Τι μπαράζ απαξιωτικών δηλώσεων για την Ελλάδα είναι αυτό; Η Γερμανία φαντάζει πλέον η πιο μετριοπαθής δύναμη απέναντί μας. Έχουν βγει μπροστά πολύ σκληρότεροι, οι οποίοι πιέζουν για άμεση έξοδο της χώρας μας από τη Ζώνη, εκτιμώντας ότι αυτό θα τους επιβάρυνε με μικρότερο κόστος απ' ότι επιβαρύνονται τώρα με το πρόγραμμα διάσωσης. Σύμφωνα με τελευταία δημοσιεύματα του διεθνούς έγκυρου τύπου, η Γερμανία ήδη επεξεργάζεται πρόγραμμα στήριξης των τραπεζών της σε περίπτωση απομάκρυνσης της χώρας μας από την Ευρωζώνη. Στη Γερμανία εδώ και αρκετό καιρό υπάρχουν ισχυρές αντιδράσεις στην ακολουθούμενη πολιτική της Μέρκελ, που πιέζουν ακριβώς προς αυτή την κατεύθυνση. Να εκπονηθεί δηλαδή ένα σχέδιο διάσωσης των γερμανικών τραπεζών, που είναι εκτεθειμένες στα ελληνικά ομόλογα, γιατί τελικά κρίνεται ως συμφερότερο να χρηματοδοτηθούν οι εγχώριοι χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί, παρά η Ελλάδα, η οποία αποδεικνύεται ανίκανη να εφαρμόσει τις συμφωνίες που υπόγραψε με τους εταίρους της και το βέβαιο είναι ότι θα απαιτήσει και νέες χρηματοδοτήσεις.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο Σόιμπλε, σταθερός υπέρμαχος της διάσωσης της Ελλάδας και παραμονής μας στη Ζώνη, για πρώτη φορά προειδοποίησε ότι "αν θέλει η Ελλάδα να παραμείνει στη ζώνη του Ευρώ πρέπει να εφαρμόσει αυτά που συμφώνησε" και ότι "η Ελλάδα προς το παρόν δεν καταφέρνει να πετύχει τους στόχους που
έχει θέσει για τη μείωση του ελλείμματος και του χρέους και αν δεν το
καταφέρει εναπόκειται σε αυτήν να βρει τρόπους χρηματοδότησής της χωρίς
τη βοήθεια της ευρωζώνης"
Αφού πρώτα πανηγυρίσαμε τη νέα συμφωνία διάσωσης της 21ης Ιουλίου και την έγκριση του Μεσοπρόθεσμου, όταν έρχεται η ώρα της πράξης, για άλλη μία φορά, οι προσπάθειές μας είναι των συφοριασμένων. Καταρρέουν όλα. Οι πάγιες και εγγενείς ελληνικές αδυναμίες και ανεπάρκειες εμφανίζονται στο προσκήνιο και οδηγούν σε αλλεπάλληλα λάθη. Θυμηθείτε λίγο το νήμα των γεγονότων.
Με το που αναλαμβάνει ο πολύς και φέρελπις Βενιζέλος, ως τσάρος, αρχίζει να επιδίδεται σ' ένα μπαράζ απίστευτων "πολιτικών" δηλώσεων, μετατοπίζοντας το κέντρο βάρους από την προσπάθεια για την επίτευξη των στόχων, που προβλέπονται από τις συμφωνίες, στην επαναδιαπραγμάτευσή τους κατά το "μοντέλο Σαμαρά". Βλέποντας, με απόγνωση, ότι το δημοσιονομικό μας πρόβλημα επιδεινώθηκε περαιτέρω και προβλέποντας ότι η Τρόικα θα απαιτήσει πρόσθετα μέτρα, επιχειρεί να θέσει το πρόβλημα σε πολιτική βάση, επιδιώκοντας να αναπροσαρμοστούν οι στόχοι του προγράμματος διάσωσης, που μόλις συμφωνήθηκε, στα ελληνικά μέτρα. Το κύριο επιχείρημά του ήταν ότι η οικονομία μας έχει πέσει με μεγάλη ύφεση, πιο μεγάλη απ' αυτήν που είχε προβλεφθεί από την Τρόικα.
Αλλά η Τρόικα έκανε τις προβλέψεις της με βάση την υπόθεση ότι η Ελλάδα θα ήταν συνεπής στις υποχρεώσεις που ανέλαβε μετά τη συμφωνία του Μεσοπρόθεσμου. Τούτο όμως δε συνέβη. Το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων, αυτό που προβλέπει μία βαρβάτη αποκρατικοποίηση κάθε βδομάδα, δεν προχώρησε καθόλου. Η μηχανισμοί είσπραξης δημοσίων εσόδων εξακολουθούν να είναι αναποτελεσματικοί. Η περιβόητη κατάργηση ή συγχώνευση δημοσίων οργανισμών ακόμη εκκρεμεί. Το άνοιγμα των επαγγελμάτων τελματώθηκε μέσα στη δίνη των υπουργικών συγκρούσεων και της απροθυμίας των βουλευτών να το αποδεχτούν. Παράλληλα, σύσσωμη η αντιπολίτευση, συνέχισε να υποδαυλίζει την κοινωνική έκρηξη, υιοθετώντας όλα τα αιτήματα των "θιγομένων".
Η κυβέρνηση, σε πλήρη απομόνωση, βλέπει με δέος ότι έχει χάσει τα πολιτικά και κοινωνικά της ερείσματα. Δεν τολμούν ούτε την αύξηση του ΦΠΑ να εφαρμόσουν από 1η Σεπτεμβρίου, όπως είχε αποφασιστεί. Ο Βενιζέλος δημιουργεί τεράστια σύγχυση στην αγορά διοχετεύοντας ότι θα ζητήσει από την τρόικα τη μη εφαρμογή του μέτρου για το ΦΠΑ, λόγω της ύφεσης, που παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Έτσι λίγες μόνο μέρες πριν την 1η Σεπτεμβρίου κανείς δε γνωρίζει πώς και πού θα εφαρμοστεί τελικά το μέτρο. Παράλληλα, με εκπληκτικό πολιτικό ερασιτεχνισμό, συμφωνεί, χωρίς τη μεσολάβηση των ευρωπαϊκών οργάνων, με τη Φινλανδή υπουργό οικονομικών, να εξαιρεθεί η Φινλανδία από το πρόγραμμα διάσωσης της χώρας μας, ανοίγοντας τους ασκούς του Αιόλου.
Παραμονές της άφιξης της Τρόικας ο Βενιζέλος εντείνει τις δημόσιες παρεμβάσεις του και ετοιμάζει - έτσι τουλάχιστον πιστεύει - ένα κλίμα ασφυκτικών πολιτικών πιέσεων προς την Τρόικα, με σκοπό να αναθεωρηθούν οι στόχοι του προγράμματος προς τα κάτω, ώστε να μη επιβληθούν νέα περιοριστικά μέτρα και παράλληλα να μετατοπιστεί η συζήτηση από τεχνοκρατικό επίπεδο, όπου οι άθλιες επιδόσεις μας είναι αδύνατον να κρυφτούν, σε πολιτικό. Στην ουσία επιδιώκει επαναδιαπραγμάτευση της συμφωνίας της 21 Ιουλίου, αυτής δηλαδή που πανηγυρικά υπόγραψε ο πρωθυπουργός πριν από ένα μήνα περίπου και τίποτα δεν εφάρμοσε από αυτά που άμεσα προβλεπόταν ότι θα εφαρμόσει. Ο αντιπρόεδρος πιστεύει ότι συγκεντρώνει μεγάλες πιθανότητες επιτυχίας, ως βιρτουόζος των πολιτικών ελιγμών και δεινός χειριστής του λόγου (σε τι μικρόκοσμο ζούμε ρε παιδιά;). Έφαγε τα μούτρα του. Και αυτός και ο πρωθυπουργός και εμείς όλοι, που δυστυχώς τους τρώμε στη μάπα και αυτούς, αλλά και τους άλλους που έρχονται από πίσω και είναι ακόμη πιο επικίνδυνοι από τούτους.
Δεν κατάλαβαν ότι όταν μιλούν με τον Τόμσεν, δεν μιλούν μ' έναν τεχνοκράτη του ΔΝΤ, αλλά με τον επικεφαλής μιας αντιπροσωπείας που εκπροσωπεί τρεις πανίσχυρους διεθνείς θεσμούς: Το ΔΝΤ, την Ε.Ε. και την ΕΚΤ. Το κατάλαβαν όμως τώρα. Όταν, μετά την αποχώρηση της Τρόικας και του λεονταρισμούς του Σκανδαλίδη ("πρέπει να καταλάβουν ότι δε διοικεί η Τρόικα" έτσι βιάστηκε να πει) και των άλλων πρωτοπαλίκαρων του ΠΑΣΟΚ, που θυμήθηκαν τον παλιό καλό εαυτό τους, δέχτηκαν το μπαράζ των απαξιωτικών δηλώσεων των Ευρωπαίων υπουργών και ηγετών και κυρίως τις αυστηρές συστάσεις του Σόιμπλε και της Μέρκελ. Και μετά απ' αυτά και μπροστά στο φάσμα να μην πληρώσουν ούτε τους μισθούς και τις συντάξεις του Οκτωβρίου, άρον άρον αποφάσισαν στο υπουργικό συμβούλιο να προχωρήσουν άμεσα σ' αυτά που προβλέπουν οι συμφωνίες: Ιδιωτικοποιήσεις, άνοιγμα επαγγελμάτων για άλλη μία φορά, εργασιακές εφεδρείες (τι εύρημα κι αυτό, για να μη πούνε τη λέξη απόλυση) κ.ά.
Τώρα, για να είμαστε ειλικρινείς, ποιος τους πιστεύει ότι αυτή τη φορά κάτι θα κάνουν από αυτά που λένε; Πόσες φορές δεν τα έχουν υποσχεθεί; Πόσες φορές δεν ψήφισαν νομοθεσίες και εφαρμοστικούς νόμους και τίποτα δεν έκαναν; Αυτό ακριβώς είναι ο πυρήνας του προβλήματος. Η κυβέρνηση δείχνει απρόθυμη να κάνει κάτι ουσιαστικό και θεαματικό. Δίνει την εντύπωση ότι η προσπάθειά της εξαντλείται στο να μετριάζει τις πιέσεις των εταίρων μας παρουσιάζοντας νόμους και διατάξεις που εγκρίνονται και υπογράφονται, αλλά ποτέ δεν εφαρμόζονται. Κουτοπονηριά; Ανικανότητα; Όλα μαζί; Ένα είναι βέβαιο. Όσο αδρανούμε θα έρχεται νέος κύκλος σκληρότερων μέτρων και η Ελλάδα θα περιθωριοποιείται περαιτέρω και θα οδεύει το Γολγοθά της Εξόδου.
Για θυμηθείτε τι προέβλεπε το Μνημόνιο Ι πριν 1,5 χρόνο. Είχε καμία σχέση με αυτά που συζητάμε σήμερα; Δεν ήταν κατά πολύ ηπιότερο; Αναμφίβολα. Αλλά επί 1,5 χρόνο δεν κάναμε ούτε εκείνα τα σχετικά ήπια πράγματα. Για να έλθουμε τώρα και να μας ζητούν άμεσα δραστικές περικοπές στο μισθολόγια των δημοσίων υπαλλήλων, απολύσεις τουλάχιστον 10.000 υπαλλήλων, άμεσες ιδιωτικοποιήσεις, ουσιαστική απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων και μια σειρά άλλων μέτρων ένα εκ των οποίων να έκανε οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση προ ΔΝΤ, θα έπεφτε την ίδια μέρα. Και επειδή το πιο πιθανό είναι ούτε και τώρα να γίνουν αυτά που μας λένε ότι θα κάνουν, στο επόμενο κύμα προβλέπεται τσουνάμι που θα σαρώσει τα πάντα. Και σας λέω ότι τότε σίγουρα θα γίνουν, γιατί θα αναλάβουν το εφαρμοστικό κομμάτι επίτροποι της Ε.Ε. και του ΔΝΤ, η περιβόητη Task Force του Μπαρόζο, και οι υπουργοί μας θα τους πηγαίνουν τον καφέ στο γραφείο αναζητώντας τον ορισμό της υποτέλειας. Αλλά ίσως και τότε να είναι αργά.
 |
| Το υπουργικό συμβούλιο αποφάσισε να προχωρήσει στην άμεση εφαρμογή του Μεσοπρόθεσμου...για άλλη μια φορά. Μένει να δούμε αν η απόφαση αυτή έχει διάρκεια όσο ο χρόνος παραμονής της Τρόικας στην Ελλάδα |
Αφού πρώτα πανηγυρίσαμε τη νέα συμφωνία διάσωσης της 21ης Ιουλίου και την έγκριση του Μεσοπρόθεσμου, όταν έρχεται η ώρα της πράξης, για άλλη μία φορά, οι προσπάθειές μας είναι των συφοριασμένων. Καταρρέουν όλα. Οι πάγιες και εγγενείς ελληνικές αδυναμίες και ανεπάρκειες εμφανίζονται στο προσκήνιο και οδηγούν σε αλλεπάλληλα λάθη. Θυμηθείτε λίγο το νήμα των γεγονότων.
Με το που αναλαμβάνει ο πολύς και φέρελπις Βενιζέλος, ως τσάρος, αρχίζει να επιδίδεται σ' ένα μπαράζ απίστευτων "πολιτικών" δηλώσεων, μετατοπίζοντας το κέντρο βάρους από την προσπάθεια για την επίτευξη των στόχων, που προβλέπονται από τις συμφωνίες, στην επαναδιαπραγμάτευσή τους κατά το "μοντέλο Σαμαρά". Βλέποντας, με απόγνωση, ότι το δημοσιονομικό μας πρόβλημα επιδεινώθηκε περαιτέρω και προβλέποντας ότι η Τρόικα θα απαιτήσει πρόσθετα μέτρα, επιχειρεί να θέσει το πρόβλημα σε πολιτική βάση, επιδιώκοντας να αναπροσαρμοστούν οι στόχοι του προγράμματος διάσωσης, που μόλις συμφωνήθηκε, στα ελληνικά μέτρα. Το κύριο επιχείρημά του ήταν ότι η οικονομία μας έχει πέσει με μεγάλη ύφεση, πιο μεγάλη απ' αυτήν που είχε προβλεφθεί από την Τρόικα.
Αλλά η Τρόικα έκανε τις προβλέψεις της με βάση την υπόθεση ότι η Ελλάδα θα ήταν συνεπής στις υποχρεώσεις που ανέλαβε μετά τη συμφωνία του Μεσοπρόθεσμου. Τούτο όμως δε συνέβη. Το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων, αυτό που προβλέπει μία βαρβάτη αποκρατικοποίηση κάθε βδομάδα, δεν προχώρησε καθόλου. Η μηχανισμοί είσπραξης δημοσίων εσόδων εξακολουθούν να είναι αναποτελεσματικοί. Η περιβόητη κατάργηση ή συγχώνευση δημοσίων οργανισμών ακόμη εκκρεμεί. Το άνοιγμα των επαγγελμάτων τελματώθηκε μέσα στη δίνη των υπουργικών συγκρούσεων και της απροθυμίας των βουλευτών να το αποδεχτούν. Παράλληλα, σύσσωμη η αντιπολίτευση, συνέχισε να υποδαυλίζει την κοινωνική έκρηξη, υιοθετώντας όλα τα αιτήματα των "θιγομένων".
Η κυβέρνηση, σε πλήρη απομόνωση, βλέπει με δέος ότι έχει χάσει τα πολιτικά και κοινωνικά της ερείσματα. Δεν τολμούν ούτε την αύξηση του ΦΠΑ να εφαρμόσουν από 1η Σεπτεμβρίου, όπως είχε αποφασιστεί. Ο Βενιζέλος δημιουργεί τεράστια σύγχυση στην αγορά διοχετεύοντας ότι θα ζητήσει από την τρόικα τη μη εφαρμογή του μέτρου για το ΦΠΑ, λόγω της ύφεσης, που παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Έτσι λίγες μόνο μέρες πριν την 1η Σεπτεμβρίου κανείς δε γνωρίζει πώς και πού θα εφαρμοστεί τελικά το μέτρο. Παράλληλα, με εκπληκτικό πολιτικό ερασιτεχνισμό, συμφωνεί, χωρίς τη μεσολάβηση των ευρωπαϊκών οργάνων, με τη Φινλανδή υπουργό οικονομικών, να εξαιρεθεί η Φινλανδία από το πρόγραμμα διάσωσης της χώρας μας, ανοίγοντας τους ασκούς του Αιόλου.
Παραμονές της άφιξης της Τρόικας ο Βενιζέλος εντείνει τις δημόσιες παρεμβάσεις του και ετοιμάζει - έτσι τουλάχιστον πιστεύει - ένα κλίμα ασφυκτικών πολιτικών πιέσεων προς την Τρόικα, με σκοπό να αναθεωρηθούν οι στόχοι του προγράμματος προς τα κάτω, ώστε να μη επιβληθούν νέα περιοριστικά μέτρα και παράλληλα να μετατοπιστεί η συζήτηση από τεχνοκρατικό επίπεδο, όπου οι άθλιες επιδόσεις μας είναι αδύνατον να κρυφτούν, σε πολιτικό. Στην ουσία επιδιώκει επαναδιαπραγμάτευση της συμφωνίας της 21 Ιουλίου, αυτής δηλαδή που πανηγυρικά υπόγραψε ο πρωθυπουργός πριν από ένα μήνα περίπου και τίποτα δεν εφάρμοσε από αυτά που άμεσα προβλεπόταν ότι θα εφαρμόσει. Ο αντιπρόεδρος πιστεύει ότι συγκεντρώνει μεγάλες πιθανότητες επιτυχίας, ως βιρτουόζος των πολιτικών ελιγμών και δεινός χειριστής του λόγου (σε τι μικρόκοσμο ζούμε ρε παιδιά;). Έφαγε τα μούτρα του. Και αυτός και ο πρωθυπουργός και εμείς όλοι, που δυστυχώς τους τρώμε στη μάπα και αυτούς, αλλά και τους άλλους που έρχονται από πίσω και είναι ακόμη πιο επικίνδυνοι από τούτους.
Δεν κατάλαβαν ότι όταν μιλούν με τον Τόμσεν, δεν μιλούν μ' έναν τεχνοκράτη του ΔΝΤ, αλλά με τον επικεφαλής μιας αντιπροσωπείας που εκπροσωπεί τρεις πανίσχυρους διεθνείς θεσμούς: Το ΔΝΤ, την Ε.Ε. και την ΕΚΤ. Το κατάλαβαν όμως τώρα. Όταν, μετά την αποχώρηση της Τρόικας και του λεονταρισμούς του Σκανδαλίδη ("πρέπει να καταλάβουν ότι δε διοικεί η Τρόικα" έτσι βιάστηκε να πει) και των άλλων πρωτοπαλίκαρων του ΠΑΣΟΚ, που θυμήθηκαν τον παλιό καλό εαυτό τους, δέχτηκαν το μπαράζ των απαξιωτικών δηλώσεων των Ευρωπαίων υπουργών και ηγετών και κυρίως τις αυστηρές συστάσεις του Σόιμπλε και της Μέρκελ. Και μετά απ' αυτά και μπροστά στο φάσμα να μην πληρώσουν ούτε τους μισθούς και τις συντάξεις του Οκτωβρίου, άρον άρον αποφάσισαν στο υπουργικό συμβούλιο να προχωρήσουν άμεσα σ' αυτά που προβλέπουν οι συμφωνίες: Ιδιωτικοποιήσεις, άνοιγμα επαγγελμάτων για άλλη μία φορά, εργασιακές εφεδρείες (τι εύρημα κι αυτό, για να μη πούνε τη λέξη απόλυση) κ.ά.
Τώρα, για να είμαστε ειλικρινείς, ποιος τους πιστεύει ότι αυτή τη φορά κάτι θα κάνουν από αυτά που λένε; Πόσες φορές δεν τα έχουν υποσχεθεί; Πόσες φορές δεν ψήφισαν νομοθεσίες και εφαρμοστικούς νόμους και τίποτα δεν έκαναν; Αυτό ακριβώς είναι ο πυρήνας του προβλήματος. Η κυβέρνηση δείχνει απρόθυμη να κάνει κάτι ουσιαστικό και θεαματικό. Δίνει την εντύπωση ότι η προσπάθειά της εξαντλείται στο να μετριάζει τις πιέσεις των εταίρων μας παρουσιάζοντας νόμους και διατάξεις που εγκρίνονται και υπογράφονται, αλλά ποτέ δεν εφαρμόζονται. Κουτοπονηριά; Ανικανότητα; Όλα μαζί; Ένα είναι βέβαιο. Όσο αδρανούμε θα έρχεται νέος κύκλος σκληρότερων μέτρων και η Ελλάδα θα περιθωριοποιείται περαιτέρω και θα οδεύει το Γολγοθά της Εξόδου.
Για θυμηθείτε τι προέβλεπε το Μνημόνιο Ι πριν 1,5 χρόνο. Είχε καμία σχέση με αυτά που συζητάμε σήμερα; Δεν ήταν κατά πολύ ηπιότερο; Αναμφίβολα. Αλλά επί 1,5 χρόνο δεν κάναμε ούτε εκείνα τα σχετικά ήπια πράγματα. Για να έλθουμε τώρα και να μας ζητούν άμεσα δραστικές περικοπές στο μισθολόγια των δημοσίων υπαλλήλων, απολύσεις τουλάχιστον 10.000 υπαλλήλων, άμεσες ιδιωτικοποιήσεις, ουσιαστική απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων και μια σειρά άλλων μέτρων ένα εκ των οποίων να έκανε οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση προ ΔΝΤ, θα έπεφτε την ίδια μέρα. Και επειδή το πιο πιθανό είναι ούτε και τώρα να γίνουν αυτά που μας λένε ότι θα κάνουν, στο επόμενο κύμα προβλέπεται τσουνάμι που θα σαρώσει τα πάντα. Και σας λέω ότι τότε σίγουρα θα γίνουν, γιατί θα αναλάβουν το εφαρμοστικό κομμάτι επίτροποι της Ε.Ε. και του ΔΝΤ, η περιβόητη Task Force του Μπαρόζο, και οι υπουργοί μας θα τους πηγαίνουν τον καφέ στο γραφείο αναζητώντας τον ορισμό της υποτέλειας. Αλλά ίσως και τότε να είναι αργά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου