Επιτρέψτε μου να ρισκάρω, εν γνώσει μου ότι πιθανότατα να διαψευστώ. Πιστεύω ότι η υποψηφιότητα Αβραμόπουλου κάθε άλλο παρά "κλείδωσε".
Ο μόνος λόγος για να προταθεί από το ΣΥΡΙΖΑ ο Αβραμόπουλος είναι αυτό που αναλύουν οι εφημερίδες. Ότι δηλαδή θα αδειάσει η θέση του στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και θα πάει ο Γιάννης Μηλιός, αν και όχι στη νευραλγική θέση που κατείχε ο Αβραμόπουλος, λόγω των συχετισμών που επικρατούν στη ΕΕ , οι οποίοι ως γνωστό, πόρρω απέχουν από την ελληνική πραγματικότητα.
Αυτός ο λόγος όμως αντιμάχεται, κατά την άποψή μου, την επιθυμία της νέας κυβέρνησης να εκπέμψει ένα καθαρό ιδεολογικό αριστερό στίγμα, το οποίο κσνείς δεν πρέπει να υποτιμάει, όπως δείχνουν οι μέχρι τώρα επιλογές της, που διακρίνονται από ισχυρότατο ιδεολογικό προσανατολισμό, στα όρια της ιδεοληψίας.
Συστατικά στοιχεία της ιδεοληπτικής εμμονής της κυβέρνησης είναι η ρήξη και η αντίθεση με αυτό που πιστεύει ότι αποτελεί το ευρωπαϊκό συντηρητικό κατεστημένο και η φιλοδοξία της να ηγηθεί ενός πανευρωπαϊκού κινήματος ανατροπής.
Επειδή λοιπόν αυτά τα δύο στοιχεία προς το παρόν αποτελούν τις κυρίαρχες κινητήριες δυνάμεις των πολιτικών επιλογών της, λογικά η πρόταση για τη εκλογή του Αβραμόπουλου πρέπει να συναντάει ισχυρές αντιδράσεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί το βλέπουν ως νόθευση του ιδεολογικού στίγματος του κόμματος και, επί πλέον, πιθανώς ως ενδεχόμενη τροχοπέδη σε επιλογές που θα έλθουν σε ευθεία σύγκρουση με την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας.Αν και οι αρμοδιότητες του ΠτΔ είναι εξαιρετικά περιορισμένες και μία απλή δήλωσή του θα μπορούσε να τους προξενήσει μεγάλη ζημιά κυρίως όταν αυτή θα έρχεται σε αντίθεση με τις στρατηγικές επιλογές της κυβέρνησης.
Το δεύτερο στοιχείο που πρέπει να λαμβάνεται υπόψη είναι ότι ο Αβραμόπουλος είναι ένας εξαιρετικά φιλόδοξος πολιτικός και δεν πρόκειται να περιοριστεί σε έναν διακοσμητικό ρόλο. Είναι βέβαιο ότι από τη θέση του ΠτΔ δε θα διστάσει να αναλάβει πρωτοβουλίες που θα τον καταστήσουν ηγετική φυσιογνωμία στον κεντροδεξιό χώρο, πολύ περισσότερο όταν θα διακυβεύονται σοβαρές στρατηγικές επιλογές.
Γιατί επομένως έπεσε το όνομα του Αβραμόπουλου στο τραπέζι; Κατά την άποψή μου για τρεις λόγους:
Πρώτον για να αποπροσανατολίσει τη ΝΔ και να τη βυθίσει σε έναν ακόμη κύκλο εσωστρέφειας. Το ενδεχόμενο αυτής της υποψηφιότητας ήδη έχει πυροδοτήσει αντιδράσεις στο εωτερικό της, δημιουργώντας ρήγμα γύρω από το αν θα πρέπει η ΝΔ να ψηφίσει την υποψηφιότητα ή να εμμείνει σ' αυτήν του Σταύρου Δήμα.
Δεύτερον, να δημιουργήσει άλλον ένα πονοκέφαλο στα ευρωπαϊκά όργανα γύρω από το αν θα πρέπει ο επόμενος Έλληνας επίτροπος να αναλάβει την ίδια θέση που κατείχε ο Αβραμόπουλος, προσθέτοντας ένα διαπραγματευτικό χαρτί στα χέρια της ελληνικής κυβέρνησης στα πλαίσια της γενικότερης επαναδιαπραγμάτευσης των σχέσεών μας με την ΕΕ.
Τρίτο, κανείς δεν πρέπει να υποτιμά την τάση του Τσίπρα να υιοθετεί συστηματικά, που φθάνει σε σημείο μιμητισμού, τη μεθοδολογία του Ανδρέα Παπανδρέου των '80s. Θυμίζω μόνο πώς ακριβώς είχε κινηθεί ο Ανδρέας στην εκλογή Σαρτζετάκη το 1985. Μέχρι την τελευταία μέρα η υποψηφιότητα του Κωνσταντίνου Καραμανλή ήταν ακλόνητη. Όταν ανακοινώθηκε η υποψηφιότητα Σαρτζετάκη παρουσιάστηκε ως η μεγάλη ρήξη με τη δεξιά και νίκη των δημοκρατικών και προοδευτικών δυνάμεων.
Εξ άλλου διερωτώμαι, ποιος ο λόγος να πέσει αυτό όνομα τόσο πρόωρα αν δεν υπάρχει ο πραγματικός λόγος να "καεί"; Και γιατί μέχρι τώρα δεν το ανακοινώνουν επίσημα, έστω κι αν δεν έχουν τη συναίνεσή του; Το "κλείδωσε η υποψηφιότητα Αβραμόπουλου" που γράφεται στον τύπο, δε μου λέει τίποτα. Στην Ελλάδα ζούμε και έχουμε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Όλα μπορεί να τα περιμένει κανείς. Από ένα μη συμβατό κόμμα γιατί να περιμένουμε συμβατή πολιτική;
Γιάννης ΓαϊσίδηςΟ μόνος λόγος για να προταθεί από το ΣΥΡΙΖΑ ο Αβραμόπουλος είναι αυτό που αναλύουν οι εφημερίδες. Ότι δηλαδή θα αδειάσει η θέση του στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και θα πάει ο Γιάννης Μηλιός, αν και όχι στη νευραλγική θέση που κατείχε ο Αβραμόπουλος, λόγω των συχετισμών που επικρατούν στη ΕΕ , οι οποίοι ως γνωστό, πόρρω απέχουν από την ελληνική πραγματικότητα.
Αυτός ο λόγος όμως αντιμάχεται, κατά την άποψή μου, την επιθυμία της νέας κυβέρνησης να εκπέμψει ένα καθαρό ιδεολογικό αριστερό στίγμα, το οποίο κσνείς δεν πρέπει να υποτιμάει, όπως δείχνουν οι μέχρι τώρα επιλογές της, που διακρίνονται από ισχυρότατο ιδεολογικό προσανατολισμό, στα όρια της ιδεοληψίας.
 |
| Παλιά φωτό από τη θητεία του Αβραμόπουλου ως υπουργού Άμυνας. Η παρουσία του ελικόπτερου είναι απλή σύμπτωση και δεν έχει συμβολικό χαρακτήρα. |
Συστατικά στοιχεία της ιδεοληπτικής εμμονής της κυβέρνησης είναι η ρήξη και η αντίθεση με αυτό που πιστεύει ότι αποτελεί το ευρωπαϊκό συντηρητικό κατεστημένο και η φιλοδοξία της να ηγηθεί ενός πανευρωπαϊκού κινήματος ανατροπής.
Επειδή λοιπόν αυτά τα δύο στοιχεία προς το παρόν αποτελούν τις κυρίαρχες κινητήριες δυνάμεις των πολιτικών επιλογών της, λογικά η πρόταση για τη εκλογή του Αβραμόπουλου πρέπει να συναντάει ισχυρές αντιδράσεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί το βλέπουν ως νόθευση του ιδεολογικού στίγματος του κόμματος και, επί πλέον, πιθανώς ως ενδεχόμενη τροχοπέδη σε επιλογές που θα έλθουν σε ευθεία σύγκρουση με την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας.Αν και οι αρμοδιότητες του ΠτΔ είναι εξαιρετικά περιορισμένες και μία απλή δήλωσή του θα μπορούσε να τους προξενήσει μεγάλη ζημιά κυρίως όταν αυτή θα έρχεται σε αντίθεση με τις στρατηγικές επιλογές της κυβέρνησης.
Το δεύτερο στοιχείο που πρέπει να λαμβάνεται υπόψη είναι ότι ο Αβραμόπουλος είναι ένας εξαιρετικά φιλόδοξος πολιτικός και δεν πρόκειται να περιοριστεί σε έναν διακοσμητικό ρόλο. Είναι βέβαιο ότι από τη θέση του ΠτΔ δε θα διστάσει να αναλάβει πρωτοβουλίες που θα τον καταστήσουν ηγετική φυσιογνωμία στον κεντροδεξιό χώρο, πολύ περισσότερο όταν θα διακυβεύονται σοβαρές στρατηγικές επιλογές.
Γιατί επομένως έπεσε το όνομα του Αβραμόπουλου στο τραπέζι; Κατά την άποψή μου για τρεις λόγους:
Πρώτον για να αποπροσανατολίσει τη ΝΔ και να τη βυθίσει σε έναν ακόμη κύκλο εσωστρέφειας. Το ενδεχόμενο αυτής της υποψηφιότητας ήδη έχει πυροδοτήσει αντιδράσεις στο εωτερικό της, δημιουργώντας ρήγμα γύρω από το αν θα πρέπει η ΝΔ να ψηφίσει την υποψηφιότητα ή να εμμείνει σ' αυτήν του Σταύρου Δήμα.
Δεύτερον, να δημιουργήσει άλλον ένα πονοκέφαλο στα ευρωπαϊκά όργανα γύρω από το αν θα πρέπει ο επόμενος Έλληνας επίτροπος να αναλάβει την ίδια θέση που κατείχε ο Αβραμόπουλος, προσθέτοντας ένα διαπραγματευτικό χαρτί στα χέρια της ελληνικής κυβέρνησης στα πλαίσια της γενικότερης επαναδιαπραγμάτευσης των σχέσεών μας με την ΕΕ.
Τρίτο, κανείς δεν πρέπει να υποτιμά την τάση του Τσίπρα να υιοθετεί συστηματικά, που φθάνει σε σημείο μιμητισμού, τη μεθοδολογία του Ανδρέα Παπανδρέου των '80s. Θυμίζω μόνο πώς ακριβώς είχε κινηθεί ο Ανδρέας στην εκλογή Σαρτζετάκη το 1985. Μέχρι την τελευταία μέρα η υποψηφιότητα του Κωνσταντίνου Καραμανλή ήταν ακλόνητη. Όταν ανακοινώθηκε η υποψηφιότητα Σαρτζετάκη παρουσιάστηκε ως η μεγάλη ρήξη με τη δεξιά και νίκη των δημοκρατικών και προοδευτικών δυνάμεων.
Εξ άλλου διερωτώμαι, ποιος ο λόγος να πέσει αυτό όνομα τόσο πρόωρα αν δεν υπάρχει ο πραγματικός λόγος να "καεί"; Και γιατί μέχρι τώρα δεν το ανακοινώνουν επίσημα, έστω κι αν δεν έχουν τη συναίνεσή του; Το "κλείδωσε η υποψηφιότητα Αβραμόπουλου" που γράφεται στον τύπο, δε μου λέει τίποτα. Στην Ελλάδα ζούμε και έχουμε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Όλα μπορεί να τα περιμένει κανείς. Από ένα μη συμβατό κόμμα γιατί να περιμένουμε συμβατή πολιτική;
