Δημοσιευστε στο Blog

Σχολιάστε όπως εσείς κρίνετε τις αναρτήσεις μας κάνοντας κλικ στην επιλογή "σχόλια" κάτω από κάθε ανάρτηση ή στείλτε το άρθρο σας στο email: giangais@aol.com

Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2012

Η διαφθορά συνεχίζεται σχεδόν ανεξέλεγκτα στην Ελλάδα

  • Spiegel Online
  • By Julia Amalia Heyer
Οι κατηγορίες για διαφθορά εξακολουθούν να μην επηρεάζουν κατ 'ανάγκη μια πολιτική καριέρα στην Ελλάδα, όπως αποδεικνύεται από την περίπτωση του πρώην νομάρχη Θεσσαλονίκης, Παναγιώτη Ψωμιάδη. Αυτός φέρεται να έλαβε προσωπικά σχεδόν 1 εκατ. € για δημόσια έργα που ποτέ δεν έγιναν.

Ενώ η Αθήνα περιμένει περισσότερη βοήθεια από την Ευρωπαϊκή Ένωση, η χώρα εξακολουθεί να διοικείται με τον ίδιο παλιó απρόσεκτο τρόπο. Διεφθαρμένοι πολιτικοί και πλούσιοι συνεχίζουν να καρπούνται ελληνικά κεφάλαια και ελάχιστα πράγματα γίνονται γι αυτό.

Πώς μπορεί κάποιος που έχει δηλώσει ετήσιο εισόδημα 25.000 € να μεταφέρει € 52 εκατομμύρια στο εξωτερικό; Τι είδους συμπληρωματικό εισόδημα πρέπει να έχει ένα άτομο που, σύμφωνα με τις φορολογικές δηλώσεις του, κέρδισε € 5.588 το 2010, αλλά και πάλι κατάφερε να μεταφέρει € 19,8 εκατομμύρια στο εξωτερικό; Και πώς μπορεί να συμβεί ένας Έλληνας πολίτης να βγάζει € 9,7 εκατομμύρια στο εξωτερικό αν και υποτίθεται ότι κέρδισε ακριβώς μηδέν ευρώ;

Αυτά είναι τα ερωτήματα που οι διώκτες της φοροδιαφυγής θα πρέπει να θέσουν σ' έναν αριθμό ατόμων των οποίων η ταυτότητα μέχρι στιγμής έχει γίνει γνωστή με τη μορφή αρχικών. Για παράδειγμα, ένας "GD" βρίσκεται στην κορυφή της λίστας με τα ονόματα των 54.000 Ελλήνων πολιτών οι οποίοι μετέφεραν στο εξωτερικό μεγάλα περιουσιακά στοιχεία, μεταξύ 2009 και 2011. Ο κατάλογος προέρχεται από την ελληνική κεντρική τράπεζα και είναι τώρα στα χέρια του του υπουργείου Οικονομικών.
Ο τρόπος ζωής πολλών Ελλήνων δεν ανταποκρίνεται στο δηλωθέν εισόδημά τους.
Αυτό όμως δε φαίνεται να σταματάει
Είναι η μεγαλύτερη από τις τέσσερις λίστες που κυκλοφορούν σήμερα στην Αθήνα. Κάθε μία περιέχει τα ονόματα των ατόμων των οποίων η οικονομική κατάσταση - τραπεζικές καταθέσεις και ακίνητα περιουσιακά στοιχεία - δεν αντιστοιχούν καθόλου με ό, τι ισχυρίστηκαν στις φορολογικές δηλώσεις τους. Αλλά σχεδόν τίποτα δεν έχει γίνει γι 'αυτό. Η ελληνική πραγματικότητα είναι μερικές φορές παράδοξη: Ενώ ο κυβερνών συνασπισμός ήταν απασχολημένος σε αντιπαραθέσεις με τους διεθνείς πιστωτές για το πόσες εκατοντάδες ευρώ μπορούν ακόμη να περικοπούν από τους μισθούς των δασκάλων και των νοσοκόμων και η Αθήνα συνεχίζει να μειώνει τις συντάξεις των εργαζομένων, πλούσιοι Έλληνες μετέφεραν δισεκατομμύρια στο εξωτερικό με σχετική ατιμωρησία .

Κυριακή 14 Οκτωβρίου 2012

Μια φρικτή στιγμή για ένα βραβείο

  • The Guardian
  • By David Priestland & Helena Smith*
"Δεν το καταλαβαίνω αυτό – στην Ελλάδα ζούμε πόλεμο..."

Θυμός και αμηχανία στους δρόμους της Αθήνας μετά την απονομή του βραβείου Νόμπελ για την ειρήνη στην Ε.Ε.

Υπάρχουν βραβεία και βραβεία. Και χθες το βράδυ δεν υπήρχε καμία αμφιβολία στο μυαλό των περισσότερων Ελλήνων ότι το σημαντικότερο όλων αυτών, το βραβείο Νόμπελ ειρήνης, πήγε σε λάθος παραλήπτη.

Στη χώρα αυτή, που βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της χειρότερης κρίσης που χτύπησε την ήπειρο μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, η είδηση ότι δόθηκε το βραβείο στην ΕΕ ως επιβράβευση των προσπαθειών της για την προώθηση της ειρήνης και της Δημοκρατίας, χαιρετίστηκε με αμηχανία και δυσπιστία. Τρεις μέρες αφότου δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωσαν στους δρόμους της Αθήνας κατά τη διάρκεια της επίσκεψης της Άγκελα Μέρκελ – ορισμένοι ντυμένοι με ναζιστικές στολές — πολλοί αναρωτήθηκαν αν η απόφαση ήταν ένα αστείο. Ή μήπως ένα νορβηγικό τέχνασμα για να υποκύψει, το ολοένα και περισσότερο διαιρεμένο και παραλυμένο από το χρέος έθνος, στις απαιτήσεις λιτότητας της Γερμανία . Στο σκεπτικό του εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ, του αριστερού κόμματος που μπορεί να ήταν μια απλή υποσημείωση, αν δεν ήταν σήμερα η αξιωματική αντιπολίτευση στην Ελλάδα, η απόφαση "απαξιώνει"  και "βλάπτει" το θεσμό του βραβείου Νόμπελ ειρήνης.

"Απλά δεν καταλαβαίνω ποιος ήταν ο συλλογισμός πίσω από αυτό" είπε ο Πάνος Σκουρλέτης, εκπρόσωπος τύπου του Κόμματος. "Σε πολλά μέρη της Ευρώπης, αλλά κυρίως στην Ελλάδα, βιώνουμε πραγματικά μια εμπόλεμη κατάσταση σε καθημερινή βάση, έστω και με έναν πόλεμο που δεν έχει κηρυχθεί επισήμως. Δεν υπάρχει τίποτα το ειρηνικό σ' αυτό".


Ο πρόεδρος της Νορβηγικής Επιτροπής Νόμπελ, Thorbjoern Jagland , ανακοινώνει
την απόφαση να δοθεί το βραβείο για την ειρήνη στην ΕΕ. Οι αντιδράσεις συνεχίζονται.

Σχεδόν τρία χρόνια από τότε που ξεκίνησε η κρίση χρέους κάτω από την Ακρόπολη, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία στο μυαλό πολλών ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε πόλεμο – έναν οικονομικό πόλεμο, οι συνέπειες του οποίου, η φτώχεια και το μίσος, η οργή και η απόγνωση, έχουν αρχίσει  να γκρεμίσουν αδυσώπητα την κοινωνία. Και για τη μεγάλη πλειοψηφία της ΕΕ – με τη Γερμανία στο πηδάλιο – φταίει αποκλειστικά και μόνο αυτή.

Πέμπτη 11 Οκτωβρίου 2012

Persona non grata

Από τη μία λοιπόν η προσπάθεια για τη συντήρηση των μεταπολιτευτικών στρεβλώσεων - πλην όμως βολικών για όλους - θα συνεχιστεί. Από τη άλλη θα προετοιμάζεται ο δρόμος για το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό, σοβιετικού τύπου αναγκαστικά, αφού δε θα υπάρχει χρήμα για να στηριχθεί μια αναβίωση του ιδιότυπου περονικού σοσιαλισμού της δεκαετίας του '80.


Ηταν καλή και χρήσιμη η επίσκεψη της Μέρκελ. Οχι για τα αποτελέσματα όπως συνηθίζουν να τα αποτιμούν οι "ειδικοί", στο πολιτικό και οικονομικό πεδίο, αλλά γιατί μας δόθηκε η ευκαιρία να δούμε - για άλλη μία φορά - τον ακραίο αριστερό και δεξιό εθνικισμό σε ένα αξεδιάλυτο όλον.

Υποστηρίζω λοιπόν, ότι έχουμε ολισθήσει σε μια πλειοδοσία εθνικισμού και απομονωτισμού, που τείνει να αποκτήσει κυρίαρχα πολιτικά χαρακτηριστικά με καταστροφικές συνέπειες για τον τόπο. Σας ρωτώ π.χ.: Σε όλες αυτές τις σκηνές εθνικιστικής παραφροσύνης που εκτυλίχθηκαν στην Αθήνα, τα καψίματα των γερμανικών σημαιών, οι φωτογραφίες που κατέκλεισαν τον τύπο και το διαδίκτυο, οι οποίες ταύτιζαν την άφιξη της Μέρκελ με την άφιξη των γερμανικών στρατευμάτων, σε όλη αυτή την αναμόχλευση των πληγών της Κατοχής, πέραν ενός κυρίαρχου εθνικισμού που απευθύνεται αποκλειστικά στο θυμικό των πολιτών και εκμεταλλεύεται τη δεινή οικονομική και κοινωνική συγκυρία, μπορεί κανείς να διακρίνει καθαρά πολιτικά και ιδεολογικά χαρακτηριστικά;  

Εθνικιστικό χάπενιγκ κατά την "υποδοχή" της καγγελαρίου Μερκελ στην Αθήνα

"Η Μέρκελ έρχεται ως εκπρόσωπος των τοκογλύφων". Ποιος το είπε; Η Παπαρήγα, ο Τσίπρας; Οχι ο Μιχαλολιάκος. 
" Η Μέρκελ έρχεται για να στηρίξει τους Μερκελιστές". Ποιος το είπε; Ο Καμμένος, ο Μιχαλολιάκος; Οχι, ο Τσίπρας, τη στιγμή που έκανε το μεγάλο ευρωπαϊκό του άνοιγμα προς το γερμανικό κόμμα "Αριστερά", το διάδοχο του κυβερνώντος Κουμμουνιστικού της πρώην Ανατολικής Γερμανίας.

Σάββατο 6 Οκτωβρίου 2012

Ο Μύθος της Γερμανικής Ηγεμονίας

  • Foreign Affairs -.Hellenic Edition
  • By Daniela Schwarzer και Kai-Olaf Lang *
Γιατί το Βερολίνο δεν μπορεί μόνο του να σώσει την Ευρώπη 

Η Γερμανία έχει την ισχυρότερη οικονομία στην  Ευρώπη, αλλά η οικονομική της ισχύς δεν μεταφράζεται σε πολιτική κυριαρχία. Τους τελευταίους μήνες, το Βερολίνο έχει χάσει και συμμάχους και επιρροή, και θα πρέπει να συμβιβαστεί προκειμένου να σταθεροποιήσει
την ευρωζώνη.


Το 2010 και το 2011, τα πρώτα δύο χρόνια της κρίσης χρέους στην Ευρώπη, η Γερμανία φάνηκε να αναδύεται ως κυρίαρχη δύναμη της ηπείρου, διαθέτοντας μια απαράμιλλη ικανότητα να διαμορφώνει τη μοίρα των γειτόνων της. Απολαμβάνοντας αμείωτη οικονομική δύναμη, η Γερμανία συμφώνησε να αναλάβει το μεγαλύτερο βάρος της οικονομικής διάσωσης της ευρωζώνης, και γι' αυτό ήταν σε θέση να καθορίσει τον ρυθμό και τις μεθόδους της διαχείρισης της κρίσης. Επηρέασε επίσης τις οικονομικές και δημοσιονομικές πολιτικές στις υπερχρεωμένες χώρες της Ευρώπης, όπως η Ελλάδα και η Ισπανία, και χρησιμοποίησε αυτή την εξουσία για να επιβάλει μια ατζέντα μεταρρυθμίσεων και λιτότητας σε όλη την ευρωζώνη. Παρακολουθώντας τις εξελίξεις αυτές, ορισμένοι παρατηρητές έφτασαν ως και να διακηρύξουν την έναρξη της γερμανικής ηγεμονίας και υποστήριξαν ότι μόνο το Βερολίνο θα μπορούσε να επιλύσει τα δεινά της ηπείρο.

Παρά το γεγονός ότι η Γερμανία είναι, βεβαίως, η πιο σημαντική ευρωπαϊκή χώρα για την αντιμετώπιση των σημερινών προβλημάτων, οι ικανότητές της να προβάλλει την ισχύ της σε επίπεδο ΕΕ περιορίζεται ουσιαστικά - και θα μειωθεί περαιτέρω κατά τους επόμενους μήνες. Η θέση της Γερμανίας ως του επικεφαλής υποστηρικτή των κανόνων σταθεροποίησης της ευρωζώνης δεν μεταφράζεται απαραιτήτως σε πολιτική κυριαρχία. Και καθώς η κρίση του ευρώ έχει κλιμακωθεί και η Γερμανία έχει χάσει πολιτικούς συμμάχους, θα πρέπει τώρα να αποδεχθεί ότι η κοινή νομισματική ζώνη θα είναι μόνο εν μέρει σύμφωνη με το όραμά της.

Ο πρώτος λόγος για τον οποίον το Βερολίνο θα δυσκολευτεί να εφαρμόσει τα σχέδιά του για την Ευρώπη είναι ότι οι πολιτικές εξελίξεις των τελευταίων έξι μηνών έχουν αφήσει τη Γερμανία μάλλον σαν έναν απομονωμένο γίγαντα. Το 2010-11, το ότι η Γερμανία ήταν σε θέση να επιβάλλει την ευρωπαϊκή πολιτική και να αγνοεί τις συμπεριφορές των άλλων μελών της ευρωζώνης (γενικά τις νότιες χώρες με μεγάλα ελλείμματα) οφειλόταν σε μεγάλο βαθμό στη συνεργασία ανάμεσα στο Βερολίνο και το Παρίσι - και της στενής σχέσης μεταξύ των δύο ηγετών τους που χαρακτηρίστηκαν ως Merkozy. Τώρα, ο νέος πρόεδρος της Γαλλίας, Φρανσουά Ολάντ, τάχθηκε υπέρ μιας ευρωπαϊκής ατζέντας προώθησης της ανάπτυξης που συγκρούεται με την προτίμηση της Γερμανίδας καγκελάριου Άνγκελα Μέρκελ για λιτότητα και, κατά την άποψη πολλών Γερμανών, δεν θα ενθαρρύνει τις εθνικές κυβερνήσεις να υλοποιήσουν τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις.

Εν τω μεταξύ, η Αυστρία, η Φινλανδία και οι Κάτω Χώρες – τα μικρότερα μέλη της ευρωζώνης που παραδοσιακά τάσσονται με τη Γερμανία στα οικονομικά θέματα - έχουν πάψει να είναι αξιόπιστοι εταίροι για το Βερολίνο, καθώς λαϊκίστικες δυνάμεις έχουν πιέσει τις κυβερνήσεις τους να αποχωρήσουν από τους μηχανισμούς διάσωσης ή απαιτούν αυστηρότερους όρους επί των προϋπολογισμών των ωφελουμένων χωρών, ως αντάλλαγμα για την οικονομική βοήθεια. Οι άλλοι συνήθεις σύμμαχοι του Βερολίνου που εξισορροπούν τις πολιτικές προσεγγίσεις του μεσογειακού στιλ, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Πολωνία, δεν έχουν τόση σημασία στην παρούσα κρίση. Καμιά από τις δύο δεν χρησιμοποιεί το ευρώ και η ευρωζώνη είναι ο τόπος όπου οι κύριες πολιτικές αποφάσεις για το μέλλον της Ευρώπης θα πρέπει να ληφθούν.
Η Α. Μέρκελ και ο Φ. Ολάντ αναζητούν εναγωνίως μία αξιόπιστη και γενικά αποδεκτή λύση στην κρίση της Ευρωζώνης
Στο νέο αυτό πλαίσιο, η Γερμανία κινδυνεύει να χάσει από πολλές πλευρές. Κατ’ αρχήν, δεν μπορεί πλέον να απαιτήσει σημαντική μείωση χρέους και δημοσιονομικές περικοπές ως αντάλλαγμα για οικονομική στήριξη, ούτε μπορεί να απειλήσει να ασκήσει βέτο σε οποιοδήποτε πακέτο διάσωσης που δεν περιλαμβάνει τις πολιτικές που προτιμά. Αυτό δεν συνέβη ούτε πέρυσι, όταν η Γερμανία ήταν σε θέση να επιβάλει έναν κανόνα δημοσιονομικής εξισορρόπησης των προϋπολογισμών για τα κράτη μέλη της ευρωζώνης. Τότε, η απειλή της Γερμανίας να αρνηθεί την οικονομική στήριξη ήταν αξιόπιστη. Τώρα, όμως, η κρίση έχει κλιμακωθεί σε τέτοιο βαθμό, ώστε ένα γερμανικό βέτο επί ενός πακέτου διάσωσης θα προκαλέσει συστημική κρίση - τέτοια που θα μπορούσε να διαλύσει όχι μόνο το κοινό νόμισμα, αλλά και άλλα, σημαντικότερα επιτεύγματα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, όπως η ενιαία αγορά . Επειδή η Γερμανία είναι υπεύθυνη για το περίπου 27% του ευρωπαϊκού μηχανισμού διάσωσης και απολαμβάνει μια μοναδική θέση ως η μεγαλύτερη οικονομία στην Ευρώπη, δεν μπορεί να αρνηθεί να στηρίξει το ευρώ χωρίς να προκαλέσει βλάβη σε ολόκληρη την ήπειρο.

Παρασκευή 5 Οκτωβρίου 2012

Οι μετανάστες ως αποδιοπομπαίοι τράγοι


  • The Economist
Καθώς η Ελλάδα αναγκάζεται να κάνει περισσότερες περικοπές στον προϋπολογισμό, ο ακροδεξιός εξτρεμισμός ευρίσκεται σε άνοδο.

Διαδηλωτές με αναπηρικές καρέκλες χλεύαζαν και σφύριζαν καθώς οι αξιωματούχοι από την «Τρόικα» - Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ΔΝΤ και Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα -έφταναν στο υπουργείο εργασίας στις 2 Οκτωβρίου για να πιέσουν ακόμη περισσότερο για περικοπές στις δαπάνες του δημοσίου. Οι βαλλόμενοι Έλληνες πρέπει να υποστούν το 2013 ένα ακόμη έτος ύφεσης, το έκτο. Οι Έλληνες σχεδιαστές του προϋπολογισμού προβλέπουν ύφεση 3,8 έως 4%, το ΔΝΤ,πιο απαισιόδοξο, 5%.

Ο Γιάννης Στουρνάρας, ο υπουργός Οικονομικών, βρίσκεται κάτω από τεράστια πίεση για να εξοικονομίσει ένα επιπλέον ποσό € 2 δις της τελευταίας στιγμής για να κατευνάσει την Τρόικα. Ο Αντώνης Σαμαράς, ο κεντροδεξιός πρωθυπουργός, έχει ακόμα πιο δύσκολο έργο: να πείσει τους εταίρους της αριστερής πτέρυγας της κυβέρνησης συνασπισμού να αποδεχθούν αυστηρότερη λιτότητα. Και εξακολουθεί να ακούγεται αισιόδοξος ότι η συμφωνία θα επιτευχθεί, αν και το χρονοδιάγραμμα είναι πιθανό να καθυστερήσει μια-δυο εβδομάδες.

Σε μια κοινωνία που είναι βύθισμένη σε πρωτόγνωρη και πολύπλευρη κρίση
οι μετανάστες αποτελούν το άλλοθι και τον εύκολο στόχο
Οι καθυστερήσεις δε βοηθούν τον κ. Σαμαρά. Έχει αγωνιστεί κατά τη διάρκεια των πρώτων 100 ημερών της θητείας του για να διατηρήσει συμπαγή την εύθραυστη συμμαχία ενώ ο κ. Στουρνάρας προωθεί ένα πακέτο λιτότητας € 13,5 δις σε αντάλλαγμα για τη δεύτερη βοήθεια διάσωσης προς την Ελλάδα ύψους € 130 δις. Στην ευρωπαϊκή σύνοδο κορυφής στις 18 Οκτωβρίου, ο πρωθυπουργός υποσχέθηκε ότι θα επιδιώξει μια διετή παράταση μέχρι το 2016 για την εφαρμογή των νέων μέτρων, ώστε να μετριάσει τις επιπτώσεις τους. Αλλά οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν θα κάνουν δεκτό το αίτημα της Ελλάδας, έως ότου το πακέτο να συμφωνηθεί με την Τρόικα και να εγκριθεί από το κοινοβούλιο στην Αθήνα. Ως αποτέλεσμα η επόμενη δόση του δανείου των € 31,2 προς την Ελλάδα, που απαιτείται για την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών, έτσι ώστε να μπορέσουν να ξεκινήσεουν και πάλι να δανείζουν, δεν πρόκειται να φτάσει μέχρι τα μέσα Νοεμβρίου.