- The Times (London)
- By Clemens Wergin*
Ανταγωνιστική, μεθοδική, σκληρά εργαζόμενη, ποτέ δε λέει "πεθαίνω". Όλα αυτά που δε έχει η χώρα.
Πρέπει να είναι ένα είδος αστείου για τους θεούς του ποδοσφαίρου, να παίζει η Ελλάδα στους προημιτελικούς του Euro 2012 σήμερα με τη Γερμανία. Πιο πλήρης συμβολισμός από αυτό το ταίριασμα δεν θα μπορούσε να υπάρξει, λόγω των σημερινών εντάσεων μεταξύ των δύο χωρών. Μια πρόσφατη μελέτη έρευνα διαπίστωσε ότι, εντός της Ευρώπης, οι Έλληνες έχουν την πιο αρνητική γνώμη σχετικά με τη Γερμανία με το 78% των Ελλήνων να αντιπαθούν τη χώρα και το 84% να πιστεύει ότι η Άνγκελα Μέρκελ κάνει κακή δουλειά.
Έτσι δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι ελληνικές εφημερίδες είναι σε κατάσταση "τσακίστε τους", επιθυμώντας να δοθεί στους υπεροπτικούς και αλαζονικούς Γερμανούς ένα κτύπημα τουλάχιστον στο πεδίο του ποδόσφαιρου. Για τους Έλληνες, φαίνεται ότι όλο το έθνος και η ποδόσφαιρική ομάδα έχουν γίνει ένα. Ζητούν από την ομάδα να απαντήσει στην ταπείνωση που υπέστη το έθνος από τους Γερμανούς.
Το πρόβλημα είναι ότι η Ελληνική ποδοσφαιρική ομάδα έχει ό, τι δεν έχει η χώρα: ιδιαίτερα ανταγωνιστική, μεθοδική και προσηλωμένη στη συλλογική προσπάθεια
Οι Έλληνες περιμένουν ένα νέο 2004. Το έχουν ανάγκη όσο τίποτα άλλο
Ανεξάρτητα του ποιος θα κερδίσει, θα θέλαμε πολύ οι Έλληνες να είναι περισσότερο σαν την ομάδα ποδοσφαίρου τους. Το τι κάνει η ελληνική ομάδα δε χρειάζεται ολόκληρη επιστήμη για να το καταλάβεις. Είναι τρομερά πειθαρχημένη, πολύ καλά οργανωμένη και πιθανώς η πιο αποτελεσματική ομάδα στο τουρνουά, έχοντας σκοράρει τρεις φορές, βασικά, με τρεις ευκαιρίες. Είναι σωματικά δυνατοί, φορμαρισμένοι, πολεμούν μέχρι τέλους, δε σταματούν ποτέ και δεν παύουν ποτέ να πιστεύουν ότι μπορούν να νικήσουν.
Το ποδόσφαιρο βασίζεται εξ ολοκλήρου στην απόδοση. Δεν μπορείτε να έχετε ούτε δώρα ούτε επιδοτήσεις. Δεν υπάρχει κανένα κοινό ταμείο, που να μεταφέρει γκολ στο λογαριασμό ποδοσφαίρου, εάν δε σκοράρετε αρκετά. Εν ολίγοις, το ποδόσφαιρο λειτουργεί πολύ διαφορετικά από τον τρόπο που εργάζεται σήμερα η Ευρώπη. Είναι σαν να συγκρίνετε το φιλελευθερισμό του Μάντσεστερ με το νέο Ευρωπαϊκό σοσιαλισμό, στον οποίο τα επιμέρους χρέη είναι κοινόχρηστα και συλλογικά
Ούτε έχετε το Ευρωπαϊκό "ποιος φταίει" στο ποδόσφαιρο. Μερικές φορές για τις ομάδες φταίει ο διαιτητής, δε βλέπει ένα φάουλ ή κακώς δίνει μια ποινή. Αλλά ποτέ δεν θα κατηγορήσετε την αντιπολίτευση για το ότι η δική σας ομάδα δεν ήταν αρκετά καλή. Η ιδέα της ατομικής ευθύνης εξακολουθεί να ισχύει στο ποδόσφαιρο. Οτιδήποτε άλλο θα συνιστούσε παραβίαση της κοινής λογικής.
Ένας Γερμανός ήταν ο αρχιτέκτονας του ελληνικού θαύματατος του 2004.
Σήμερα οι Έλληνες έχουν τη χειρότερη γνώμη για τους Γερμανούς, όχι τυχαία
Όπως οι Έλληνες, οι Ισπανοί και οι Ιταλοί προσβάλουν την κοινή λογική όταν κατηγορούν τη Γερμανία για τη συμφορά τους, όταν κάθε μία από αυτές τις χώρες έχασε δύο χρόνια, αρνούμενη να συμμαζέψει την οικονομία της.
Το αστείο στην αντιπαλότητα Γερμανίας-Ελλάδας στο πεδίο του ποδοσφαίρου, είναι ότι το θεμέλιο της Ελληνικής επιτυχίας έχει χτιστεί από ένα Γερμανό μάνατζερ πριν από χρόνια. Ήταν ο Ότο Ρεχάγκελ, ο οποίος οδήγησε την Ελλάδα στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2004. Ακόμη και υπό το νέο Πορτογάλλο προπονητή, Φερνάντο Σάντος, το ελληνικό στυλ παραπέμπει στη φιλοσοφία του Ρεχάγκελ. Όπως ο Έλληνας αθλητικός σχολιαστής Χρήστος Σωτηρακόπουλος είπε στο Der Spiegel: "Ολόκληρο το DNA μας είναι γερμανικό".
Ο Ρεχάγκελ καθοδήγησε την ομάδα από το 2001 έως το 2010. Στην αρχή έριξε ένα αυστηρό βλέμμα σε ό, τι ήταν λάθος στο ελληνικό ποδόσφαιρο και διαπίστωσε ότι ήταν πολύ επίκεντρωμένο στα αστέρια, που συμπεριφέρονταν σαν βασίλισσες σε αρχαίο δράμα και, μακρυά από κάθε αίσθημα ιδιοκτησίας ή περασμένων μεγαλείων, πίστευε ότι όλοι θα έπρεπε να σπεύσουν να το καταπολεμήσουν.
Ο Ρεχάγκελ διαχειρίστηκε μια υγιή δόση γερμανικής ιατρικής και μετέτρεψε ένα σύνολο μεμονωμένων ατόμων σε πραγματική ομάδα. Όλα οικοδομήθηκαν γύρω από την καλή οργάνωση, τη συλλογική προσπάθεια και στο όλοι για όλους. Διαπίστωσε ότι η Ελλάδα δεν είχε αρκετούς βιρτουόζους παίκτες για να παίξουν ένα όμορφο παιχνίδι. Έτσι, αφοσιωμένη στα πλεονεκτήματα της αμυντικής λειτουργίας, του φορμαρίσματος και της βούλησης, η ομάδα έφτασε μέχρι τον τίτλο του Euro 2004.
Είναι δύσκολο να μη δεις στην επιτυχία αυτή του ποδοσφαίρου έναν παραλληλισμό με αυτό που χρειάζεται σήμερα η Ελλάδα. Υπάρχουν πάρα πολλές βασίλισσες αρχαίου δράματος στην ελληνική πολιτική, που βάζουν τα δικά τους συμφέροντα και του κόμματός τους, πριν από το εθνικό συμφέρον. Το ίδιο ισχύει για όλους τους Έλληνες γραφειοκράτες, που πιστεύουν ότι οι άλλοι θα πρέπει να κάνουν τη σκληρή δουλειά και αυτοί μπορούν να μην εμφανίζονται ούτε στα γραφεία τους ή είναι τόσο βαθιά διεφθαρμένοι, που είναι αδύνατο να δημιουργήσουν ένα αποτελεσματικό σύστημα συλλογής φόρων στον τόπο τους.
Και, φυσικά, η Ελλάδα είναι γεμάτη από άτομα με μια αίσθηση ιδιοκτησίας του κράτους που πιστεύουν ότι το κράτος — ή κάποιος εκεί έξω (όπως, ας πούμε, η Γερμανία) — πρέπει να παρέχει το βιοτικό επίπεδο στο οποίο έχουν συνηθίσει να ζουν. Δεν υπάρχει καμία αποτελεσματική κρατική οργάνωση και καμία μορφή συλλογικής προσπάθειας για να καταστεί η κοινωνία πιο λειτουργική.
Οι Έλληνες είναι θυμωμένοι με τους Γερμανούς, επειδή νομίζουν ότι απαιτούμε πάρα πολλά απ' αυτούς. Αλλά αυτό που λέμε ουσιαστικά είναι: Ακολουθήστε το παράδειγμα της ποδοσφαιρικής σας ομάδας, μαζευτείτε και γίνετε ανταγωνιστικοί. Δεν υπάρχει κανείς εκεί έξω που μπορεί να κάνει αυτά για σας και κανένα ποσό χρημάτων δεν πρόκειται να σας σώσει, αν δεν πάρετε τις τύχες στα δικά σας χέρια. Σταματήστε να κατηγορείτε τους άλλους. Είναι δικό σας το φταίξιμο για την έλλειψη ανταγωνιστικότητας και είναι καθήκον σας να το αλλάξετε
Και, επι τη ευκαιρία, το πλέον σημαντικό δίδαγμα που πρέπει να διδαχτούν οι Έλληνες από την ομάδα ποδοσφαίρου τους είναι αυτό — από τώρα και στο εξής είναι καλή ιδέα να ακολουθούν τις γερμανικές συμβουλές.
Και ας κερδίσει η καλύτερη ομάδα.
*Ο Clemens Wergin είναι εκδότης του εξωτερικού ρεπορτάς της γερμανικής εφημερίδας Die Welt και του blog flatworld.welt.de
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου