Όσο κι αν με ενοχλεί η αντιπολιτευτική τακτική της ΝΔ, σε σημείο που κάθε έναν που στοχοποιεί να τον καθιστά συμπαθή σε μένα, δεν αντέχω να μην πω ότι ο Βενιζέλος μ' απογοητεύει καθημερινά, παρόλο που αρχικά είχα μια θετική στάση απέναντί του. Πείθομαι ότι όχι μόνον είναι αναποτελεσματικός, αλλά και επικίνδυνος, αν κρίνω από τους χειρισμούς με τη Φινλανδία, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζει συνολικά την κρίση. Άρχισε πάλι η συζήτηση για έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ και την Ε.Ε. και οι εκτιμήσεις αξιόπιστων χρηματοπιστωτικών οίκων ότι επίκειται η χρεοκοπία της Ελλάδας πριν το τέλος του '11. Τυχαίο; Δε νομίζω. Οπότε αρχίζω και αναρωτιέμαι. Μετά τον πολύ Βενιζέλο ποιον άλλο να βάλει; Ρίχνω μια ματιά στον πάγκο και μελαγχολώ. Σαβούρα.
Και να γιατί τα λέω αυτά. Δες τε πρώτα πώς χειρίστηκε το ζήτημα των Φινλανδών. Αντί να θέσει το πρόβλημα στα θεσμικά ευρωπαϊκά όργανα, πήγε και διαπραγματεύτηκε μαζί τους για να κάνει μια τρύπα στο νερό. Για την ακρίβεια τους εξαίρεσε από τους δανειστές μας, οπότε άρχισαν όλοι οι δύστροποι να φωνάζουν ότι και αυτοί θέλουν την ίδια μεταχείριση. Άντε τώρα να ξεμπερδέψεις.
Χρειαζόταν πολύ μυαλό να καταλάβει κανείς ότι αυτό θα γινόταν; Με την ευκαιρία καταλήγω για άλλη μία φορά στο συμπέρασμα ότι τελικά ένα μέσο μυαλό, ενός μέσου ανθρώπου, τις περισσότερες φορές αντιλαμβάνεται καλύτερα τα πράγματα από τους πολιτικούς, οι οποίοι έχουν πέσει, ως γνωστόν, σε μεγάλη παρακμή και δε χάνουν ευκαιρία καθημερινά να το επιβεβαιώνουν. Κρίμα γιατί στεναχωριέμαι, επειδή τους έχουμε αναθέσει να χειριστούν πολύ δύσκολες καταστάσεις και μας δημιουργούν συνεχώς ανασφάλεια λόγω της ανεπάρκειάς τους. Ακόμη και τον κοινό νου λοιπόν δε το διαθέτουν.
Αλλά εδώ, στην προκειμένη περίπτωση, υπάρχει και ένας άλλος επιβαρυντικός παράγοντας. Ο Βενιζέλος είναι σαφές ότι έχει υπερεκτιμήσει τις δυνατότητές του. Επειδή έχει φτιάξει στο εσωτερικό ένα γενικά θετικό προφίλ, βοηθούντων των ΜΜΕ, της χαμηλής ποιότητας των υπολοίπων συναδέλφων του και μιας άνεσης στο χειρισμό του λόγου, πίστεψε ότι όλα αυτά είναι αρκετά για να ελιχθεί στα ευρωπαϊκά και διεθνή fora και να εντυπωσιάσει το διεθνές ακροατήριό του (γιατί δυστυχώς τέτοιο είναι το ακροατήριό μας πλέον). Έτσι οδηγήθηκε σε διμερείς διαπραγματεύσεις με τη Φινλανδία με σκοπό, το συντομότερο δυνατόν, να κλείσει το ζήτημα των απαιτήσεών τους για εμπράγματες εγγυήσεις έναντι της χρηματοδότησής τους προς εμάς. Πίστεψε - θα το πω - ο αφελής, ότι η ρητορική δεινότητα που τον χαρακτηρίζει (για να λέμε τη σκληρή αλήθεια δεινότητα μόνο σε αερολογίες,που κάποιοι εδώ τις ακούνε με ανοιχτό το στόμα) και οι λαβυρινθώδεις συλλογισμοί του (που πάντα όμως οδηγούν από το μηδέν στο μηδέν μέσω του απείρου) θα έδιναν την ενδεδειγμένη για μας λύση. Και να τα αποτελέσματα, που δε χρειάζεται να τα ξαναλέμε. Αναγκάστηκε, άρον άρον, να ζητήσει την πυροσβεστική επέμβαση των Γερμανών και άλλων Ευρωπαίων παραγόντων για να σωθούν από την κατάρρευση όλες οι συμφωνίες που έγιναν πριν 1,5 μήνα.
Αλλά, όπως είπα και πιο πάνω, ο τρόπος που ο Βενιζέλος συνολικά προσεγγίζει την κρίση είναι απογοητευτικός και μας παραπέμπει κατ' ευθείαν στο παλιό ΠΑΣΟΚ, της ένδοξης εποχής, που ήταν και η απαρχή της μεγάλης κατηφόρας που μας οδήγησε σ' αυτό το χάλι, όπου το κάθε τι θεωρούνταν πολιτικό και επομένως τα πάντα επιδέχονταν πολιτικές λύσεις. Και αν αυτό τότε είχε μία λογική (πάντα πασόκικη) στα πλαίσια μιας ατελούς και πρωτόγονης προσέγγισης του μαρξισμού, που χαρακτήριζε τότε το ΠΑΣΟΚ και με την οποία παραμύθιαζε του αριστερούς και τους τσουβάλιαζε στο άρμα του, σήμερα, θα λέγαμε ότι θα είχε έναν γραφικό χαρακτήρα, αν δεν είμασταν μπλεγμένοι σ' αυτήν την τρομερή περιπέτεια που αλλάζει ριζικά τη ζωή μας.
Έρχεται λοιπόν ο πληθωρικός και φέρελπις πολιτικός και αρχίζει να μας βομβαρδίζει με "πολιτικές" σαχλαμάρες την ώρα που το σκάφος έχει ήδη βουλιάξει μέχρι τη μέση. Το ζήτημα με τα ελλείμματα, τα οποία για άλλη μία φορά μας ξέφυγαν, είναι "πολιτικό" μας λέει και έτσι θα το θέσει στην Τρόικα που εντός ολίγου έρχεται. Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ "η Τρόικα έπεσε έξω στις προβλέψεις της" και επομένως ο Βενιζέλος θα ζητήσει να μειώσει τους φορολογικούς συντελεστές, το ΦΠΑ κ.α, γιατί - προσέξτε - η Τρόικα μας οδήγησε σε ύφεση πιο μεγάλη από την προβλεπόμενη. Το ζήτημα που προέκυψε με τη Φινλανδία είναι επίσης "πολιτικό" και έτσι θα το θέσει στα ευρωπαϊκά όργανα. Στοπ. Παιδιά σταματήστε τον. Σταματήστε τον πριν αρχίσουμε να ψάχνουμε τα xanax. Σταματήστε τους όλους πριν τρελαθούμε κι άλλο, μ' αυτά που ακούμε και βλέπουμε. Η πλήρης ανικανότητα και η αδυναμία να αποβάλλουν, έστω για λίγο ρε παιδί μου, αυτόν το κακό εαυτό τους και να αρχίσουν να δουλεύουν σοβαρά, κάτι να κάνουν, ώστε να δούμε μία μικρή χαραμάδα φωτός στο σκοτάδι, είναι απογοητευτική. Και απογοητεύει τους πάντες. Και εμάς εδώ που τους τρώμε στη μάπα θέλουμε δε θέλουμε, αλλά και τους εταίρους μας που παλεύουν κι αυτοί να μας σώσουν με νύχια και με δόντια για λόγους ευρύτερης στρατηγικής.
Αλήθεια τι έγιναν εκείνοι οι Ευρωπαίοι επίτροποι, που τους είχαν ονομάσει Task Force, όπως τα κομμάντα, και θα αναλάμβαναν τη διακυβέρνηση της χώρας. Τι να πω πια. Είναι η τελευταία μας ελπίδα μπας και σώσουμε μερικά ψήγματα σοβαρότητας στο απώτερο μέλλον. Μπας και δούμε κάτι να κινείται μέσα στο πλήρες τέλμα και την απελπισία που μας έχει καταλάβει.Γιατί είναι κρίμα ρε παιδιά έτσι τζάμπα να χαθούν οι επόμενες γενιές. Όπως είπε και ο μεγάλος αρθρογράφος Thomas Friedman, των New York Times, η σημερινή μεταπολεμική γενιά (baby boomers) των Ελλήνων θα είναι η γενιά που έζησε πολύ καλύτερα από τους γονείς της, αλλά παραδίδει την Ελλάδα στην επόμενη γενιά που θα ζήσει πολύ χειρότερα απ' αυτήν. Και αυτό είναι κρίμα. Κάτι πρέπει να κάνουμε.
 |
| Η κ. Ουρπιλάινεν, η Φινλανδή υπουργός οικονομικών. Άνω κάτω μας έκανε. Ανάδειξε όμως ένα κατ' εξοχήν πολιτικό πρόβλημα: Την ανεπάρκεια του Βενιζέλου (σαν να την πήρε το μάτι μου στο Φαληράκι της Ρόδου) |
Και να γιατί τα λέω αυτά. Δες τε πρώτα πώς χειρίστηκε το ζήτημα των Φινλανδών. Αντί να θέσει το πρόβλημα στα θεσμικά ευρωπαϊκά όργανα, πήγε και διαπραγματεύτηκε μαζί τους για να κάνει μια τρύπα στο νερό. Για την ακρίβεια τους εξαίρεσε από τους δανειστές μας, οπότε άρχισαν όλοι οι δύστροποι να φωνάζουν ότι και αυτοί θέλουν την ίδια μεταχείριση. Άντε τώρα να ξεμπερδέψεις.
Χρειαζόταν πολύ μυαλό να καταλάβει κανείς ότι αυτό θα γινόταν; Με την ευκαιρία καταλήγω για άλλη μία φορά στο συμπέρασμα ότι τελικά ένα μέσο μυαλό, ενός μέσου ανθρώπου, τις περισσότερες φορές αντιλαμβάνεται καλύτερα τα πράγματα από τους πολιτικούς, οι οποίοι έχουν πέσει, ως γνωστόν, σε μεγάλη παρακμή και δε χάνουν ευκαιρία καθημερινά να το επιβεβαιώνουν. Κρίμα γιατί στεναχωριέμαι, επειδή τους έχουμε αναθέσει να χειριστούν πολύ δύσκολες καταστάσεις και μας δημιουργούν συνεχώς ανασφάλεια λόγω της ανεπάρκειάς τους. Ακόμη και τον κοινό νου λοιπόν δε το διαθέτουν.
Αλλά εδώ, στην προκειμένη περίπτωση, υπάρχει και ένας άλλος επιβαρυντικός παράγοντας. Ο Βενιζέλος είναι σαφές ότι έχει υπερεκτιμήσει τις δυνατότητές του. Επειδή έχει φτιάξει στο εσωτερικό ένα γενικά θετικό προφίλ, βοηθούντων των ΜΜΕ, της χαμηλής ποιότητας των υπολοίπων συναδέλφων του και μιας άνεσης στο χειρισμό του λόγου, πίστεψε ότι όλα αυτά είναι αρκετά για να ελιχθεί στα ευρωπαϊκά και διεθνή fora και να εντυπωσιάσει το διεθνές ακροατήριό του (γιατί δυστυχώς τέτοιο είναι το ακροατήριό μας πλέον). Έτσι οδηγήθηκε σε διμερείς διαπραγματεύσεις με τη Φινλανδία με σκοπό, το συντομότερο δυνατόν, να κλείσει το ζήτημα των απαιτήσεών τους για εμπράγματες εγγυήσεις έναντι της χρηματοδότησής τους προς εμάς. Πίστεψε - θα το πω - ο αφελής, ότι η ρητορική δεινότητα που τον χαρακτηρίζει (για να λέμε τη σκληρή αλήθεια δεινότητα μόνο σε αερολογίες,που κάποιοι εδώ τις ακούνε με ανοιχτό το στόμα) και οι λαβυρινθώδεις συλλογισμοί του (που πάντα όμως οδηγούν από το μηδέν στο μηδέν μέσω του απείρου) θα έδιναν την ενδεδειγμένη για μας λύση. Και να τα αποτελέσματα, που δε χρειάζεται να τα ξαναλέμε. Αναγκάστηκε, άρον άρον, να ζητήσει την πυροσβεστική επέμβαση των Γερμανών και άλλων Ευρωπαίων παραγόντων για να σωθούν από την κατάρρευση όλες οι συμφωνίες που έγιναν πριν 1,5 μήνα.
Αλλά, όπως είπα και πιο πάνω, ο τρόπος που ο Βενιζέλος συνολικά προσεγγίζει την κρίση είναι απογοητευτικός και μας παραπέμπει κατ' ευθείαν στο παλιό ΠΑΣΟΚ, της ένδοξης εποχής, που ήταν και η απαρχή της μεγάλης κατηφόρας που μας οδήγησε σ' αυτό το χάλι, όπου το κάθε τι θεωρούνταν πολιτικό και επομένως τα πάντα επιδέχονταν πολιτικές λύσεις. Και αν αυτό τότε είχε μία λογική (πάντα πασόκικη) στα πλαίσια μιας ατελούς και πρωτόγονης προσέγγισης του μαρξισμού, που χαρακτήριζε τότε το ΠΑΣΟΚ και με την οποία παραμύθιαζε του αριστερούς και τους τσουβάλιαζε στο άρμα του, σήμερα, θα λέγαμε ότι θα είχε έναν γραφικό χαρακτήρα, αν δεν είμασταν μπλεγμένοι σ' αυτήν την τρομερή περιπέτεια που αλλάζει ριζικά τη ζωή μας.
Έρχεται λοιπόν ο πληθωρικός και φέρελπις πολιτικός και αρχίζει να μας βομβαρδίζει με "πολιτικές" σαχλαμάρες την ώρα που το σκάφος έχει ήδη βουλιάξει μέχρι τη μέση. Το ζήτημα με τα ελλείμματα, τα οποία για άλλη μία φορά μας ξέφυγαν, είναι "πολιτικό" μας λέει και έτσι θα το θέσει στην Τρόικα που εντός ολίγου έρχεται. Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ "η Τρόικα έπεσε έξω στις προβλέψεις της" και επομένως ο Βενιζέλος θα ζητήσει να μειώσει τους φορολογικούς συντελεστές, το ΦΠΑ κ.α, γιατί - προσέξτε - η Τρόικα μας οδήγησε σε ύφεση πιο μεγάλη από την προβλεπόμενη. Το ζήτημα που προέκυψε με τη Φινλανδία είναι επίσης "πολιτικό" και έτσι θα το θέσει στα ευρωπαϊκά όργανα. Στοπ. Παιδιά σταματήστε τον. Σταματήστε τον πριν αρχίσουμε να ψάχνουμε τα xanax. Σταματήστε τους όλους πριν τρελαθούμε κι άλλο, μ' αυτά που ακούμε και βλέπουμε. Η πλήρης ανικανότητα και η αδυναμία να αποβάλλουν, έστω για λίγο ρε παιδί μου, αυτόν το κακό εαυτό τους και να αρχίσουν να δουλεύουν σοβαρά, κάτι να κάνουν, ώστε να δούμε μία μικρή χαραμάδα φωτός στο σκοτάδι, είναι απογοητευτική. Και απογοητεύει τους πάντες. Και εμάς εδώ που τους τρώμε στη μάπα θέλουμε δε θέλουμε, αλλά και τους εταίρους μας που παλεύουν κι αυτοί να μας σώσουν με νύχια και με δόντια για λόγους ευρύτερης στρατηγικής.
Αλήθεια τι έγιναν εκείνοι οι Ευρωπαίοι επίτροποι, που τους είχαν ονομάσει Task Force, όπως τα κομμάντα, και θα αναλάμβαναν τη διακυβέρνηση της χώρας. Τι να πω πια. Είναι η τελευταία μας ελπίδα μπας και σώσουμε μερικά ψήγματα σοβαρότητας στο απώτερο μέλλον. Μπας και δούμε κάτι να κινείται μέσα στο πλήρες τέλμα και την απελπισία που μας έχει καταλάβει.Γιατί είναι κρίμα ρε παιδιά έτσι τζάμπα να χαθούν οι επόμενες γενιές. Όπως είπε και ο μεγάλος αρθρογράφος Thomas Friedman, των New York Times, η σημερινή μεταπολεμική γενιά (baby boomers) των Ελλήνων θα είναι η γενιά που έζησε πολύ καλύτερα από τους γονείς της, αλλά παραδίδει την Ελλάδα στην επόμενη γενιά που θα ζήσει πολύ χειρότερα απ' αυτήν. Και αυτό είναι κρίμα. Κάτι πρέπει να κάνουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου