώσεων - πλην όμως βολικών για όλους - θα συνεχιστεί. Από τη άλλη θα προετοιμάζεται ο δρόμος για το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό, σοβιετικού τύπου αναγκαστικά, αφού δε θα υπάρχει χρήμα για να στηριχθεί μια αναβίωση του ιδιότυπου περονικού σοσιαλισμού της δεκαετίας του '80.


Ηταν καλή και χρήσιμη η επίσκεψη της Μέρκελ. Οχι για τα αποτελέσματα όπως συνηθίζουν να τα αποτιμούν οι "ειδικοί", στο πολιτικό και οικονομικό πεδίο, αλλά γιατί μας δόθηκε η ευκαιρία να δούμε - για άλλη μία φορά - τον ακραίο αριστερό και δεξιό εθνικισμό σε ένα αξεδιάλυτο όλον.

Υποστηρίζω λοιπόν, ότι έχουμε ολισθήσει σε μια πλειοδοσία εθνικισμού και απομονωτισμού, που τείνει να αποκτήσει κυρίαρχα πολιτικά χαρακτηριστικά με καταστροφικές συνέπειες για τον τόπο. Σας ρωτώ π.χ.: Σε όλες αυτές τις σκηνές εθνικιστικής παραφροσύνης που εκτυλίχθηκαν στην Αθήνα, τα καψίματα των γερμανικών σημαιών, οι φωτογραφίες που κατέκλεισαν τον τύπο και το διαδίκτυο, οι οποίες ταύτιζαν την άφιξη της Μέρκελ με την άφιξη των γερμανικών στρατευμάτων, σε όλη αυτή την αναμόχλευση των πληγών της Κατοχής, πέραν ενός κυρίαρχου εθνικισμού που απευθύνεται αποκλειστικά στο θυμικό των πολιτών και εκμεταλλεύεται τη δεινή οικονομική και κοινωνική συγκυρία, μπορεί κανείς να διακρίνει καθαρά πολιτικά και ιδεολογικά χαρακτηριστικά;  

Εθνικιστικό χάπενιγκ κατά την "υποδοχή" της καγγελαρίου Μερκελ στην Αθήνα

"Η Μέρκελ έρχεται ως εκπρόσωπος των τοκογλύφων". Ποιος το είπε; Η Παπαρήγα, ο Τσίπρας; Οχι ο Μιχαλολιάκος. 
" Η Μέρκελ έρχεται για να στηρίξει τους Μερκελιστές". Ποιος το είπε; Ο Καμμένος, ο Μιχαλολιάκος; Οχι, ο Τσίπρας, τη στιγμή που έκανε το μεγάλο ευρωπαϊκό του άνοιγμα προς το γερμανικό κόμμα "Αριστερά", το διάδοχο του κυβερνώντος Κουμμουνιστικού της πρώην Ανατολικής Γερμανίας.

Σάββατο 6 Οκτωβρίου 2012

Ο Μύθος της Γερμανικής Ηγεμονίας

  • Foreign Affairs -.Hellenic Edition
  • By Daniela Schwarzer και Kai-Olaf Lang *
Γιατί το Βερολίνο δεν μπορεί μόνο του να σώσει την Ευρώπη 

Η Γερμανία έχει την ισχυρότερη οικονομία στην  Ευρώπη, αλλά η οικονομική της ισχύς δεν μεταφράζεται σε πολιτική κυριαρχία. Τους τελευταίους μήνες, το Βερολίνο έχει χάσει και συμμάχους και επιρροή, και θα πρέπει να συμβιβαστεί προκειμένου να σταθεροποιήσει
την ευρωζώνη.


Το 2010 και το 2011, τα πρώτα δύο χρόνια της κρίσης χρέους στην Ευρώπη, η Γερμανία φάνηκε να αναδύεται ως κυρίαρχη δύναμη της ηπείρου, διαθέτοντας μια απαράμιλλη ικανότητα να διαμορφώνει τη μοίρα των γειτόνων της. Απολαμβάνοντας αμείωτη οικονομική δύναμη, η Γερμανία συμφώνησε να αναλάβει το μεγαλύτερο βάρος της οικονομικής διάσωσης της ευρωζώνης, και γι' αυτό ήταν σε θέση να καθορίσει τον ρυθμό και τις μεθόδους της διαχείρισης της κρίσης. Επηρέασε επίσης τις οικονομικές και δημοσιονομικές πολιτικές στις υπερχρεωμένες χώρες της Ευρώπης, όπως η Ελλάδα και η Ισπανία, και χρησιμοποίησε αυτή την εξουσία για να επιβάλει μια ατζέντα μεταρρυθμίσεων και λιτότητας σε όλη την ευρωζώνη. Παρακολουθώντας τις εξελίξεις αυτές, ορισμένοι παρατηρητές έφτασαν ως και να διακηρύξουν την έναρξη της γερμανικής ηγεμονίας και υποστήριξαν ότι μόνο το Βερολίνο θα μπορούσε να επιλύσει τα δεινά της ηπείρο.

Παρά το γεγονός ότι η Γερμανία είναι, βεβαίως, η πιο σημαντική ευρωπαϊκή χώρα για την αντιμετώπιση των σημερινών προβλημάτων, οι ικανότητές της να προβάλλει την ισχύ της σε επίπεδο ΕΕ περιορίζεται ουσιαστικά - και θα μειωθεί περαιτέρω κατά τους επόμενους μήνες. Η θέση της Γερμανίας ως του επικεφαλής υποστηρικτή των κανόνων σταθεροποίησης της ευρωζώνης δεν μεταφράζεται απαραιτήτως σε πολιτική κυριαρχία. Και καθώς η κρίση του ευρώ έχει κλιμακωθεί και η Γερμανία έχει χάσει πολιτικούς συμμάχους, θα πρέπει τώρα να αποδεχθεί ότι η κοινή νομισματική ζώνη θα είναι μόνο εν μέρει σύμφωνη με το όραμά της.

Ο πρώτος λόγος για τον οποίον το Βερολίνο θα δυσκολευτεί να εφαρμόσει τα σχέδιά του για την Ευρώπη είναι ότι οι πολιτικές εξελίξεις των τελευταίων έξι μηνών έχουν αφήσει τη Γερμανία μάλλον σαν έναν απομονωμένο γίγαντα. Το 2010-11, το ότι η Γερμανία ήταν σε θέση να επιβάλλει την ευρωπαϊκή πολιτική και να αγνοεί τις συμπεριφορές των άλλων μελών της ευρωζώνης (γενικά τις νότιες χώρες με μεγάλα ελλείμματα) οφειλόταν σε μεγάλο βαθμό στη συνεργασία ανάμεσα στο Βερολίνο και το Παρίσι - και της στενής σχέσης μεταξύ των δύο ηγετών τους που χαρακτηρίστηκαν ως Merkozy. Τώρα, ο νέος πρόεδρος της Γαλλίας, Φρανσουά Ολάντ, τάχθηκε υπέρ μιας ευρωπαϊκής ατζέντας προώθησης της ανάπτυξης που συγκρούεται με την προτίμηση της Γερμανίδας καγκελάριου Άνγκελα Μέρκελ για λιτότητα και, κατά την άποψη πολλών Γερμανών, δεν θα ενθαρρύνει τις εθνικές κυβερνήσεις να υλοποιήσουν τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις.

Εν τω μεταξύ, η Αυστρία, η Φινλανδία και οι Κάτω Χώρες – τα μικρότερα μέλη της ευρωζώνης που παραδοσιακά τάσσονται με τη Γερμανία στα οικονομικά θέματα - έχουν πάψει να είναι αξιόπιστοι εταίροι για το Βερολίνο, καθώς λαϊκίστικες δυνάμεις έχουν πιέσει τις κυβερνήσεις τους να αποχωρήσουν από τους μηχανισμούς διάσωσης ή απαιτούν αυστηρότερους όρους επί των προϋπολογισμών των ωφελουμένων χωρών, ως αντάλλαγμα για την οικονομική βοήθεια. Οι άλλοι συνήθεις σύμμαχοι του Βερολίνου που εξισορροπούν τις πολιτικές προσεγγίσεις του μεσογειακού στιλ, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Πολωνία, δεν έχουν τόση σημασία στην παρούσα κρίση. Καμιά από τις δύο δεν χρησιμοποιεί το ευρώ και η ευρωζώνη είναι ο τόπος όπου οι κύριες πολιτικές αποφάσεις για το μέλλον της Ευρώπης θα πρέπει να ληφθούν.
Η Α. Μέρκελ και ο Φ. Ολάντ αναζητούν εναγωνίως μία αξιόπιστη και γενικά αποδεκτή λύση στην κρίση της Ευρωζώνης
Στο νέο αυτό πλαίσιο, η Γερμανία κινδυνεύει να χάσει από πολλές πλευρές. Κατ’ αρχήν, δεν μπορεί πλέον να απαιτήσει σημαντική μείωση χρέους και δημοσιονομικές περικοπές ως αντάλλαγμα για οικονομική στήριξη, ούτε μπορεί να απειλήσει να ασκήσει βέτο σε οποιοδήποτε πακέτο διάσωσης που δεν περιλαμβάνει τις πολιτικές που προτιμά. Αυτό δεν συνέβη ούτε πέρυσι, όταν η Γερμανία ήταν σε θέση να επιβάλει έναν κανόνα δημοσιονομικής εξισορρόπησης των προϋπολογισμών για τα κράτη μέλη της ευρωζώνης. Τότε, η απειλή της Γερμανίας να αρνηθεί την οικονομική στήριξη ήταν αξιόπιστη. Τώρα, όμως, η κρίση έχει κλιμακωθεί σε τέτοιο βαθμό, ώστε ένα γερμανικό βέτο επί ενός πακέτου διάσωσης θα προκαλέσει συστημική κρίση - τέτοια που θα μπορούσε να διαλύσει όχι μόνο το κοινό νόμισμα, αλλά και άλλα, σημαντικότερα επιτεύγματα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, όπως η ενιαία αγορά . Επειδή η Γερμανία είναι υπεύθυνη για το περίπου 27% του ευρωπαϊκού μηχανισμού διάσωσης και απολαμβάνει μια μοναδική θέση ως η μεγαλύτερη οικονομία στην Ευρώπη, δεν μπορεί να αρνηθεί να στηρίξει το ευρώ χωρίς να προκαλέσει βλάβη σε ολόκληρη την ήπειρο.

Παρασκευή 5 Οκτωβρίου 2012

Οι μετανάστες ως αποδιοπομπαίοι τράγοι


  • The Economist
Καθώς η Ελλάδα αναγκάζεται να κάνει περισσότερες περικοπές στον προϋπολογισμό, ο ακροδεξιός εξτρεμισμός ευρίσκεται σε άνοδο.

Διαδηλωτές με αναπηρικές καρέκλες χλεύαζαν και σφύριζαν καθώς οι αξιωματούχοι από την «Τρόικα» - Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ΔΝΤ και Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα -έφταναν στο υπουργείο εργασίας στις 2 Οκτωβρίου για να πιέσουν ακόμη περισσότερο για περικοπές στις δαπάνες του δημοσίου. Οι βαλλόμενοι Έλληνες πρέπει να υποστούν το 2013 ένα ακόμη έτος ύφεσης, το έκτο. Οι Έλληνες σχεδιαστές του προϋπολογισμού προβλέπουν ύφεση 3,8 έως 4%, το ΔΝΤ,πιο απαισιόδοξο, 5%.

Ο Γιάννης Στουρνάρας, ο υπουργός Οικονομικών, βρίσκεται κάτω από τεράστια πίεση για να εξοικονομίσει ένα επιπλέον ποσό € 2 δις της τελευταίας στιγμής για να κατευνάσει την Τρόικα. Ο Αντώνης Σαμαράς, ο κεντροδεξιός πρωθυπουργός, έχει ακόμα πιο δύσκολο έργο: να πείσει τους εταίρους της αριστερής πτέρυγας της κυβέρνησης συνασπισμού να αποδεχθούν αυστηρότερη λιτότητα. Και εξακολουθεί να ακούγεται αισιόδοξος ότι η συμφωνία θα επιτευχθεί, αν και το χρονοδιάγραμμα είναι πιθανό να καθυστερήσει μια-δυο εβδομάδες.

Σε μια κοινωνία που είναι βύθισμένη σε πρωτόγνωρη και πολύπλευρη κρίση
οι μετανάστες αποτελούν το άλλοθι και τον εύκολο στόχο
Οι καθυστερήσεις δε βοηθούν τον κ. Σαμαρά. Έχει αγωνιστεί κατά τη διάρκεια των πρώτων 100 ημερών της θητείας του για να διατηρήσει συμπαγή την εύθραυστη συμμαχία ενώ ο κ. Στουρνάρας προωθεί ένα πακέτο λιτότητας € 13,5 δις σε αντάλλαγμα για τη δεύτερη βοήθεια διάσωσης προς την Ελλάδα ύψους € 130 δις. Στην ευρωπαϊκή σύνοδο κορυφής στις 18 Οκτωβρίου, ο πρωθυπουργός υποσχέθηκε ότι θα επιδιώξει μια διετή παράταση μέχρι το 2016 για την εφαρμογή των νέων μέτρων, ώστε να μετριάσει τις επιπτώσεις τους. Αλλά οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν θα κάνουν δεκτό το αίτημα της Ελλάδας, έως ότου το πακέτο να συμφωνηθεί με την Τρόικα και να εγκριθεί από το κοινοβούλιο στην Αθήνα. Ως αποτέλεσμα η επόμενη δόση του δανείου των € 31,2 προς την Ελλάδα, που απαιτείται για την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών, έτσι ώστε να μπορέσουν να ξεκινήσεουν και πάλι να δανείζουν, δεν πρόκειται να φτάσει μέχρι τα μέσα Νοεμβρίου.

Σάββατο 11 Αυγούστου 2012

Το Τούρκικο Παράδοξο: Πώς το AKP ταυτόχρονα αγκαλιάζει και παραβιάζει τη Δημοκρατία


  • Foreign Affairs
  • By Michael J. Koplow & Steven A. Cook*
Με τη διακυβέρνηση του AKP οι Τούρκοι πολίτες απόλαυσαν πολύ υψηλότερα επίπεδα συμμετοχής. Αλλά η δύναμή τους να αμφισβητήσουν την κυβέρνηση τέθηκε εν αμφιβόλω. Τα τελευταία πέντε χρόνια ο Ερντογάν και το AKP αποδείχθηκαν αδυσώπητοι στο να στοχοποιούν οποιονδήποτε αντιλαμβάνονταν ότι αμφισβητούσε την εξουσία τους ή αποτελούσε απειλή για την κυριαρχία τους.


Η Θεολογική Σχολή της Χάλκης που ιδρύθηκε το 1844 ως κέντρο σπουδών για την Ορθόδοξη Ανατολική Εκκλησία, ήταν, εδώ και δεκαετίες, σύμβολο της θρησκευτικής ανεκτικότητας και των δικαιωμάτων των μειονοτήτων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και της Δημοκρατίας της Τουρκίας. Αλλά το 1971, η Αγκυρα έκλεισε το σπουδαστήριο, όταν το συνταγματικό δικαστήριο, το οποίο κυριαρχόνταν από τους υποστηρικτές του Κεμαλισμού, της κοσμικής ιδεολογίας του ιδρυτή της Τουρκικής Δημοκρατίας, Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ, απεφάνθη ότι μόνο ο στρατός επιτρέπεται να λειτουργεί υπό την εποπτεία του μη κυβερνητικά ιδιωτικά κολλέγια. Έτσι το Μάρτιο, όταν ο πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν ανακοίνωσε ότι η Θεολογική Σχολή της Χάλκης θα αποκατασταθεί και θα ανοίξει ξανά, φάνηκε ότι το Κόμμα της Δικαιοσύνης και της Ανάπτυξης  (AKP), η παράταξη που κυβερνάει τη χώρα από το 2002, προωθούσε μία μεταρρυθμιστική ατζέντα ώστε να γίνει η Τουρκία μία πιο ανοικτή κοινωνία, επεκτείνοντας τις ατομικές, θρησκευτικές και οικονομικές ελευθερίες.

Αλλά ενώ η Αγκυρα με το ένα χέρι ενθαρρύνει τη διαφάνεια, με το άλλο τη στραγγαλίζει. Το Μάιο, ο Ερντογάν ανακοίνωσε ότι η κυβέρνηση θα σταματούσε τις κρατικές επιδοτήσεις για τις τέχνες, κλείνοντας την κάνουλα των $63 εκατ. της ετήσιας χρηματοδότησης, θέτοντας, στην πραγματικότητα, σε κίνδυνο περισσότερα από 50 κρατικά θέατρα και καλλιτεχνικούς χώρους σε ολόκληρη τη χώρα.

Το AKP ισχυρίσθηκε ότι το έπραξε προς χάριν των ιδιωτικών επιχειρήσεων και της εφαρμογής μιας σύγχρονης προσέγγισης της κυβέρνησης στον τρόπο της χορηγίας των τεχνών. Οι αντιπάλοι υποστήριξαν ότι ήταν μια συνειδητή προσπάθεια επιβολής της σιωπής στους καλλιτέχνες, μερικοί από τους οποίους έχουν καταστεί εξαιρετικά επικριτικοί προς την κυβέρνηση του AKP. Από το ξεκίνημα ακόμη της εποχής του AKΡ,  ο κόσμος παρακολουθούσε με προσοχή για να δεί εάν η Τουρκία θα αγκάλιαζε ή θα παραβίαζε τη δημοκρατία. Αυτό που γίνεται σαφές, είναι ότι η στρατηγική του Ερντογάν κάνει και τα δύο ταυτόχρονα.

Ο Ερντογάν επιλέγει να πατάει ταυτόχρονα σε δύο βάρκες. Στην περίπτωση 
αυτή δε φτάνεις ποτέ στον προορισμό σου.

Το κλειδί για την κατανόηση της δημοκρατίας στο πλαίσιο του AKP, βρίσκεται στην ίδια την έννοια της δημοκρατίας. Ο πολιτικός επιστήμονας του Yale, Robert Dahl, έγραψε ότι η Δημοκρατία ορίζεται με βάση τον βαθμό στον οποίο οι πολίτες μπορούν να συμμετέχουν στον πολιτικό βίο και αν μπορούν να αμφισβητήσουν την εξουσία της κυβέρνησης. Εξετάζοντας ξεχωριστά κάθε παράγοντα αποκαλύπτεται γιατί η Τουρκία αποτελεί ένα τέτοιο παράδοξο.

Τετάρτη 8 Αυγούστου 2012

Η περίπτωση της Γερμανίδας αθλήτριας

Η 23χρονη Γερμανίδα αθλήτρια της οκτάκωπης κωπηλασίας Νάντια Ντριγκάλα, αποχώρησε, πριν εκδιωχθει προφανώς, από την Ολυμπιακή Ομάδα της χώρας της, γιατί διατηρεί δεσμό με στέλεχος νεοναζιστικού κόμματος της πατρίδας της


Μπορεί μια αθλήτρια(τής) να εκπροσωπεί τη χώρα μας στους Ολυμπιακούς Αγώνες και να κάνει ρατσιστικούς υπαινιγμούς στο τουΐτερ; Η απάντηση ήδη έχει δοθεί. Όχι, γιατί παραβιάζει τα Ολυμπιακά ιδεώδη, που  προάγουν τον αλληλοσεβασμό, την ανοχή στη διαφορετικότητα και την ισότιμη συμμετοχή.  

Κάποιοι έσπευσαν, σταθερά προσηλωμένοι στο " έλα μωρέ τι έγινε", να κατακεραυνώσουν την απόφαση της ΕΟΑ, που στέρησε την ευκαιρία στην αθλήτριά μας - και τη χώρα μας - να διεκδικήσει το μετάλλιο και αρκετοί, μόνιμοι οπαδοί των θεωριών της συνομωσίας, είδαν και πάλι πίσω απ' όλα, το δάκτυλο αυτών του απεργάζονται, γενικώς, την καταστροφή της Ελλάδας. 

Πολλοί, ας τους κατατάξω προς το παρόν στον ευρύτερο αυτοχαρακτηριζόμενο προοδευτικό χώρο, έκαναν ακόμη ένα βήμα. Βρήκαν στη δημοφιλή διαφήμιση της Wind με τον "Πίου, Πίου" σαφέστερο ρατσιστικό μήνυμα από αυτό της αθλήτριάς μας και ιδού η υποκρισία όλων αυτών που δε διστάζουν να διυλίσουν τον κώνωπα ενώ είναι πρόθυμοι να καταπιούν την κάμηλο.

Σε όλους λοιπόν αυτούς τους δίνω, όχι ως απλή υπόθεση εργασίας, αλλά ως ένα πραγματικό γεγονός, αυτό που συνέβη πριν από μία εβδομάδα στην ολυμπιακή αντιπροσωπεία της Γερμανίας και πιθανόν να το πήρατε χαμπάρι μετά βίας στα περιφερειακά - γιατί μόνο εκεί προβλήθηκε με ελάχιστες γραμμές - δίκτυα και blogs.

Μπορείς να εκπροσωπείς τη Γερμανία αν ο σύντροφός σου είναι Ναζί; 
Το ερώτημα απαντήθηκε: Όχι

Η 23χρονη Γερμανίδα αθλήτρια της οκτάκωπης κωπηλασίας Νάντια Ντριγκάλα, αποχώρησε, πριν εκδιωχθει προφανώς, από την Ολυμπιακή Ομάδα της χώρας της, γιατί διατηρεί δεσμό με στέλεχος νεοναζιστικού κόμματος της πατρίδας της. 

Ας το ανάγουμε στα ελληνικά δεδομένα. Δηλαδή, αποχωρεί - εδώ κάνουμε υπόθεση εργασίας - Ελληνίδα αθλήτρια, όχι γιατί έκανε ρατσιστικό σχόλιο, αλλά γιατί διατηρεί δεσμό με στέλεχος της Χρυσής Αυγής. Ποια λοιπόν θα ήταν, στην περίπτωση αυτή η αντίδραση των συμπολιτών μας, αλλά και της πολιτικής ηγεσίας μας;

Τρίτη 17 Ιουλίου 2012

Το μποζόνιο Χιγκς και η μάζα των συνηθισμένων υλικών

Ένα σχόλιο του συγγραφέα του διάσημου βιβλίου "The Elegant Universe" Brian Green γύρω από τη μάζα των υλικών, με αφορμή τη συζήτηση γύρω από το μποζόνιο Χιγκς.

Αν διαβάσατε τη δημοσίευσή μας "Τι είναι το Μποζόνιο Χιγκς;" θα είδατε ότι υπάρχει ένα σημείο, που πιθανόν να σας δημιούργησε μία κρίσιμη απορία. Είναι το σημείο όπου αναφέρεται ότι μόνο ένα μικρό μέρος της μάζας των συνηθισμένων υλικών, που μας  περιβάλλει, προέρχεται από τα σωματίδια Χιγκς. Επομένως μένει να απαντηθεί - εννοείται με κατανοητό και εκλαϊκευμένο τρόπο - το ερώτημα, από πού τελικά προέρχεται το μεγαλύτερο μέρος της μάζας των υλικών. Στο ερώτημα αυτό απαντάει, σύντομα και κατανοητά για τον καθένα, ο Brain Green, συγγραφέας, Φυσικός, -  του Best Seller "The Elegant Universe" . Ιδού:

Το πεδίο Χιγκς παρέχει τη μάζα στα θεμελιώδη σωματίδια, όπως είναι τα ηλεκτρόνια και τα κουάρκς και αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό. Αλλά όταν πάμε στις συνήθεις μάζες, όπως εσείς και γω, τα οχήματα, οι μπάλες κ.ά, οι μάζες δεν εμφανίζονται από το πεδίο Χιγκς.

Η συνήθης ύλη έχει φτιαχτεί από τα άτομα, η μάζα των οποίων προέρχεται από τα πρωτόνια και νετρόνια - τα οποία, με τη σειρά τους, έχουν φτιαχτεί από τρία κουάρκς το καθένα. Αλλά αν προσθέσεις τις μάζες των κουάρκς ( που προέρχονται από τα Χιγκς ) το σύνολο είναι μόνο ένα μικρό ποσοστό της συνολικής μάζας του πρωτονίου και νετρονίου. Από πού λοιπόν προέρχεται το κύριο μέρος της μάζας των πρωτονίων και νετρονίων;

Ο καθηγητής Peter Higgs θεμελιώνει θεωρητικά την ύπαρξη του ομώνυμου 
σωματιδίου. Το CERN το επιβεβαίωσε και πειραματικά.

Η απάντηση έρχεται από την περίφημη εξίσωση του Einstein 
                                              
η οποία γράφεται ισοδύναμα
                                                  
που, μας λέει ουσιαστικά, ότι η ενέργεια (Ε) παράγει μάζα (m).

Τα κουάρκς στο εσωτερικό των πρωτονίων κρατιούνται κολλημένα μεταξύ τους μ' ένα είδος πυρηνικής κόλλας ("γλουόνια") και αυτή η κόλλα περικλείει τεράστια ενέργεια. Τελικά το μεγαλύτερο μέρος της μάζας των πρωτονίων ( και νετρονίων ) προέρχεται από αυτήν την ενέργεια.

Επομένως, ενώ τα Χιγκς δίνουν μάζα στα κουάρκς και σε άλλα θεμελίωδη σωματίδια, η ενέργεια των γλουονίων είναι υπεύθυνη για το μέγιστο μέρος της μάζας των πρωτονίων και νετρονίων και άρα για τη μάζα της συνηθισμένης ύλης που υπάρχει γύρω μας.

Κυριακή 8 Ιουλίου 2012

H Ευρωζώνη στην κόψη του Τριλήμματος

  • The New York Times & IHT Europe
  • By Stephen Castle
"Τελικά, η έξωθεν επιβεβλημένη λιτότητα γίνεται ασυμβίβαστη με τη δημοκρατία στην πατρίδα"

Σύμφωνα με τη θεωρία του τριλήμματος, που εν μέρει προέκυψε από τις μελέτες των οικονομικών κρίσεων του 1930 και του 1940, είναι δυνατόν να έχουμε δύο από τα τρία πράγματα: βαθιά οικονομική ολοκλήρωση, δημοκρατικό πολίτευμα και αυτόνομα έθνη-κράτη. Αλλά σύμφωνα με τη θεωρία, δεν είναι δυνατόν να έχουμε και τα τρία. 

Ώρα για μια νέα λέξη της μόδας, που αποτυπώνει τις ανησυχίες των ατόμων που επιδιώκουν τη σταθερότητα της νομισματικής ένωσης του ευρώ.

Ας πούμε λοιπόν ότι έχετε κατανοήσει την έννοια της "μόλυνσης" στη ζώνη του ευρώ. Ίσως ακόμη να γνωρίζετε ένα δύο πράγματα για τον "μοιραίο βρόχο" του ευρώ, όπου οι εξασθενημένες τράπεζες και οι χρεωμένες κυβερνήσεις απειλούν να σύρουν ο ένας τον άλλο σ' ένα σπιράλ θανάτου. Ώρα τώρα να μάθετε μια νέα λέξη της μόδας, μια που αποτυπώνει τις ανησυχίες των ατόμων που αναζητούν τη μακροπρόθεσμη σταθερότητα της νομισματικής ένωσης του ευρώ: "Τρίλημμα"

Ο όρος, που επινοήθηκε πριν από 12 χρόνια από έναν οικονομολόγο του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, που έγραφε για την παγκόσμια οικονομία, ήρθε για να περιλάβει τις σκληρές πολιτικές επιλογές που αντιμετωπίζουν οι 17 χώρες της ζώνης του ευρώ. 

Για να κάνουν τη νομισματική ένωση να λειτουργήσει για μεγάλο χρονικό διάστημα, οι αρχηγοί των χωρών της ευρωζώνης, σε γενικές γραμμές, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι πρέπει να ενσωματωθούν πληρέστερα οι οικονομίες τους. Όμως, στο εσωτερικό των χωρών τους, οι πολιτικοί ηγέτες έχουν μόνο χλιαρή υποστήριξη για αυτή την ιδέα, για να μην πούμε ολοκληρωτική αντίσταση, από τους ψηφοφόρους. 

Σύμφωνα με τη θεωρία του τριλήμματος, που εν μέρει προέκυψε από τις μελέτες των οικονομικών κρίσεων του 1930 και του 1940, είναι δυνατόν να έχουμε δύο από τα τρία πράγματα: βαθιά οικονομική ολοκλήρωση, δημοκρατικό πολίτευμα και αυτόνομα έθνη-κράτη. Αλλά σύμφωνα με τη θεωρία, δεν είναι δυνατόν να έχουμε και τα τρία. 

Οι εικόνες κατάρρευσης είναι καθημερινές εδώ. 
Η συζήτηση και τα τριλήμματα για το μέλλον της Ευρώπης
δε φαίνεται να μας αγγίζουν.

"Για να παραμείνουν στην ευρωζώνη υπό τις παρούσες συνθήκες, χώρες όπως η Ελλάδα, η Ιταλία και η Ισπανία όλο και περισσότερο αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την κυριαρχία τους στη λήψη αποφάσεων, για τους όρους που επιβάλλονται από τη Γερμανία", είπε ο Ντάνι Ρόντρικ, ο πατέρας της Θεωρίας του Τριλήμματος. 

Παρασκευή 6 Ιουλίου 2012

Σε μια δύσκολη περιοχή

  • The Economist
Η Βουλγαρία είναι η πιο φτωχή χώρα της ΕΕ. Οι μέσες αμοιβές είναι €3.50 την ώρα και ο μέσος μηνιαίος μισθός είναι μόνο €360. Καθώς το 10% των εξαγωγών της Βουλγαρίας πηγαίνει στην Ελλάδα και οι ελληνικές τράπεζες κατέχουν το 40% του συνόλου των δανείων, δεν είναι περίεργο το γεγονός ότι οι Βούλγαροι είναι στο περιθώριο.

Σύμφωνα με τον Ιβάν Κράστεφ, Βούλγαρο αναλυτή, αυτοί που κάποτε έκαναν αισιόδοξες προβλέψεις, είχαν την μεγάλη ελπίδα, πριν από 20 χρόνια, ότι η Βουλγαρία μπορεί να γίνει όπως η Ελλάδα. Δηλαδή, "μέτρια δημοκρατική, αλλά μέτρια διεφθαρμένη". Τώρα, λέει, ελπίζουν ότι η Ελλάδα μπορεί να γίνει όπως η Βουλγαρία: φτωχή, αλλά οικονομικά πειθαρχημένη και να μην προκαλεί πολύ μεγάλο χάος στους άλλους.

Μέχρι στιγμής η Βουλγαρία έχει υποστεί τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης και της κρίσης του  ευρώ. Η ανεργία έχει φτάσει στο 12%, αλλά αυτό είναι το μισό των επιπέδων στην Ελλάδα και τη Σερβία. Πάνω από ένα εκατομμύριο Βούλγαροι υπολογίζεται ότι ζουν στο εξωτερικό, εργαζόμενοι κυρίως στην Ισπανία και την Ελλάδα. Μερικοί έχασαν τους θέσεις εργασίας τους και γύρισαν σπίτι, αλλά στην πραγματικότητα αυξήθηκε η αξία των εμβασμάτων που αποστέλλονται πίσω μέσω τραπεζών. Το 2008 οι επίσημες εισροές εμβασμάτων ήταν €694 εκατ., πέρυσι έφτασαν στα €774 εκατ.

Ο Μπόικο Μπορίσοφ, ο λαϊκιστής πρωθυπουργός της Βουλγαρίας, κατηγορείται 
από πολλούς συμπατριώτες του ότι καθοδηγείται 
από τα επιχειρηματικά συμφέροντα. 

Το ΑΕΠ της Βουλγαρίας αυξήθηκε λίγο, στο 1,7% το 2011 και επιβραδύνθηκε στο τρέχων έτος. Από πρόσφατη μελέτη προκύπτει ότι το 30% της οικονομίας είναι ανεπίσημο. Οι Βούλγαροι επίσης είναι απαισιόδοξοι. Μια δημοσκόπηση του Ινστιτούτου Ανοιχτής Κοινωνίας, διαπίστωσε ότι πάνω από τα δύο τρίτα των Βουλγάρων περιμένουν η οικονομία τους να παραμείνει στο ίδιο επίπεδο ή να επιδεινωθεί κατά τους επόμενους 12 μήνες και ένα γεμάτο 56.7% πιστεύει ότι η κατάσταση στη χώρα είναι "ανυπόφορη".

Πέμπτη 5 Ιουλίου 2012

Τι είναι το Μποζόνιο Χιγκς;

Μία σύντομη και εκλαϊκευμένη παρουσίαση της μεγάλης πρόσφατης επιτυχίας του CERN, όπως παρουσιάστηκε στο διεθνή τύπο.

Στις αρχές του σύμπαντος τα σωματίδια έτρεχαν τριγύρω με την ταχύτητα του φωτός χωρίς τίποτα να τα επιβραδύνει. Στη συνέχεια, συμφωνα με τη θεωρία, εμφανίστηκε το πεδίο Χιγκς. Όταν τα σωματίδια περάσουν από αυτό, λειτουργεί ως ένα είδος πυκνού πολτού — δίνει κάποια επιβράδυνση και μάζα. Ακριβώς όπως τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία παράγουν φωτόνια, που εμείς αντιλαμβανόμαστε ως φως, το πεδίο Χιγκς παράγει μποζόνια που ίσως τα είδαν χθες στο CERN.

Με λίγα λόγια, τα πάντα ταξίδευαν με την ταχύτητα του φωτός, στη συνέχεια, εμφνίστηκε το πεδίο Χιγκς και τώρα μόνο το φως ταξιδεύει με την ταχύτητα του φωτός. Και αυτό επειδή τα σωματίδια Χιγκς δίνουν μάζα στα άλλα σωματίδια.

Όμως δε θα λέγαμε ότι όποιο σώμα βλέπουμε δίπλα μας, π.χ. μία εφημερίδα, πήρε τη μάζα του από τα Χιγκς. Μόνο μια μικροσκοπική αναλογία της μάζας του αντικειμένου προέρχεται από τα Χιγκς. Η υπόλοιπη προέρχεται από το δυναμικό σπάσιμο της συμμετρίας, αλλά αυτό είναι ένα άλλο ζήτημα, που ξεφεύγει από το θέμα μας. 

Το μνημειώδες πείραμα όπως καταγράφηκε στις οθόνες 
των ψηφιακών ανιχνευτών του CERN

Αλλά αν τα Χιγκς αντιπροσωπεύουν ένα μικρό ποσοστό μάζας, γιατί είναι τόσο σημαντικά; Για τον απλούστατο λόγο ότι έτσι ολοκληρώνεται αυτό που είναι γνωστό ως Καθιερωμένο Μοντέλο, ένα τεράστιο επίπτευγμα της Σωματιδιακής Φυσικής, που περιγράφει τα θεμελιώδη σωματίδια, όπως τα κουάρκς και τα πρωτόνια. Με την παρατήρηση των σωματιδίων Χιγκς έχουμε πλέον μία σχεδόν πλήρη εικόνα του υποατομικού κόσμου.

Και λέμε σχεδόν, γιατί το Καθιερωμένο Μοντέλο δεν περιλαμβάνει εξήγηση για μερικά πράγματα, όπως π.χ. για τη βαρύτητα. Επίσης προσκρούει κατηγορηματικά στη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας του Αϊνστάιν και δε λέει τίποτα για τη Σκοτεινή Ύλη.Επομένως οι Φυσικοί έχουν πολύ δουλειά ακόμη να κάνουν.

Όσο για την απάντηση στο ερώτημα, αν η ανακάλυψη των Χιγκς αξίζει τα δισεκατομμύρια δολλάρια ή ευρώ που ξοδεύτηκαν, τη δίνει ο Γενικός Διευθυντής του CERN, Rolf Heuer. 

"Το γεγονός ότι το CERN έχει ανακαλύψει το παγκόσμιο διαδίκτυο, το www, πιθανότατα αυτό και μόνο να δικαιολογεί την ύπαρξή του. Αλλά δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι κάποτε όλη η έρευνα για τη Κβαντική Μηχανική και τη Σχετικότητα φαινόταν, στην αρχή, άσκοπη. Στις μέρες μας ο σύγχρονος κόσμος βασίζεται πάνω σ' αυτά"

Ιδού τώρα, με λίγα λόγια, πώς βρήκαν το σωματίδιο Χιγκς.

Κατά τα τελευταία τρία χρόνια πολλά τρισεκατομμύρια πρωτόνια εκτοξεύτηκαν προς τις δύο κατευθύνσεις της 27 χιλιομέτρων κυκλικής σήραγγας και συγκρούστηκαν με ταχύτητες κοντά στην ταχύτητα του φωτός. Με τη σύγκρουση, νέα σωματίδια δημιουργήθηκαν και ελπίζουμε ότι ανιχνεύτηκαν. Μεταξύ των υποατομικών συντριμμιών, το CERN αναζήτησε αποδεικτικά στοιχεία σωματιδίων, που δεν έχουμε δει προηγουμένως, σε μια ενέργεια που αντιστοιχεί σ' αυτήν που αναμένουμε να βρίσκονται τα μποζόνια Χιγκς.

Και πόσα τέτοια σωματίδια βρήκαν;

Μόνο μερικές δεκάδες. Για παράδειγμα, αν γεμίσουμε μια πισίνα ολυμπιακών διαστάσεων με άμμο και κάθε κόκκος της άμμου αντιπροσωπεύει και μία σύγκρουση, ο αριθμός των συγκρούσεων που παράγουν τα υποψήφια μποζόνια Χιγκς δε θα κάλυπταν ούτε τον πάτο μιας δακτυλίθρας. Υπήρξε όντως μια μνημειακή εργασία επεξεργασίας δεδομένων για να διαχωρισθούν.

Λοιπόν, ας πούμε: Έχουμε βεβαιότητα πέντε Σίγμα (99,99995%) ότι η ανακάλυψη αυτή θα αλλάξει τη Φυσική όπως την ξέρουμε.

Αλλά ας μη πούμε: Και τι έκανε για μένα το σωματίδιο του Θεού;

Δευτέρα 2 Ιουλίου 2012

Η Μεγάλη Αυταπάτη της Ευρώπης

  • The New York Times
  • By Paul Krugman*
Το ζήτημα είναι ότι η προοπτική της καταστροφής, ανεξάρτητα από το πόσο προφανής είναι, δεν αποτελεί εγγύηση ότι τα έθνη θα κάνουν ό, τι χρειάζεται για να αποφευχθεί η καταστροφή. Και αυτό ισχύει ιδιαίτερα όταν η περηφάνια και η προκατάληψη κάνει τους ηγέτες απρόθυμους να δουν αυτό που έπρεπε να είναι προφανές.

ΜΑΔΡΙΤΗ - Κατά τους τελευταίους μήνες έχω διαβάσει ένα πλήθος αισιόδοξων εκτιμήσεων όσον αφορά στις προοπτικές για την Ευρώπη. Παραδόξως, ωστόσο, καμία από τις εκτιμήσεις αυτές δεν υποστηρίζει ότι ο γερμανικής υπαγόρευσης τρόπος για τη διάσωση της Ευρώπης μέσω του πόνου, έχει οποιαδήποτε ελπίδα να λειτουργήσει. Αντίθετα, η αισιόδοξη άποψη είναι ότι η αποτυχία — ειδικότερα, η διάλυση του ευρώ — θα ήταν καταστροφική για όλους, συμπεριλαμβανομένων των Γερμανών, και ότι στο τέλος η προοπτική αυτή θα προκαλέσει την κινητοποίηση των Ευρωπαίων ιθυνόντων να κάνουν οτιδήποτε χρειάζεται για να σώσουν την κατάσταση.

Ελπίζω ότι το επιχείρημα αυτό είναι σωστό. Όμως, κάθε φορά που διάβαζα ένα άρθρο προς αυτή την κατεύθυνση, έβλεπα τον εαυτό μου να σκέφτεται σαν τον Norman Angell.

Ποιος είναι; Το 1910 ο Angell δημοσίευσε ένα διάσημο βιβλίο με τίτλο "Η Μεγάλη Αυταπάτη", υποστηρίζοντας ότι ο πόλεμος είχε καταστεί άνευ αντικειμένου. Το εμπόριο και η βιομηχανία, επεσήμανε, όχι η εκμετάλλευση των υποτελών λαών, ήταν τα κλειδιά για εθνικό πλουτισμό και επομένως δεν υπήρχε τίποτα να αποκτηθεί από το τεράστιο κόστος μιας στρατιωτικής κατάκτησης.

Επιπλέον, υποστήριξε ότι η ανθρωπότητα είχε αρχίσει να εκτιμά αυτή την πραγματικότητα, ότι τα "πάθη του πατριωτισμού" μειώνονταν ταχέως. Στην πραγματικότητα, δεν είπε ότι δε θα υπάρξουν πλέον μεγάλοι πόλεμοι, αλλά έδωσε αυτήν την εντύπωση.

Όλοι γνωρίζουμε τι ακολούθησε.

Πολλές φορές ακόμη και τα παροικισμένα πνεύματα αδυνατούν να διακρίνουν 
τον πραγματικό κόσμο από τον κόσμο των ψευδαισθήσεων. 
Γι αυτό οι λύσεις δεν έρχονται ποτέ

Το ζήτημα είναι ότι η προοπτική της καταστροφής, ανεξάρτητα από το πόσο προφανής είναι, δεν αποτελεί εγγύηση ότι τα έθνη θα κάνουν ό, τι χρειάζεται για να αποφευχθεί η καταστροφή. Και αυτό ισχύει ιδιαίτερα όταν η περηφάνια και η προκατάληψη κάνει τους ηγέτες απρόθυμους να δουν αυτό που έπρεπε να είναι προφανές.

Πράγμα που με φέρνει πίσω στη συνεχιζόμενη εξαιρετικά δεινή οικονομική κατάσταση της Ευρώπης.

Παρασκευή 22 Ιουνίου 2012

Εάν η Ελλάδα ήταν απλώς κάτι παραπάνω από την ομάδα ποδοσφαίρου της

  • The Times (London)
  • By Clemens Wergin*
Ανταγωνιστική, μεθοδική,  σκληρά εργαζόμενη, ποτέ δε λέει "πεθαίνω". Όλα αυτά που δε έχει η χώρα.

Πρέπει να είναι ένα είδος αστείου για τους θεούς του ποδοσφαίρου, να παίζει η Ελλάδα στους προημιτελικούς του Euro 2012 σήμερα με τη Γερμανία. Πιο πλήρης συμβολισμός από αυτό το ταίριασμα δεν θα μπορούσε να  υπάρξει, λόγω των σημερινών εντάσεων μεταξύ των δύο χωρών. Μια πρόσφατη μελέτη έρευνα διαπίστωσε ότι, εντός της Ευρώπης, οι Έλληνες έχουν την πιο αρνητική γνώμη σχετικά με τη Γερμανία με το 78% των Ελλήνων να αντιπαθούν τη χώρα και το 84% να πιστεύει ότι η Άνγκελα Μέρκελ κάνει κακή δουλειά.

Έτσι δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι ελληνικές εφημερίδες είναι σε κατάσταση "τσακίστε τους", επιθυμώντας να δοθεί στους υπεροπτικούς και αλαζονικούς Γερμανούς ένα κτύπημα τουλάχιστον στο πεδίο του ποδόσφαιρου. Για τους Έλληνες, φαίνεται ότι όλο το έθνος και η ποδόσφαιρική ομάδα έχουν γίνει ένα. Ζητούν από την ομάδα να απαντήσει στην ταπείνωση που υπέστη το έθνος από τους Γερμανούς.

Το πρόβλημα είναι ότι η Ελληνική ποδοσφαιρική ομάδα έχει ό, τι δεν έχει η χώρα: ιδιαίτερα ανταγωνιστική, μεθοδική και προσηλωμένη στη συλλογική προσπάθεια

Οι Έλληνες περιμένουν ένα νέο 2004. Το έχουν ανάγκη όσο τίποτα άλλο

Ανεξάρτητα του ποιος θα κερδίσει, θα θέλαμε πολύ οι Έλληνες να είναι περισσότερο σαν την ομάδα ποδοσφαίρου τους. Το τι κάνει η ελληνική ομάδα δε χρειάζεται ολόκληρη επιστήμη για να το καταλάβεις. Είναι τρομερά πειθαρχημένη, πολύ καλά οργανωμένη και πιθανώς η πιο αποτελεσματική ομάδα στο τουρνουά, έχοντας σκοράρει τρεις φορές, βασικά, με τρεις ευκαιρίες. Είναι σωματικά δυνατοί, φορμαρισμένοι, πολεμούν μέχρι τέλους, δε σταματούν ποτέ και δεν παύουν ποτέ να πιστεύουν ότι μπορούν να νικήσουν.

Τρίτη 12 Ιουνίου 2012

Η εγκατάλειψη του ευρώ ως πολιτική επιλογή

Μην κάνετε το λάθος να πιστέψετε προς στιγμή ότι η εγκατάλειψη του ευρώ αρχικά, και της Ε.Ε. ύστερα, δεν είναι επεξεργασμένη πολιτική επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ αλλά απλές προσωπικές απόψεις του Λαφαζάνη ή άλλων ηγετικών στελεχών του κόμματος. Δεν υπάρχει κανένα σημείο επαφής και καμία συμβατότητα του συνόλου των θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ με τις πολιτικές που πρέπει να ακολουθεί μία χώρα που είναι ενταγμένη - με τη θέλησή της - σε υπερεθνικό σχηματισμό, όπως η Ευρωζώνη και η Ε.Ε. 

Νομίζετε ότι χρειάζεται να πάρουμε το μεγενθυτικό φακό και να αναζητήσουμε ετερόκλητες δηλώσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ για να αποκαλυφθεί η κρυφή ατζέντα τους; Ασφαλώς όχι. Σε κάθε περίπτωση η διακυβέρνηση της χώρας από το ΣΥΡΙΖΑ, με οποιονδήποτε τρόπο, είναι ασύμβατη με την παραμονή μας, όχι μόνο στην Ευρωζώνη, αλλά και εντός της Ε.Ε.

Ούτε χρειάζεται να σας πω ότι η περίπτωση της καταγγελίας του Μνημονίου το βράδυ της Κυριακής, μετά την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, θα οδηγήσει τον κόσμο κατ' ευθείαν στα γκισέ των τραπεζών, το πρωί της Δευτέρας, για να σηκώσουν και τα τελευταία Ευρώ που εχουν απομείνει, πριν την ταχύτατη επιστροφή στη δραχμή. Αυτό είναι ξεκάθαρο και το έχουν κατανοήσει οι πάντες.

Τις τελευταίες όμως μέρες αναπτύσσεται και μια άλλη συλλογιστική, με την οποία προετοιμάζεται η μεγαλύτερη κολοτούμπα όλων των εποχών. Λέει περίπου: "Μην ανησυχείτε, δε θα συμβεί τίποτα. Η Δευτέρα θα είναι μία Δευτέρα όπως όλες, αφού, ούτως ή άλλως, θα σχηματιστεί κυβέρνηση συνεργασίας και υποχρεωτικά ο ΣΥΡΙΖΑ θα βάλει νερό στο κρασί του και θα κινηθεί προς μετριοπαθέστερες θέσεις, δηλαδή προς απλή διαπραγμάτευση. Εξ άλλου έτσι δεν είχε κάνει και ο Ανδρέας Παπανδρέου; Από το ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο μετατοπίσηκε σε φιλοευρωπαίο και φιλονατοϊκό, ασχέτως της φρασεολογίας του". 

Ο ηγέτης σε στιγμή οραματισμού για την άλλαγή της ευρωπαϊκής πολιτικής 
( Μεταξύ μας, ποιο πιθανό μου φαίνεται να αλλάξει τον ελληνικό προσανατολισμό)

Λίγο πολύ ένα τέτοιο σκεπτικό φαίνεται να είναι κυρίαρχο μεταξύ των πρώην πασόκων που έστρεψαν την πλάτη τους στο ΠΑΣΟΚ και κατά κύματα βρίσκουν νέα στέγη στο ΣΥΡΙΖΑ ενώ στο πρόσωπο του Τσίπρα βλέπουν τον νέο Ανδρέα Παπανδρέου. 

Αν όμως είναι έτσι τα πράγματα, και επομένως ζούμε τη μεγαλύτερη πολιτική απάτη στην ιστορία μας, τότε γιατί να προτιμήσουμε το ΣΥΡΙΖΑ; Τι μπορούμε να περιμένουμε; Μία απλή διαπραγμάτευση μέχρι το σημείο που να μην μας πετάξουν έξω και να μας εξασφαλίσουν τη συνέχιση των πληρωμών των μισθών και των συντάξεων; Ή μήπως ελπίζουμε να αφήσουμε την κοινωνία μας και το πολιτικό επικοιδόμημα ως είχαν, αλλά χωρίς δανεικό χρήμα αυτή τη φορά; Να διαφυλάξουμε δηλαδή ως κόρη οφθαλμού τις πελατειακές σχέσεις, τον κρατισμό, τις πανίσχυρες συντεχνίες υπερπροστατευμένες, την παιδεία στο έλεος του κομματισμού και της αναξιοκρατίας, την επιχειρηματικότητα στο πυρ το εξώτερο και να σταματήσει μια για πάντα κάθε κουβέντα για μεταρρυθμίσεις και ριζικές αλλαγές.

Παρασκευή 8 Ιουνίου 2012

Εσωτερική Υπόθεση

Πίσω από το βίαιο ξέσπασμα που παρακολουθήσαμε σε δημόσια προβολή, υποκρύπτεται ένας ανταγωνισμός τριών αντισυστημικών κομμάτων για το ποιος εκπροσωπεί τελικά, κατά τον καλύτερο τρόπο, τον πιο γνήσιο πολιτικό φορέα ανατροπής του συστήματος. 

Το πιθανότερο είναι ότι θα δούμε σκληρότερες σκηνές βίας

Τι είδαμε λοιπόν; Το νεοναζί βουλευτή Κασιδιάρη να επιτίθεται με βία κατά της Κανέλη του ΚΚΕ και της Δούρου, του ραγδαίως ανερχόμενου ΣΥΡΙΖΑ. Πρόκειται για εσωτερική υπόθεση τριών αντισυστημικών κομμάτων. Κάποτε οι διαφορές αυτές λυνόταν, μερικές φορές δια της βίας, στο περιθώριο της πολιτικής σκηνής. Τώρα έρχονται στο επίκεντρο του πολιτικού βίου στην εποχή της γενικής κατάρρευσης της κοινωνίας μας.

Και ιδού τι εννοώ όταν λέω εσωτερική υπόθεση. 

Πέμπτη 7 Ιουνίου 2012

Η εκδίωξη της Ελλάδας δεν θα φέρει την κάθαρση

  • The New York Times
  • By Simon Tilford*
Η διαφθορά του ελληνικού πολιτικού συστήματος καθιστά κατανοητή τη δυσκολία για τις άλλες χώρες να κάνουν παραχωρήσεις στους Έλληνες ή να αισθάνονται εμπιστοσύνη προς αυτούς για τη χρήση του κοινού νομίσματος. Οι μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται για να σωθεί το ευρώ προϋποθέτουν μεγάλο βαθμό αλληλεγγύης, κάτι που θα είναι δύσκολο με την Ελλάδα να συνεχίζει να παραμένει εντός της νομισματικής ένωσης.

Ο τρόπος που η Ευρωζώνη χειρίζεται την Ελλάδα θα καθορίσει κατά πόσον θα επιβιώσει το ενιαίο νόμισμα - και συνεπώς και το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο σύνολό της. Εάν μία ελληνική έξοδος από τη ζώνη του ευρώ γίνει με εσφαλμένους χειρισμούς, τότε η μετάδοση της μόλυνσης στα άλλα αγωνιζόμενα κράτη-μέλη μπορεί να είναι ανεξέλεγκτη, οδηγώντας μοιραία στην κατάρρευση του ευρώ.

Ωστόσο, εάν η ελληνική εξόδος συνοδευτεί από μεγάλες θεσμικές μεταρρυθμίσεις, η νομισματική Ένωση θα μπορούσε να σωθεί. Πράγματι, η ελληνική αποχώρηση θα ήταν θετική για την Ευρωζώνη, αν απελευθέρωνε τον πολιτικό χώρο που απαιτείται ώστε οι γερμανικές αρχές να αγκαλιάσουν τις μεταρρυθμίσεις αυτές.

Ορισμένοι πολιτικοί ιθύνοντες πιστεύουν ότι μια ελληνική εξόδος θα ήταν ευεργετική - ότι αυτό θα αποδείκνυε, σε άλλες παραπαίουσες οικονομίες της ζώνης, τους κινδύνους που απορρέουν από την απομάκρυνση από τους δημοσιονομικούς τους στόχους ή από τους όρους για τα προγράμματα διάσωσης. Ο κίνδυνος μετάδοσης της μόλυνσης θα ήταν περιορισμένος, καθώς οι κυβερνήσεις δεν θα είχαν καμία επιλογή παρά να στρωθούν στη δουλειά, κάτι που θα καθησύχαζε τους επενδυτές σχετικά με τη βιωσιμότητα των δημόσιων οικονομικών τους. Σύμφωνα με αυτή την άποψη, η απόρριψη της Ελλάδας θα απέτρεπε την ανάγκη για μεγάλες θεσμικές μεταρρυθμίσεις της Νομισματικής Ένωσης, όπως η αμοιβαιότητα του χρέους ή η πανευρωπαϊκή τραπεζική προστασία.

Υπάρχουν ορισμένα προβλήματα με αυτή τη γραμμή συλλογιστικής. Πρώτον, υποθέτει ότι Ελλάδα και άλλα μέλη της ζώνης του ευρώ που πλήττονται σκληρά, θα μπορούσαν να εκπληρώσουν τους δημοσιονομικούς τους στόχους, μόνον εάν προσπαθούσαν σκληρά να το πράξουν. Ως εκ τούτου, έχουμε ένα παράδειγμα ατελούς λογικής, που είναι υπεύθυνη για την κρίση που έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο.
Δε φαίνεται να ταιριάζει

Η υπόθεση είναι ότι εάν οι Έλληνες θέλουν να παραμείνουν στη νομισματική Ένωση, γνωρίζουν τι πρέπει να κάνουν: αυστηρότερη δημοσιονομική πολιτική, όσο συχνά απαιτείται, και να εφαρμόσουν τις συμφωνηθείσες οικονομικές μεταρρυθμίσεις. Η Ελλάδα, βεβαίως, διοικείται πολύ άσχημα. Αλλά η υπόθεση αυτή εξακολουθεί να είναι παραπλανητική, επειδή η έκταση της δημοσιονομικής λιτότητας, που οφείλουν να ακολουθούν οι Έλληνες, υπήρξε ηττοπαθής, ωθώντας την οικονομία σε βαθιά ύφεση και προκαλώντας δραματική αύξηση του δημόσιου χρέους.

Τετάρτη 30 Μαΐου 2012

Κρατώντας την Ελλάδα στη Ζώνη του Ευρώ


  • The Washington Post
  • Η άποψη της εφημερίδας
Η κατάληξη είναι ότι η μοίρα του κόσμου — υπερβολικό για να αισθάνεται κανείς άνετα — είναι στα χέρια των Ελλήνων ψηφοφόρων. Η κυβέρνηση της καγκελαρίου της Γερμανίας Άνγκελας Μέρκελ κάνει τα πάντα για να πείσει τον ελληνικό λαό ότι η Γερμανία δεν κάνει μπλόφα, όταν λέει ότι το πακέτο λιτότητας είναι ο μόνος δρόμος για να παραμείνει η Ελλάδα στο ευρώ.


Ιδού λοιπόν περίοδος έντασης για την παγκόσμια οικονομία. Η Κίνα φαίνεται να κατευθύνεται τουλάχιστον προς μια ήπια πτώση της προηγουμένη έντονης ανάπτυξης. Η Κεντρική Τράπεζα της Βραζιλίας λέει ότι η οικονομία της χώρας έχει κολλήσει κατά το πρώτο τρίμηνο του 2012. Οι οργανισμοί αξιολόγησης μόλις έχουν σημειώσει υποβάθμιση του χρέους της Ιαπωνίας. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, αν και σχετικά ισχυρή σε σύγκριση με άλλες βιομηχανικές χώρες, έχει οδηγηθεί σε μείωση των επιχειρηματικών παραγγελιών για τα κεφαλαιουχικά αγαθά. Και στην Ευρώπη, όπου η ύφεση συνεχίζεται, θα μπορούσαν τα πράγματα να πάνε χειρότερα, λόγω της απειλής να φύγει η Ελλάδα από το κοινό νόμισμα, το ευρώ.

Εκ των υστέρων, η επικείμενη φτώχευση της Ελλάδας επιβεβαιώνει τη σοφία εκείνων που προειδοποιούσαν ότι ενσωματώνοντας μια αναποτελεσματική Βαλκανική οικονομία στη γερμανική παραγωγική μηχανή ήταν μια συνταγή για καταστροφή. Πράγματι, ολόκληρο το κοινό νόμισμα τώρα μοιάζει σαν γέφυρα, πολύ μακρυά από τον άλλο στόχο, το φιλόδοξο έργο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Αλλά αυτές οι καμπάνες δεν μπορούν να σιγούν. Εάν η Ελλάδα μπορεί να παραμείνει μέσα στο ευρώ με αποδεκτό κόστος, οικονομικό και πολιτικό, τότε θα πρέπει να μείνει. Αλλιώς μια "Grexit", όπως η πιθανή επανεισαγωγή της δραχμής αποκαλείται, θα επιφέρει βαθύτερη ύφεση και εξάπλωση της χρηματοπιστωτικής αστάθειας σε όλη την Ευρώπη — και τον κόσμο. Μετά από μια Grexit, η ίδια η Ελλάδα θα βυθιζόταν στη φτώχεια και το θεσμικό χάος που θα σάρωνε ό, τι θα είχε απομείνει από μία κατεστραμμένη και ευάλωτη κατάσταση. Με τον καιρό, το υποτιμημένο νόμισμα θα μπορούσε να βοηθήσει την Ελλάδα να ανακτήσει την ανταγωνιστικότητά της και να αναπτυχθεί, ακόμη και αν παρέμενε εκτός των χρηματοπιστωτικών αγορών. Αλλά, εν τω μεταξύ, η ελληνική πολιτική θα έκανε στροφή προς την ίδια λαϊκίστικη κατεύθυνση που ταξίδεψαν πρόσφατα χώρες όπως η Αργεντινή και η Βενεζουέλα. Ο πειρασμός για τους Έλληνες να αναζητήσουν βοήθεια από τη Μόσχα και για τους Ρώσους να τους δεσμεύσουν, σε αντάλλαγμα ενός φθηνού καταφύγιου στην Ευρώπη, θα μπορούσε να αποδειχθεί αδύνατο να του αντισταθούν.

Είναι τα ρέστα μας στο τραπέζι του πόκερ

Η Ελλάδα θα παρέμενε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά η Ομοσπονδία, καθώς και το νόμισμα, θα είχαν τραυματιστεί ανεπανόρθωτα. Η Ισπανία, η Πορτογαλία και η Ιταλία ίσως χρειαζόταν να καταπολεμήσουν την κατάρρευση των τραπεζών και την υπόθεση ότι μπορεί να είναι οι επόμενες χώρες που θα εγκαταλείψουν το ευρώ. Χώρες που βρίσκονται σε διαδικασία να γίνουν μέλη της Ε.Ε. με τη σταθεροποιητική επίδραση που προσφέρει, συμπεριλαμβανομένων και βαλκανικών κρατών, πιθανόν να υποχωρήσουν. Οι ψηφοφόροι της Σερβίας ανέδειξαν ήδη αυτόν τον μήνα έναν ευρώ-σκεπτικιστή ως Πρόεδρο. Η κυβέρνηση της Ουγγαρίας κλίνει προς το λαϊκισμό και την απολυταρχία. Σε μια αποδυναμωμένη Ένωση, θα μπορούσαν να ακολουθήσουν και άλλοι.