7 Μικρά Θαύματα

Της Αγγελικής Γαϊσίδη*

24 γράμματα αποτελούν το αλφάβητό μας. 

Από 24 γράμματα μπορούν να δημιουργηθούν άπειρες λέξεις, φράσεις, νοήματα. Να εκφράσουμε τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας. Για κάποιους ανθρώπους όμως που δεν μπορούν εύκολα να εκφραστούν με λέξεις υπάρχει άλλο ένα, πιο μικρο αλφάβητο, το οποίο αποτελεί εξίσου πολύ αποτελεσματικό τρόπο έκφρασης. Αποτελείται απο 7 "γράμματα". Τις 7 νότες του πενταγράμμου. 7 απλές νότες που όμως κάνουν θαύματα. 

Η μουσική έχει τη δική της ξεχωριστή σημασία για τον καθένα μας. Για άλλους είναι απλά διασκέδαση. Για άλλους τρόπος έκφρασης. Για άλλους επάγγελμα. Για άλλους, όπως εμένα, ειναι το καταφύγιό τους για όλες τις δύσκολες στιγμές. Το ηρεμιστικό αλλά και το διεγερτικό τους. 

Προσωπικά έχω συνδέσει κάθε στιγμή της ζωής μου με ένα τραγούδι. Κάθε τραγούδι είναι και μια μικρή ανάμνηση, ευχάριστη ή δυσάρεστη. Για τις μελαγχολίες της εφηβείας υπήρχε πάντα μια μπαλάντα. Για τα νεύρα των εξετάσεων υπήρχε πάντα μια δυνατή ροκιά. Για τα φλερτάκια στα μπαράκια υπήρχε πάντα ένα εμπορικό μπιτάκι. 

Αν κοιτάξουμε λίγο τη μουσική ως ένα κομμάτι της καθημερινότητάς μας θα παρατηρήσουμε ότι κρύβεται πίσω από πολλές καταστάσεις που μπορεί να μην έχουμε καν συνειδητοποιήσει. 

Μία τυπική μέρα μας, μέσα από ένα μουσικό βλέμμα, θα μπορούσε να είναι η εξής:

 "Ξυπνάω το πρωί τρομαγμένη από τον ήχο του αγαπημένου μου ροκ κομματιού που έχω επιλέξει να χτυπάει για ξυπνητήρι. 

Ετοιμάζομαι να πάω στη δουλειά. 

Μπαίνω στο αμάξι και βάζω τυχαία έναν σταθμό στο ραδιόφωνο μήπως και ξυπνήσω. 

Ακούω ένα-δυο κομμάτια και νομίζω ότι συνήλθα. 

Φτάνω στη δουλειά μου.

Το κινητό μου σήμερα δεν έχει σταματήσει να χτυπάει. Τι ωραίο κομμάτι έχω επιλέξει για ήχο κλήσης! 

Μεσημέρι, ώρα να σχολάσουμε... Ας πάω μια βόλτα απ´ το σούπερ μάρκετ γιατί το ψυγείο μου φάνηκε άδειο. Μπαίνω να πάρω δυο πράγματα, καταλήγω με 15 (άλλο θέμα κι αυτό). Τα μεγάφωνα παίζουν διαφημιστικά σποτάκια συνοδευόμενα από χαρούμενα τραγουδάκια. 

Βγαίνω. Μπαίνω στο αμάξι μου. Ας βάλω ένα ωραίο σιντάκι που μου έγραψε η κολλητή μου μέχρι να φτάσω σπίτι. 

Φτάνω σπίτι. Ας ανοίξω την τηλεόραση να μου κρατάει συντροφιά μέχρι να φάω. Το μεσημεριανό σόου έχει καλεσμένο ένα λαϊκό τραγουδιστή που παρουσιάζει το καινούριο του άλμπουμ. Κοιμάμαι μια ωρίτσα να πάρω δυνάμεις. 

Απογευματάκι. Πίνοντας τον καφέ μου παρακολουθώ κι ένα σήριαλ έτσι για να χαλαρώσω. Ωραία τραγούδια ανάμεσα στις ομιλίες. Διαφημίσεις. Κάθε μία απ´ αυτές υποστηρίζεται από ένα τραγούδι η απλά μια μελωδία. 

Ώρα για γυμναστήριο. Μουσική κι εκεί. Γυμναστική χωρίς μουσική γίνεται;

Γυρίζω σπίτι. Κάνω το μπανάκι μου τραγουδώντας το τελευταίο κομμάτι που άκουσα στο γυμναστήριο και έμεινε στη μνήμη μου. 

Τηλέφωνο απ´ την παρέα. Πάμε για ένα ποτάκι; Άντε ας πάμε. Στο μπαράκι σήμερα παίζει πολύ ωραία μουσική." 

Μουσική, μουσική, μουσική. Παντού μουσική. Αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας. Δεν θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ πώς θα ήταν η ζωή χωρίς ούτε μία νότα. Για εμένα πάντως σίγουρα θα ήταν πιο δύσκολη. 

Η μουσική δεν κάνει διακρίσεις, δεν απευθύνεται σε συγκεκριμένο κοινό, δεν έχει φυλές, χρώματα, θρησκείες, κοινωνική διαστρωμάτωση. Το είδος της μουσικής που προτιμάει ο καθένας έχει να κάνει με την προσωπικότητα και την ιδιοσυγκρασία του. 

Δεν υπάρχει άσχημη μουσική και ωραία μουσική. Η μουσική είναι τέχνη. Και η τέχνη είναι πάντα ωραία. Υπάρχει απλά ο τρόπος που την βλέπουμε. Υπάρχει μουσική που δεν μας αρέσει και μουσική που μας αρέσει. Κανένας δεν έχει δίκιο, κανένας δεν έχει άδικο. 

Ωθήστε τα παιδιά σας από μικρά να μάθουν κάποιο όργανο ή να τραγουδήσουν σε κάποια χορωδία. Θα αποτελέσει πολύ σημαντικό εφόδιο για το μέλλον τους. Και όταν δυναμώνουν λίγο πιο πολύ την ένταση του ραδιοφώνου μην σπεύσετε να την χαμηλώσετε επειδή έχετε πονοκέφαλο ή απλά σας ενοχλεί. Αφήστε τα να εξερευνήσουν και να μυηθούν στη μουσική. Μόνο καλό κάνει...

* Το άρθρο αυτό είναι αναδημοσίευση από το blog τέχνης "Rainy Day ... μία λέξη χίλιες εικόνες"