Μην κάνετε το λάθος να πιστέψετε προς στιγμή ότι η εγκατάλειψη του ευρώ αρχικά, και της Ε.Ε. ύστερα, δεν είναι επεξεργασμένη πολιτική επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ αλλά απλές προσωπικές απόψεις του Λαφαζάνη ή άλλων ηγετικών στελεχών του κόμματος. Δεν υπάρχει κανένα σημείο επαφής και καμία συμβατότητα του συνόλου των θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ με τις πολιτικές που πρέπει να ακολουθεί μία χώρα που είναι ενταγμένη - με τη θέλησή της - σε υπερεθνικό σχηματισμό, όπως η Ευρωζώνη και η Ε.Ε.
Το ότι περνάμε τη δραματικότερη περίοδο της σύγχρονης ιστορίας μας, το ότι έχουν καταρρεύσει τα πάντα και έχουν χρεοκοπήσει κόμματα και σχηματισμοί, που πριν από λίγο καιρό κυριαρχούσαν στο πολιτικό σκηνικό, το ότι ο ελληνικός λαός υποφέρει σε μία περίοδο ειρήνης, αυτό δε σημαίνει ότι το πολιτικό σύστημα θα πρέπει να αναζητήσει νέο σημείο ισορροπίας υποδεέστερο από εκεί που ισορροπούσε προηγουμένως. Αντίθετα η βαθιά και πολύπλευρη κρίση θα πρέπει να αξιοποιηθεί ως ευκαιρία για να εδραιωθεί πάνω στα ερείπια του παλιού ένα νέο πολιτικό σύστημα, που θα εγγυάται μία κοινωνία ανοιχτή, ανεκτική, δεκτική στην καινοτομία, ευρωπαϊκή.
Γιάννης Γαϊσίδης
Νομίζετε ότι χρειάζεται να πάρουμε το μεγενθυτικό φακό και να αναζητήσουμε ετερόκλητες δηλώσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ για να αποκαλυφθεί η κρυφή ατζέντα τους; Ασφαλώς όχι. Σε κάθε περίπτωση η διακυβέρνηση της χώρας από το ΣΥΡΙΖΑ, με οποιονδήποτε τρόπο, είναι ασύμβατη με την παραμονή μας, όχι μόνο στην Ευρωζώνη, αλλά και εντός της Ε.Ε.
Ούτε χρειάζεται να σας πω ότι η περίπτωση της καταγγελίας του Μνημονίου το βράδυ της Κυριακής, μετά την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, θα οδηγήσει τον κόσμο κατ' ευθείαν στα γκισέ των τραπεζών, το πρωί της Δευτέρας, για να σηκώσουν και τα τελευταία Ευρώ που εχουν απομείνει, πριν την ταχύτατη επιστροφή στη δραχμή. Αυτό είναι ξεκάθαρο και το έχουν κατανοήσει οι πάντες.
Τις τελευταίες όμως μέρες αναπτύσσεται και μια άλλη συλλογιστική, με την οποία προετοιμάζεται η μεγαλύτερη κολοτούμπα όλων των εποχών. Λέει περίπου: "Μην ανησυχείτε, δε θα συμβεί τίποτα. Η Δευτέρα θα είναι μία Δευτέρα όπως όλες, αφού, ούτως ή άλλως, θα σχηματιστεί κυβέρνηση συνεργασίας και υποχρεωτικά ο ΣΥΡΙΖΑ θα βάλει νερό στο κρασί του και θα κινηθεί προς μετριοπαθέστερες θέσεις, δηλαδή προς απλή διαπραγμάτευση. Εξ άλλου έτσι δεν είχε κάνει και ο Ανδρέας Παπανδρέου; Από το ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο μετατοπίσηκε σε φιλοευρωπαίο και φιλονατοϊκό, ασχέτως της φρασεολογίας του".
Ο ηγέτης σε στιγμή οραματισμού για την άλλαγή της ευρωπαϊκής πολιτικής
( Μεταξύ μας, ποιο πιθανό μου φαίνεται να αλλάξει τον ελληνικό προσανατολισμό)
Λίγο πολύ ένα τέτοιο σκεπτικό φαίνεται να είναι κυρίαρχο μεταξύ των πρώην πασόκων που έστρεψαν την πλάτη τους στο ΠΑΣΟΚ και κατά κύματα βρίσκουν νέα στέγη στο ΣΥΡΙΖΑ ενώ στο πρόσωπο του Τσίπρα βλέπουν τον νέο Ανδρέα Παπανδρέου.
Αν όμως είναι έτσι τα πράγματα, και επομένως ζούμε τη μεγαλύτερη πολιτική απάτη στην ιστορία μας, τότε γιατί να προτιμήσουμε το ΣΥΡΙΖΑ; Τι μπορούμε να περιμένουμε; Μία απλή διαπραγμάτευση μέχρι το σημείο που να μην μας πετάξουν έξω και να μας εξασφαλίσουν τη συνέχιση των πληρωμών των μισθών και των συντάξεων; Ή μήπως ελπίζουμε να αφήσουμε την κοινωνία μας και το πολιτικό επικοιδόμημα ως είχαν, αλλά χωρίς δανεικό χρήμα αυτή τη φορά; Να διαφυλάξουμε δηλαδή ως κόρη οφθαλμού τις πελατειακές σχέσεις, τον κρατισμό, τις πανίσχυρες συντεχνίες υπερπροστατευμένες, την παιδεία στο έλεος του κομματισμού και της αναξιοκρατίας, την επιχειρηματικότητα στο πυρ το εξώτερο και να σταματήσει μια για πάντα κάθε κουβέντα για μεταρρυθμίσεις και ριζικές αλλαγές.
Μα ακριβώς όλα αυτά είναι ασύμβατα με κάθε ευρωπαϊκή προοπτική και πολύ περισσότερο όταν θέλεις να μετέχεις σε μία ενιαία νομισματική ένωση και υποχρεούσαι να ακολουθείς κάποιους κοινούς κανόνες. Όταν όμως μετατρέπεσαι σε διεθνή εκβιαστή και απειλείς να τινάξεις τα πάντα στον αέρα για να μείνουν όλα όπως ήταν, ή μάλλον, για να επαναφέρεις από την πόρτα ακόμη και αυτά τα ελάχιστα που έφυγαν από το παράθυρο, είναι βέβαιο ότι έχεις κάνει την πολιτική σου επιλογή.
Ας μη γελιόμαστε λοιπόν. Ας μην προσπαθούν να μας εξαπατήσουν και να μας πείσουν ότι τα πάντα είναι συμβατά. Και η καταγγελία του Μνημονίου και η κολοτούμπα και η παραμονή μας στο Ευρώ και στην Ε.Ε.
Μην κάνετε το λάθος να πιστέψετε προς στιγμή ότι η εγκατάλειψη του ευρώ αρχικά, και της Ε.Ε. ύστερα, δεν είναι επεξεργασμένη πολιτική επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ αλλά απλές προσωπικές απόψεις του Λαφαζάνη ή άλλων ηγετικών στελεχών του κόμματος. Δεν υπάρχει κανένα σημείο επαφής και καμία συμβατότητα του συνόλου των θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ με τις πολιτικές που πρέπει να ακολουθεί μία χώρα που είναι ενταγμένη - με τη θέλησή της - σε υπερεθνικό σχηματισμό, όπως η Ευρωζώνη και η Ε.Ε.
Ρίξτε μία ματιά τι συνέβη όταν ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, μετά τις εκλογές του Μαΐου, άρχισε να περιοδεύει ανά την Ευρώπη. Είμαι βέβαιος ότι πρέπει να γύρισε άκρως ικανοποιημένος, όταν διαπίστωσε ότι, λίγο πολύ, τον αντιμετώπισαν οι πάντες ως περίπτωση Τσάβες και είδε ότι η πολιτική της απομόνωσής μας άρχισε να αποδίδει πριν αναλάβει την πρωθυπουργία. Η περιβόητη "αριστερή" πολιτική περνάει, σε πρώτη φάση, από την απομόνωση και την αποκοπή μας από τα ευρωπαϊκά όργανα και σε δεύτερη φάση από το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό του πολιτικού συστήματος και της κοινωνίας.
"...Η Ελλάδα αφήνει το ευρώ: Εάν ή πότε;"
Αφήστε με να εκφράσω τη βεβαιότητά μου ότι πολύ σύντομα, πιο σύντομα απ' ό, τι πιστεύετε, υποχρεωτικά θα τεθούν και ζητήματα δημοκρατίας και λειτουργίας του κοινοβουλευτισμού. Και αυτό το υποστηρίζω, γιατί είναι αδύνατον μία χώρα σαν την Ελλάδα, με μια κοινωνία ανοιχτή, με ιστορικούς δεσμούς με την Ευρώπη και την ευρωπαϊκή κουλτούρα, με δεσμούς που ισχυροποιήθηκαν, έγιναν σχεδόν άρηκτοι, τα 40 χρόνια συμμετοχής μας στην Ε.Ε., να μετατραπεί σε Αλβανία του 21ου αιώνα, με κυρίαρχο τον αντιευρωπαϊσμό, χωρίς την ακύρωση θεμελιωδών δημοκρατικών αρχών.
Δέστε λίγο την περίπτωση Όρμπαν, του Ούγγρου πρωθυπουργού και ελάτε να μου πείτε ( δείτε Τοπίο - Ξένος Τύπος: "Το Κατρακύλισμα της Ουγγαρίας" και "Η πίσω πλευρά της Ουγγρικής διαφάνειας" ). Ο Όρμπαν, αφού ανήλθε στην εξουσία με συνθήματα τύπου ΣΥΡΙΖΑ ( έξω οι τρόικες, έξω το ΔΝΤ, έξω οι τοκογλύφοι, οι αποφάσεις θα λαμβάνονται στη Βουδαπέστη και όχι στο Βερολίνο και στις Βρυξέλλες κ.ά), την επόμενη μέρα κατέρρευσαν πρώτα οι τράπεζες και ύστερα αποσύρθηκαν τα ξένα επενδυτικά κεφάλαια. Για να αντιμετωπίσει τη σκληρή κριτική στο εσωτερικό, προχώρησε σε τροποποιήσεις του Συντάγματος και βήμα βήμα εδραιώνει τον μονοκομματισμό και φιμώνει τον τύπο, αφού εγκατέστησε δικαστικές αρχές της αρεσκείας του. Αποτέλεσμα: Σήμερα βρίσκεται κυριολεκτικά το περιθώριο της Ευρώπης και εκληπαρεί την Ε.Ε. και το ΔΝΤ να αρχίσουν και πάλι τις χρηματοδοτήσεις. Ας μη ζούμε λοιπόν στον μικρόκοσμό μας. Ας ρίχνουμε και μία ματιά προς τα έξω για να διδασκόμαστε και λίγο.
Ή μήπως πρέπει να πιστέψουμε ότι ένας Έλληνας Τσάβες μπορεί να επιβάλλει τη ριζική αλλαγή της ευρωπαϊκής πολιτικής, όπως διακηρύσσει, με τον τσαμπουκά και με απειλές για πυροδότηση πυρηνικών όπλων. Μόνο οι ανιστόρητοι και οι αδαείς πιστεύουν τέτοιους θεατρινισμούς, οι οποίοι κάνουν το δράμα μας πιο δυσβάσταχτο, αφού προστίθεται επί πλέον και η χλεύη.
Είναι σαφές λοιπόν ότι η μεγάλη στρατηγική επιλογή της Μεταπολίτευσης, η ένταξή μας στην Ε.Ε., αποτελεί το μεγάλο εμπόδιο και το θεμελιώδη στόχο της αριστερής κυβέρνησης που πιθανόν να σχηματιστεί από Δευτέρα. Αν και τελευταία αποφεύγουν να κάνουν λόγο γι αυτό, η διακήρυξη τους ότι θα αποχωρήσουν και από το ΝΑΤΟ - "απαρχαιωμένος θεσμός" κατά τον Τσίπρα- συμπληρώνει το πάζλ και πείθει και τον τελευταίο δύσπιστο για τις πραγματικές προθέσεις τους.
Δυστυχώς σήμερα οι πραγματικές μεταρρυθμιστικές δυνάμεις της χώρας έχουν οδηγηθεί στο περιθώριο και κάθε φωνή ή προσωπικότητα που θα μπορούσε πράγματι να βοηθήσει προς αυτήν την κατεύθυνση ρίχνεται στο πυρ το εξώτερο. Η περίπτωση Παπαδήμου είναι ακόμη στη διάθεσή σας, όπως ακόμη πρόσφατα και η περίπτωση Πικραμμένου, για τον οποίο τελευταία γράφτηκε ότι είχε πατέρα δοσίλογο. Και σύμφωνα με τη ναζιστική μεθοδολογία της συλλογικής ευθύνης, την οποία η λεγόμενη προοδευτική διανόηση δε διστάζει να χρησιμοποιεί, εφόσον τη συμφέρει, προφανώς και ο ίδιος θα πρέπει να χαρακτηριστεί ως τέτοιος. Αυτοί είμαστε δυστυχώς. Κάθε κεφάλι που προεξέχει πρέπει να κόβεται αμέσως για να κυριαρχεί η μετριότητα.
Μπορούμε να ελπίζουμε σε ανάκαμψη; Εξαρτάται από το αποτέλεσμα της Κυριακής. Και για να σας πω την αλήθεια δεν είμαι ιδιαίτερα αισιόδοξος. Γιατί κάτω από τις ιδιαίτερα ανώμαλες καταστάσεις που ζούμε και η απελπισία του ελληνικού λαού δε δίνουν μεγάλα περιθώρια αισιοδοξίας ότι μπορεί να αποφευχθεί η χειρότερη επιλογή. Αλλά σε τελική ανάλυση, όσο λειτουργεί η δημοκρατία, πάντα θα λέμε ότι πρώτα απ' όλους την κυρία ευθύνη τη φέρει ο ίδιος ο λαός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου