"Το πραγματικό πρόβλημα στην Ελλάδα δεν είναι η περικοπή των φόρων αλλά το να διασφαλίσουμε ότι δεν έχουμε φοροδιαφυγή".
Τι είναι αυτό που μόλις διαβάσατε; Μήπως είναι η άποψή μου, που την έχω γράψει επανειλημμένα σε σχόλια και αναλύσεις σ' αυτό το blog; (Ρίξτε μια ματιά στις αντίστοιχες σελίδες μας για να φρεσκάρετε τη μνήμη σας) Αυτά δε σας λέω συνέχεια κρίνοντας ότι οι αερολογίες του Σαμαρά περί μείωσης των φορολογικών συντελεστών δεν είναι μόνο άστοχες αλλά και επικίνδυνες, γιατί θα εκτινάξουν τα ελλείμματα σε δυσθεώρητα ύψη και θα βαρέσουμε μπιέλες από την πρώτη ώρα που θα τολμήσει να το κάνει. Και αυτό γιατί όσο οι φοροεισπρακτικοί μηχανισμοί είναι υπό κατάρρευση, στη μείωση των κρατικών εσόδων, λόγω της μείωσης των φορολογικών συντελεστών, θα προστίθεται και πάλι η φοροδιαφυγή.
Βέβαια για να είμαστε ειλικρινείς στη πρότασή του ο Σαμαράς περιλαμβάνει και το "πάγιο αίτημα" για πάταξη της φοροδιαφυγής, το οποίο το ακούω από τότε που κατάλαβα τον εαυτό μου και ποτέ δεν το έχω δει, αλλά με αυτήν την εξαγγελία έχουν κερδίσει εκλογές και εκλογές οι πολιτικοί μας είτε γιατί κανείς δεν τους πίστευε και έκανε ότι τους πιστεύει είτε, οι πιο αφελείς, τους πίστευαν και περίμεναν την περιβόητη πάταξη μπας και δουν καμία αύξηση στο μισθό τους ή καμία άλλου είδους παροχή ή διορισμό στο δημόσιο. Το γεγονός ότι τελικά όλα γίνονταν, αλλά με συνεχή δανεισμό δεν ενδιέφερε κανέναν. Μερικές φορές μάλιστα, όταν κάποιοι - αφελέστεροι των πολιτών -πολιτικοί τολμούσαν να ξεστομίσουν ότι υποθηκεύεται το μέλλον των παιδιών μας, εν ριπή οφθαλμού εξαφανίζονταν από τον πολιτικό χάρτη ταπεινωμένοι, ντροπιασμένοι και κατάπτυστοι.
Αυτή είναι δυστυχώς η πραγματικότητα. Και όταν κανένας sui generis τύπου Πάγκαλου τα λέει στα ίσια, τον παίρνουμε με τις πέτρες, γιατί ούτε ν' ακούσουμε δε θέλουμε γι αυτά τα πράγματα, και, όπως είπε και ο Φρόυντ (παιδιά εκεί που φτάσαμε και τη ψυχανάλυση απαραίτητη τη βλέπω), ό,τι μας συνθλίβει, μας διαλύει και μας δημιουργεί αβάστακτες ενοχές, το καταχωνιάζομε στα βάθη του υποσυνείδητου, το κλειδώνουμε εκεί και είναι σαν να μην υπάρχει. Και όταν έρχονται μετά κάποιοι που τα βγάζουν την επιφάνεια, για να μην κάνουμε χαρακίρι κάτω από το βάρος των ενοχών μας, προτιμούμε να εξοντώνουμε αυτούς που τόλμησαν να πουν την αλήθεια.
Λοιπόν, αυτά τα ωραία που διαβάσατε στην αρχή και σας τα έβαλα δίκην κουίζ είναι τα λόγια του Γιώργου Παπανδρέου σε πρόσφατη συνέντευξη στο Bloomberg News, γιατί τώρα η μόδα είναι να δίνουμε συνεχώς συνεντεύξεις, κατά προτίμηση στον ξένο τύπο, μιας και δεν έχουμε τι άλλο να κάνουμε εδώ κάτω. Δε ξέρω αν το καταλάβατε αλλά η πολιτική αντιπαράθεση σε ανώτατο επίπεδο γίνεται πλέον μέσω συνεντεύξεων στον ξένο τύπο και δευτερευόντως στον ελληνικό. Τη μια βδομάδα έχουμε συνέντευξη του Σαμαρά στη WSJ την άλλη απαντά ο Παπανδρέου μέσω του Bloomberg.
Έτσι λοιπόν αυτά τα όμορφα (δεν κάνω πλάκα, είναι πράγματι όμορφα, εμένα τουλάχιστον, σε επίπεδο διατύπωσης, με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνο) τα είπε ο πρωθυπουργός για να απαντήσει στο επίμονο αίτημα του Σαμαρά για μείωση των φορολογικών συντελεστών. Και είπε πράγματι το αυτονόητο. Αυτό που όλοι ανεξαιρέτως οι Ευρωπαίοι ηγέτες του το λένε, αλλά ο άλλος έχει έχει βάλει μπουντέλια και δεν κάνει χιλιοστό πίσω, γιατί πιστεύει ότι έτσι θα πάρει τις εκλογές. Και άντε τις πήρε. Που θα τις πάρει, να μου το θυμηθείτε, και μάλιστα με αυτοδυναμία έτσι απελπισμένοι που είμαστε. Αλλά εκείνο που ίσως δεν έχει καταλάβει είναι ότι δε θα προλάβει να μείνει ούτε μισό χρόνο. Τον βλέπω να φεύγει με ελικόπτερο από το Μαξίμου (έτσι έφευγαν οι Αργεντίνοι πρόεδροι παιδιά το 2001, όταν μέσα σε μία βδομάδα άλλαξαν 4 προέδρους) για να γλυτώσει τη μήνη του κόσμου, αφού ο κόσμος ναι μεν έχει εθιστεί στο παραμύθι τόσα χρόνια, αλλά αυτό τότε βόλευε όλους, ενώ τώρα βρίσκεται σε τέτοια άθλια κατάσταση, που δε σηκώνει πλέον ούτε μύγα στο σπαθί του και τα χρεώνει όλα στους πολιτικούς.
Αλλά εγώ ρωτώ: Καλά, ποιος διαπιστώνει ότι το πρόβλημα είναι η φοροδιαφυγή; Εγώ; Εσείς; Εγώ και σεις έχουμε αυτό το δικαίωμα. Ο πρωθυπουργός όμως το έχει; Εγώ θα πω το έχει. Έχει πράγματι το δικαίωμα - και την υποχρέωση - να διαπιστώνει και να διατυπώνει τα διάφορα προβλήματα. Και πολύ περισσότερο όταν αυτά πράγματι είναι υπαρκτά. Και η φοροδιαφυγή, ας μη γελιόμαστε, είναι τέτοια. Αλλά ποιος θα μας λύσει το πρόβλημα; Εγώ ή εσείς; Ποιος έχει το μαχαίρι και το πεπόνι; Εγώ ή εσείς; Αυτοί δεν τόχουν; Γιατί δε μας λύνουν το πρόβλημα; Πόσες δεκαετίες ακόμα θέλουν; Πόσα παραμύθια περί πάταξης της φοροδιαφυγής ακόμα θα μας πούνε; Θα βάλουν επιτέλους το μαχαίρι στο κόκκαλο; Ή θα φωνάξουμε τους Γερμανούς να μας το λύσουν μια κι έξω;
Δε σας κρύβω ότι μετά από 2 χρόνια περίπου, πρωτοφανούς για την σύγχρονη ιστορία μας κρίσης, περίμενα κάποια ουσιαστικά βήματα προς την επίλυση αυτού του προβλήματος. Δεν έχουμε δει τίποτα. Εξακολουθούν να βρίσκονται σε επίπεδο διαπίστωσης και σε επίπεδο μεγάλων λόγων (ο Βενιζέλος είναι μανούλα σ' αυτά) περί "Εθνικού Φορολογικού Συστήματος" (μου θυμίζει το Εθνικό Σύστημα Υγείας, που σήμερα βρίσκεται ερείπιο μπροστά στα πόδια σας) και διάφορα τέτοια βαρύγδουπα. Τώρα εγώ άμα ακούω τέτοιες μεγάλες κουβέντες λέω από μέσα μου "Ωχ, πάλι ετοιμάζουν πογκρόμ για τους εργαζόμενους και μισθωτούς", γιατί μάθαμε πια, ότι πίσω από τις λέξεις κρύβεται ο Αλέξης. Και πάντα όταν λένε μεγάλες κουβέντες ετοιμάζουν την επόμενη τσουκιά, που θα 'ναι όλη δικιά μας. Και επιμένουν - εγώ λέω σκόπιμα - να μας αποκρύβουν ότι τα κέντρα αποφάσεων έχουν μετακομίσει προ πολλού προς τα βόρεια και όλα όσα λένε ότι θα κάνουν, βρίσκονται πάντα υπό την αίρεση να τύχουν της έγκρισης των μεγάλων (Ε.Ε. , ΔΝΤ κ.τ.λ).
Άρα όλα αυτά τα ακούμε βερεσέ και πρέπει πλέον να έχουμε τα αυτιά και τα μάτια στραμμένα κατά Βερολίνο μεριά για να γνωρίζουμε τι ακριβώς μας ξημερώνει. Και να δείτε ότι θα χάσουν μερικούς μήνες σε συζητήσεις περί Εθνικών Φορολογικών Συστημάτων και μεγάλες εξαγγελίες και αφού θα έχουν καταλήξει κάπου θα έλθει η Τρόικα (Ε.Ε./ΔΝΤ/ΕΚΤ) θα πατήσει delete και θα πει "παιδιά, αρκετά παίξατε, πάρτε τώρα ακόμα κανένα μέτρο να περιορίσετε τα ελλείμματα που σας ξέφυγαν και πάλι και όταν υπάρξουν καλύτερες συνθήκες ελάτε να συζητήσουμε μαζί και όχι μεταξύ σας". Αυτό το σενάριο έχει ξαναπαιχτεί, λίγο πριν πάρει πόδι το Παπακωνσταντίνου, όταν αποφάσιζαν μέσα στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ να αλλάξουν κάποιους όρους του Μνημονίου επί το ηπιότερο και ήλθε μετά η Τρόικα η οποία όχι μόνον δεν τους άφησε ως είχαν αρχικά συμφωνηθεί, αλλά τους έκανε και δυσμενέστερους. Αυτά να τα βλέπει και ο Σαμαράς που νομίζει ότι έτσι εύκολα γίνονται οι επαναδιαπραγματεύσεις, όταν είσαι δεμένος χειροπόδαρα.
Αυτή είναι η κατάσταση παιδιά και όσο πιο γρήγορα προσαρμοστούμε σ' αυτήν τόσο πιο ήσυχα θα πιούμε το φρέντο καπουστίνο στις παραλίες, περιμένοντας τον Γκοντό...συγγνώμη... το φθινόπωρο, που θα μας προσγειώσει στη σκληρή πραγματικότητα.
Τι είναι αυτό που μόλις διαβάσατε; Μήπως είναι η άποψή μου, που την έχω γράψει επανειλημμένα σε σχόλια και αναλύσεις σ' αυτό το blog; (Ρίξτε μια ματιά στις αντίστοιχες σελίδες μας για να φρεσκάρετε τη μνήμη σας) Αυτά δε σας λέω συνέχεια κρίνοντας ότι οι αερολογίες του Σαμαρά περί μείωσης των φορολογικών συντελεστών δεν είναι μόνο άστοχες αλλά και επικίνδυνες, γιατί θα εκτινάξουν τα ελλείμματα σε δυσθεώρητα ύψη και θα βαρέσουμε μπιέλες από την πρώτη ώρα που θα τολμήσει να το κάνει. Και αυτό γιατί όσο οι φοροεισπρακτικοί μηχανισμοί είναι υπό κατάρρευση, στη μείωση των κρατικών εσόδων, λόγω της μείωσης των φορολογικών συντελεστών, θα προστίθεται και πάλι η φοροδιαφυγή.
Βέβαια για να είμαστε ειλικρινείς στη πρότασή του ο Σαμαράς περιλαμβάνει και το "πάγιο αίτημα" για πάταξη της φοροδιαφυγής, το οποίο το ακούω από τότε που κατάλαβα τον εαυτό μου και ποτέ δεν το έχω δει, αλλά με αυτήν την εξαγγελία έχουν κερδίσει εκλογές και εκλογές οι πολιτικοί μας είτε γιατί κανείς δεν τους πίστευε και έκανε ότι τους πιστεύει είτε, οι πιο αφελείς, τους πίστευαν και περίμεναν την περιβόητη πάταξη μπας και δουν καμία αύξηση στο μισθό τους ή καμία άλλου είδους παροχή ή διορισμό στο δημόσιο. Το γεγονός ότι τελικά όλα γίνονταν, αλλά με συνεχή δανεισμό δεν ενδιέφερε κανέναν. Μερικές φορές μάλιστα, όταν κάποιοι - αφελέστεροι των πολιτών -πολιτικοί τολμούσαν να ξεστομίσουν ότι υποθηκεύεται το μέλλον των παιδιών μας, εν ριπή οφθαλμού εξαφανίζονταν από τον πολιτικό χάρτη ταπεινωμένοι, ντροπιασμένοι και κατάπτυστοι.
Αυτή είναι δυστυχώς η πραγματικότητα. Και όταν κανένας sui generis τύπου Πάγκαλου τα λέει στα ίσια, τον παίρνουμε με τις πέτρες, γιατί ούτε ν' ακούσουμε δε θέλουμε γι αυτά τα πράγματα, και, όπως είπε και ο Φρόυντ (παιδιά εκεί που φτάσαμε και τη ψυχανάλυση απαραίτητη τη βλέπω), ό,τι μας συνθλίβει, μας διαλύει και μας δημιουργεί αβάστακτες ενοχές, το καταχωνιάζομε στα βάθη του υποσυνείδητου, το κλειδώνουμε εκεί και είναι σαν να μην υπάρχει. Και όταν έρχονται μετά κάποιοι που τα βγάζουν την επιφάνεια, για να μην κάνουμε χαρακίρι κάτω από το βάρος των ενοχών μας, προτιμούμε να εξοντώνουμε αυτούς που τόλμησαν να πουν την αλήθεια.
Λοιπόν, αυτά τα ωραία που διαβάσατε στην αρχή και σας τα έβαλα δίκην κουίζ είναι τα λόγια του Γιώργου Παπανδρέου σε πρόσφατη συνέντευξη στο Bloomberg News, γιατί τώρα η μόδα είναι να δίνουμε συνεχώς συνεντεύξεις, κατά προτίμηση στον ξένο τύπο, μιας και δεν έχουμε τι άλλο να κάνουμε εδώ κάτω. Δε ξέρω αν το καταλάβατε αλλά η πολιτική αντιπαράθεση σε ανώτατο επίπεδο γίνεται πλέον μέσω συνεντεύξεων στον ξένο τύπο και δευτερευόντως στον ελληνικό. Τη μια βδομάδα έχουμε συνέντευξη του Σαμαρά στη WSJ την άλλη απαντά ο Παπανδρέου μέσω του Bloomberg.
Έτσι λοιπόν αυτά τα όμορφα (δεν κάνω πλάκα, είναι πράγματι όμορφα, εμένα τουλάχιστον, σε επίπεδο διατύπωσης, με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνο) τα είπε ο πρωθυπουργός για να απαντήσει στο επίμονο αίτημα του Σαμαρά για μείωση των φορολογικών συντελεστών. Και είπε πράγματι το αυτονόητο. Αυτό που όλοι ανεξαιρέτως οι Ευρωπαίοι ηγέτες του το λένε, αλλά ο άλλος έχει έχει βάλει μπουντέλια και δεν κάνει χιλιοστό πίσω, γιατί πιστεύει ότι έτσι θα πάρει τις εκλογές. Και άντε τις πήρε. Που θα τις πάρει, να μου το θυμηθείτε, και μάλιστα με αυτοδυναμία έτσι απελπισμένοι που είμαστε. Αλλά εκείνο που ίσως δεν έχει καταλάβει είναι ότι δε θα προλάβει να μείνει ούτε μισό χρόνο. Τον βλέπω να φεύγει με ελικόπτερο από το Μαξίμου (έτσι έφευγαν οι Αργεντίνοι πρόεδροι παιδιά το 2001, όταν μέσα σε μία βδομάδα άλλαξαν 4 προέδρους) για να γλυτώσει τη μήνη του κόσμου, αφού ο κόσμος ναι μεν έχει εθιστεί στο παραμύθι τόσα χρόνια, αλλά αυτό τότε βόλευε όλους, ενώ τώρα βρίσκεται σε τέτοια άθλια κατάσταση, που δε σηκώνει πλέον ούτε μύγα στο σπαθί του και τα χρεώνει όλα στους πολιτικούς.
Αλλά εγώ ρωτώ: Καλά, ποιος διαπιστώνει ότι το πρόβλημα είναι η φοροδιαφυγή; Εγώ; Εσείς; Εγώ και σεις έχουμε αυτό το δικαίωμα. Ο πρωθυπουργός όμως το έχει; Εγώ θα πω το έχει. Έχει πράγματι το δικαίωμα - και την υποχρέωση - να διαπιστώνει και να διατυπώνει τα διάφορα προβλήματα. Και πολύ περισσότερο όταν αυτά πράγματι είναι υπαρκτά. Και η φοροδιαφυγή, ας μη γελιόμαστε, είναι τέτοια. Αλλά ποιος θα μας λύσει το πρόβλημα; Εγώ ή εσείς; Ποιος έχει το μαχαίρι και το πεπόνι; Εγώ ή εσείς; Αυτοί δεν τόχουν; Γιατί δε μας λύνουν το πρόβλημα; Πόσες δεκαετίες ακόμα θέλουν; Πόσα παραμύθια περί πάταξης της φοροδιαφυγής ακόμα θα μας πούνε; Θα βάλουν επιτέλους το μαχαίρι στο κόκκαλο; Ή θα φωνάξουμε τους Γερμανούς να μας το λύσουν μια κι έξω;
Δε σας κρύβω ότι μετά από 2 χρόνια περίπου, πρωτοφανούς για την σύγχρονη ιστορία μας κρίσης, περίμενα κάποια ουσιαστικά βήματα προς την επίλυση αυτού του προβλήματος. Δεν έχουμε δει τίποτα. Εξακολουθούν να βρίσκονται σε επίπεδο διαπίστωσης και σε επίπεδο μεγάλων λόγων (ο Βενιζέλος είναι μανούλα σ' αυτά) περί "Εθνικού Φορολογικού Συστήματος" (μου θυμίζει το Εθνικό Σύστημα Υγείας, που σήμερα βρίσκεται ερείπιο μπροστά στα πόδια σας) και διάφορα τέτοια βαρύγδουπα. Τώρα εγώ άμα ακούω τέτοιες μεγάλες κουβέντες λέω από μέσα μου "Ωχ, πάλι ετοιμάζουν πογκρόμ για τους εργαζόμενους και μισθωτούς", γιατί μάθαμε πια, ότι πίσω από τις λέξεις κρύβεται ο Αλέξης. Και πάντα όταν λένε μεγάλες κουβέντες ετοιμάζουν την επόμενη τσουκιά, που θα 'ναι όλη δικιά μας. Και επιμένουν - εγώ λέω σκόπιμα - να μας αποκρύβουν ότι τα κέντρα αποφάσεων έχουν μετακομίσει προ πολλού προς τα βόρεια και όλα όσα λένε ότι θα κάνουν, βρίσκονται πάντα υπό την αίρεση να τύχουν της έγκρισης των μεγάλων (Ε.Ε. , ΔΝΤ κ.τ.λ).
Άρα όλα αυτά τα ακούμε βερεσέ και πρέπει πλέον να έχουμε τα αυτιά και τα μάτια στραμμένα κατά Βερολίνο μεριά για να γνωρίζουμε τι ακριβώς μας ξημερώνει. Και να δείτε ότι θα χάσουν μερικούς μήνες σε συζητήσεις περί Εθνικών Φορολογικών Συστημάτων και μεγάλες εξαγγελίες και αφού θα έχουν καταλήξει κάπου θα έλθει η Τρόικα (Ε.Ε./ΔΝΤ/ΕΚΤ) θα πατήσει delete και θα πει "παιδιά, αρκετά παίξατε, πάρτε τώρα ακόμα κανένα μέτρο να περιορίσετε τα ελλείμματα που σας ξέφυγαν και πάλι και όταν υπάρξουν καλύτερες συνθήκες ελάτε να συζητήσουμε μαζί και όχι μεταξύ σας". Αυτό το σενάριο έχει ξαναπαιχτεί, λίγο πριν πάρει πόδι το Παπακωνσταντίνου, όταν αποφάσιζαν μέσα στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ να αλλάξουν κάποιους όρους του Μνημονίου επί το ηπιότερο και ήλθε μετά η Τρόικα η οποία όχι μόνον δεν τους άφησε ως είχαν αρχικά συμφωνηθεί, αλλά τους έκανε και δυσμενέστερους. Αυτά να τα βλέπει και ο Σαμαράς που νομίζει ότι έτσι εύκολα γίνονται οι επαναδιαπραγματεύσεις, όταν είσαι δεμένος χειροπόδαρα.
Αυτή είναι η κατάσταση παιδιά και όσο πιο γρήγορα προσαρμοστούμε σ' αυτήν τόσο πιο ήσυχα θα πιούμε το φρέντο καπουστίνο στις παραλίες, περιμένοντας τον Γκοντό...συγγνώμη... το φθινόπωρο, που θα μας προσγειώσει στη σκληρή πραγματικότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου