H γαλλογερμανική συμφωνία της βδομάδας αυτής για τη διάσωση του ευρώ είναι μια συλλογή από ειρωνείες, αν μη τι άλλο είναι πιθανό να επισπεύσουν την πρόωρη αποχώρηση από το κοινό νόμισμα μερικών κρατών μελών που βρίσκονται υπό πολιορκία.
Ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί και η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ κατάρτισαν ένα σχέδιο για να διορθώσουν τα προβλήματα της ζώνης του ευρώ και να εξασφαλίσουν ότι οι χώρες μέλη θα επιμείνουν σε υγιείς δημοσιονομικές πολιτικές. Με θόρυβο διακήρυξαν τα δημοσιονομικά ελλείμματα να μην υπερβαίνουν το 3% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος, με στόχο να ισοσκελίσουν τους προϋπολογισμούς τους κατά τη διάρκεια του οικονομικού κύκλου, και το μικτό ποσοστό του χρέους κάτω του 60% του ΑΕΠ.Και στην πορεία, η φορολογική και οικονομική πολιτική πρέπει να συντονίζεται και τα κράτη μέλη πρέπει να βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητά τους.
Πρότειναν, επίσης, κυρώσεις σε περίπτωση αποτυχίας. Οι προσβαλλόμενες χώρες θα τιμωρούνται με την παρακράτηση των πληρωμών του Ταμείου Συνοχής της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα ταμεία αυτά λειτουργούν ως σχετικά μέτριοι δημοσιονομικοί μεταβιβαστές από πλουσιότερες περιοχές της ΕΕ προς τις φτωχότερες. Όμως, αν και μέτριοι ως προς το συνολικό ΑΕΠ της ΕΕ, το ταμείο αποτελεί ένα μεγάλο κομμάτι των δαπανών του. Κοστίζουν € 347 δισεκατομμύρια ($ 496 δις) για την πενταετία έως το 2013, ή περισσότερο από το ένα τρίτο του συνολικού προϋπολογισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι επίσης μη αμελητέο για τις φτωχότερες χώρες της Ευρώπης. Για παράδειγμα, το μερίδιό του στην Ελλάδα είναι αξίας περίπου 1,8% του ΑΕΠ της ανά περίοδο.
Το χτύπημα των χωρών που ήδη δεν μπορούν να ισοσκελίσουν τους προϋπολογισμούς τους με απόσυρση περαιτέρω κεφαλαίων συνιστά από μόνο του ένα μεγάλο πρόβλημα.
Και, φυσικά, αγνοεί, επίσης, μια μεγάλη ειρωνεία. Ο κανόνας του 3% / 60% της ζώνης του ευρώ δεν είναι κάτι καινούργιο. Είναι ενσωματωμένος στις υποχρεώσεις της Συνθήκης του Μάαστριχ που προετοίμασε το έδαφος για το κοινό νόμισμα. Και η Γαλλία και η Γερμανία είναι δύο από τους κυριότερους παραβάτες του. Το ετήσιο έλλειμμα της Γερμανίας ήταν πάνω από 3% από το 2002 έως και το 2005, ενώ για τη Γαλλία ήταν πάνω από το όριο αυτό το διάστημα 2002 - 2004. Ο λόγος χρέους προς ΑΕΠ της Γερμανίας ήταν πάνω από το 60% από το 2002 και από της Γαλλίας από το 2003.
Αναμφισβήτητα, η καρδιά του προβλήματος της ευρωζώνης δεν είναι ζήτημα κουλτούρας ή διοίκησης ή οι παραμένοντες φραγμοί στο εμπόριο αγαθών. Μάλλον, είναι το τεράστιο εμπόδιο που υπήρχε ανέκαθεν: Η πολλαπλότητα των γλωσσών της Ευρώπης . Το γεγονός ότι λίγοι Έλληνες ή Πορτογάλοι κατέχουν αρκετά γερμανικά ώστε να αναλαμβάνουν επαγγέλματα ή ακόμα και ημι-ειδικευμένες θέσεις εργασίας στη Γερμανία καταργεί το είδος της βαλβίδας ασφαλείας που βασίζονται σωστά οι ομοσπονδίες.
Ένα παράδειγμα είναι το τεξανό οικονομικό θαύμα, αντικείμενο πολλών συζητήσεων στις ΗΠΑ αυτή τη στιγμή. Οι Τεξανοί πολιτικοί προβαίνουν σε δυνατούς ισχυρισμούς για τις επιδόσεις της πολιτείας σε σχέση με το υπόλοιπο των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια της ανάκαμψης. Οι αμφισβητίες επισημαίνουν το γεγονός ότι η ανεργία στο Τέξας παραμένει σε υψηλά επίπεδα.
Πρότειναν, επίσης, κυρώσεις σε περίπτωση αποτυχίας. Οι προσβαλλόμενες χώρες θα τιμωρούνται με την παρακράτηση των πληρωμών του Ταμείου Συνοχής της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα ταμεία αυτά λειτουργούν ως σχετικά μέτριοι δημοσιονομικοί μεταβιβαστές από πλουσιότερες περιοχές της ΕΕ προς τις φτωχότερες. Όμως, αν και μέτριοι ως προς το συνολικό ΑΕΠ της ΕΕ, το ταμείο αποτελεί ένα μεγάλο κομμάτι των δαπανών του. Κοστίζουν € 347 δισεκατομμύρια ($ 496 δις) για την πενταετία έως το 2013, ή περισσότερο από το ένα τρίτο του συνολικού προϋπολογισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι επίσης μη αμελητέο για τις φτωχότερες χώρες της Ευρώπης. Για παράδειγμα, το μερίδιό του στην Ελλάδα είναι αξίας περίπου 1,8% του ΑΕΠ της ανά περίοδο.
Το χτύπημα των χωρών που ήδη δεν μπορούν να ισοσκελίσουν τους προϋπολογισμούς τους με απόσυρση περαιτέρω κεφαλαίων συνιστά από μόνο του ένα μεγάλο πρόβλημα.
Και, φυσικά, αγνοεί, επίσης, μια μεγάλη ειρωνεία. Ο κανόνας του 3% / 60% της ζώνης του ευρώ δεν είναι κάτι καινούργιο. Είναι ενσωματωμένος στις υποχρεώσεις της Συνθήκης του Μάαστριχ που προετοίμασε το έδαφος για το κοινό νόμισμα. Και η Γαλλία και η Γερμανία είναι δύο από τους κυριότερους παραβάτες του. Το ετήσιο έλλειμμα της Γερμανίας ήταν πάνω από 3% από το 2002 έως και το 2005, ενώ για τη Γαλλία ήταν πάνω από το όριο αυτό το διάστημα 2002 - 2004. Ο λόγος χρέους προς ΑΕΠ της Γερμανίας ήταν πάνω από το 60% από το 2002 και από της Γαλλίας από το 2003.
Αναμφισβήτητα, η καρδιά του προβλήματος της ευρωζώνης δεν είναι ζήτημα κουλτούρας ή διοίκησης ή οι παραμένοντες φραγμοί στο εμπόριο αγαθών. Μάλλον, είναι το τεράστιο εμπόδιο που υπήρχε ανέκαθεν: Η πολλαπλότητα των γλωσσών της Ευρώπης . Το γεγονός ότι λίγοι Έλληνες ή Πορτογάλοι κατέχουν αρκετά γερμανικά ώστε να αναλαμβάνουν επαγγέλματα ή ακόμα και ημι-ειδικευμένες θέσεις εργασίας στη Γερμανία καταργεί το είδος της βαλβίδας ασφαλείας που βασίζονται σωστά οι ομοσπονδίες.
Ένα παράδειγμα είναι το τεξανό οικονομικό θαύμα, αντικείμενο πολλών συζητήσεων στις ΗΠΑ αυτή τη στιγμή. Οι Τεξανοί πολιτικοί προβαίνουν σε δυνατούς ισχυρισμούς για τις επιδόσεις της πολιτείας σε σχέση με το υπόλοιπο των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια της ανάκαμψης. Οι αμφισβητίες επισημαίνουν το γεγονός ότι η ανεργία στο Τέξας παραμένει σε υψηλά επίπεδα.
Αλλά μια προσεκτική ανάγνωση των δεδομένων από τον Matthias Shapiro για το blog του Political Math αναδεικνύει κάτι πολύ ενδιαφέρον. H ανεργία του Τέξας έρχεται σε αντίθεση με τη ενδυνάμωση της οικονομίας της πολιτείας, διότι υπήρξε σημαντική αύξηση του πληθυσμού κατά τα τελευταία δύο χρόνια. Η έντονη αύξηση της απασχόλησης στο Τέξας έχει εμπνεύσει τους ανθρώπους να συρρέουν στην πολιτεία-σε τέτοιο βαθμό που το πραγματικό ποσοστό από την αγορά εργασίας δεν έχει μειωθεί τόσο γρήγορα όσο θα μπορούσε να γίνει σε διαφορετική περίπτωση.
Από την έναρξη της ύφεσης τον Δεκέμβριο του 2007, το εργατικό δυναμικό του Τέξας έχει αυξηθεί κατά 6%, εκπληκτικά γρήγορα για μία τόσο μεγάλη πολιτεία-περισσότερο από δύο φορές πιο γρήγορα σε σχέση με την επόμενη-ταχύτερη πολιτεία. Όταν οι άνθρωποι πλήττονται από δυσμενείς οικονομικές περιόδους σε ένα μέρος των ΗΠΑ, παίρνουν τις βαλίτσες τους και μετακινούνται προς τα εκεί που υπάρχουν θέσεις εργασίας. Δε συμβαίνει το ίδιο στην Ευρώπη.
Για παράδειγμα, ο οικονομικά ενεργός πληθυσμός στη Γερμανία, την οικονομική δύναμη της Ευρώπης, έχει συρρικνωθεί κατά περίπου μισή ποσοστιαία μονάδα την ίδια ώρα που στο Τέξας εκτινάσσεται. Αυτός είναι ο λόγος που το ποσοστό ανεργίας στη Γερμανία έχει υποχωρήσει πολύ πιο γρήγορα από ότι του Τέξας, ακόμη κι αν η ανεργία παραμένει σε στρατοσφαιρικά επίπεδα σε χώρες όπως η Ισπανία.
Ακόμη και στα χρόνια πριν από τη χρηματοπιστωτική κρίση, η μετανάστευση στη Γερμανία από άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης αντιστοιχούσε μόνο στο 0,4% περίπου του πληθυσμού της Γερμανίας, και το μεγαλύτερο μέρος υπό μορφή φθηνού εργατικού δυναμικού από τη γειτονική Πολωνία.
Επειδή είναι πιο δύσκολο για τους ανθρώπους από τις φτωχότερες χώρες της ευρωζώνης να προχωρήσουν στον πυρήνα, όπου υπάρχουν θέσεις εργασίας, οι δημοσιονομικές μεταφορές είναι ζωτικής σημασίας για την αντιμετώπιση των ανισορροπιών μεταξύ των οικονομιών. Αλλά αυτή τη στιγμή υπάρχει πολύ λίγο περιθώριο για αυτά στην Ευρώπη. Οι δαπάνες της ΕΕ ως ποσοστό του ΑΕΠ είναι μικρότερες από το ένα δέκατο της αμερικανικής ομοσπονδιακής κυβέρνησης.
Ένας τρόπος για να μετριάσουν την έλλειψη άμεσης δημοσιονομικές μεταφοράς θα ήταν η καθιέρωση κοινών ευρωομολόγων, ως μέσο για τη μείωση του κόστους των τόκων για τις περιφερειακές χώρες. Αλλά παρόλο που η Γερμανία έχει αμβλύνει την άρνησή της να το υποστηρίξει κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, ο πρόεδρος της Γαλλίας κ. Σαρκοζί δήλωσε, ότι, για να συμβεί αυτό, πρώτα απαιτείται δημοσιονομική ενοποίηση.
Θα εγγράψει η Γερμανία τα ευρωομόλογα, ακόμη και τότε; Η αγορά επικαλείται το τίμημα της δέσμευσης της Γερμανίας στην Ευρώπη. Το κόστος ασφάλισης του χρέους της με τα CDS έχει αυξηθεί σημαντικά κατά τη διάρκεια του περασμένου 1,5 μήνα, μέχρι το σημείο όπου πενταετή CDS του Ηνωμένου Βασιλείου είναι τώρα φθηνότερα σε σχέση με τα αντίστοιχα γερμανικά. Αν και οι πτήσεις προς ασφαλείς συναλλαγές έχουν στηρίξει τη ζήτηση για τα γερμανικά ομόλογα, η αγορά των CDS υποδηλώνει ότι δεν μπορεί να διαρκέσει πολύ, αν η Γερμανία δεσμευόταν στη μη υποστήριξη των ευρωομολόγων.
Υπάρχει μια περαιτέρω ειρωνεία στις γαλλο-γερμανικές απαιτήσεις όλες οι χώρες στο μπλοκ να ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητά τους. Μία από τις μεγαλύτερες ανισορροπίες στο κοινό νόμισμα είναι η έλλειψη ανταγωνιστικότητας των περιφερειακών χωρών σε σχέση με τον πυρήνα. Εκτός αν ο πυρήνας είναι διατεθειμένος να χάσει έδαφος εδώ, η περιοχή είναι σε αδιέξοδο. Λέγοντας ότι κάθε χώρα της ζώνης του ευρώ θα πρέπει να γίνει πιο ανταγωνιστική είναι σαν να λέμε κάθε παιδί στο Lake Wobegon είναι άνω του μέσου όρου. Είναι μια ωραία ιδέα, αλλά αψηφά τα μαθηματικά.
Αντ 'αυτού, εκείνο που η γαλλο - γερμανική συμφωνία φαίνεται να έχει δημιουργήσει είναι οι συνθήκες κάτω από τις οποίες οι περιφερειακές χώρες θα αναγκαζόταν να αποσυρθούν από το νόμισμα. Κατόπιν πάλι, τα πράγματα πιθανώς να στραφούν προς αυτή την κατεύθυνση ούτως ή άλλως.
Από την έναρξη της ύφεσης τον Δεκέμβριο του 2007, το εργατικό δυναμικό του Τέξας έχει αυξηθεί κατά 6%, εκπληκτικά γρήγορα για μία τόσο μεγάλη πολιτεία-περισσότερο από δύο φορές πιο γρήγορα σε σχέση με την επόμενη-ταχύτερη πολιτεία. Όταν οι άνθρωποι πλήττονται από δυσμενείς οικονομικές περιόδους σε ένα μέρος των ΗΠΑ, παίρνουν τις βαλίτσες τους και μετακινούνται προς τα εκεί που υπάρχουν θέσεις εργασίας. Δε συμβαίνει το ίδιο στην Ευρώπη.
Για παράδειγμα, ο οικονομικά ενεργός πληθυσμός στη Γερμανία, την οικονομική δύναμη της Ευρώπης, έχει συρρικνωθεί κατά περίπου μισή ποσοστιαία μονάδα την ίδια ώρα που στο Τέξας εκτινάσσεται. Αυτός είναι ο λόγος που το ποσοστό ανεργίας στη Γερμανία έχει υποχωρήσει πολύ πιο γρήγορα από ότι του Τέξας, ακόμη κι αν η ανεργία παραμένει σε στρατοσφαιρικά επίπεδα σε χώρες όπως η Ισπανία.
Ακόμη και στα χρόνια πριν από τη χρηματοπιστωτική κρίση, η μετανάστευση στη Γερμανία από άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης αντιστοιχούσε μόνο στο 0,4% περίπου του πληθυσμού της Γερμανίας, και το μεγαλύτερο μέρος υπό μορφή φθηνού εργατικού δυναμικού από τη γειτονική Πολωνία.
Επειδή είναι πιο δύσκολο για τους ανθρώπους από τις φτωχότερες χώρες της ευρωζώνης να προχωρήσουν στον πυρήνα, όπου υπάρχουν θέσεις εργασίας, οι δημοσιονομικές μεταφορές είναι ζωτικής σημασίας για την αντιμετώπιση των ανισορροπιών μεταξύ των οικονομιών. Αλλά αυτή τη στιγμή υπάρχει πολύ λίγο περιθώριο για αυτά στην Ευρώπη. Οι δαπάνες της ΕΕ ως ποσοστό του ΑΕΠ είναι μικρότερες από το ένα δέκατο της αμερικανικής ομοσπονδιακής κυβέρνησης.
Ένας τρόπος για να μετριάσουν την έλλειψη άμεσης δημοσιονομικές μεταφοράς θα ήταν η καθιέρωση κοινών ευρωομολόγων, ως μέσο για τη μείωση του κόστους των τόκων για τις περιφερειακές χώρες. Αλλά παρόλο που η Γερμανία έχει αμβλύνει την άρνησή της να το υποστηρίξει κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, ο πρόεδρος της Γαλλίας κ. Σαρκοζί δήλωσε, ότι, για να συμβεί αυτό, πρώτα απαιτείται δημοσιονομική ενοποίηση.
Θα εγγράψει η Γερμανία τα ευρωομόλογα, ακόμη και τότε; Η αγορά επικαλείται το τίμημα της δέσμευσης της Γερμανίας στην Ευρώπη. Το κόστος ασφάλισης του χρέους της με τα CDS έχει αυξηθεί σημαντικά κατά τη διάρκεια του περασμένου 1,5 μήνα, μέχρι το σημείο όπου πενταετή CDS του Ηνωμένου Βασιλείου είναι τώρα φθηνότερα σε σχέση με τα αντίστοιχα γερμανικά. Αν και οι πτήσεις προς ασφαλείς συναλλαγές έχουν στηρίξει τη ζήτηση για τα γερμανικά ομόλογα, η αγορά των CDS υποδηλώνει ότι δεν μπορεί να διαρκέσει πολύ, αν η Γερμανία δεσμευόταν στη μη υποστήριξη των ευρωομολόγων.
Υπάρχει μια περαιτέρω ειρωνεία στις γαλλο-γερμανικές απαιτήσεις όλες οι χώρες στο μπλοκ να ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητά τους. Μία από τις μεγαλύτερες ανισορροπίες στο κοινό νόμισμα είναι η έλλειψη ανταγωνιστικότητας των περιφερειακών χωρών σε σχέση με τον πυρήνα. Εκτός αν ο πυρήνας είναι διατεθειμένος να χάσει έδαφος εδώ, η περιοχή είναι σε αδιέξοδο. Λέγοντας ότι κάθε χώρα της ζώνης του ευρώ θα πρέπει να γίνει πιο ανταγωνιστική είναι σαν να λέμε κάθε παιδί στο Lake Wobegon είναι άνω του μέσου όρου. Είναι μια ωραία ιδέα, αλλά αψηφά τα μαθηματικά.
Αντ 'αυτού, εκείνο που η γαλλο - γερμανική συμφωνία φαίνεται να έχει δημιουργήσει είναι οι συνθήκες κάτω από τις οποίες οι περιφερειακές χώρες θα αναγκαζόταν να αποσυρθούν από το νόμισμα. Κατόπιν πάλι, τα πράγματα πιθανώς να στραφούν προς αυτή την κατεύθυνση ούτως ή άλλως.
Πολύ καλή και διεισδυτική ανάλυση των αποτελεσμάτων της γαλογερμανικής συνάντησης. Δύο πράγμαμα με εντυπωσίασαν: Ο παραλληλισμός με την περίπτωση του "τεξανικού θαύματος" και η προσέγγιση του αρθρογράφου στο ζήτημα της αύξησης της ανταγωνιστικότητας των περιφερειακών χωρών της ευρωζώνης. Για σκεφτείτε το. Αν οι γαλλογερμανικός πυρήνας επιθυμεί πράγματι αύξηση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας άλλων χωρών της ευρωζώνης τότε θα πρέπει ο ίδιος ο πυρήνας κάτι να χάσει. Μαθηματικά δε βγαίνει η εξίσωση. Όλοι πάνω από το μέσο όρο αποκλείεται να είμαστε.
ΑπάντησηΔιαγραφή