Δημοσιευστε στο Blog

Σχολιάστε όπως εσείς κρίνετε τις αναρτήσεις μας κάνοντας κλικ στην επιλογή "σχόλια" κάτω από κάθε ανάρτηση ή στείλτε το άρθρο σας στο email: giangais@aol.com

Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2013

Η Ευρώπη στην μεγάλη οθόνη


Αδιαμφισβήτητα το Hollywood είναι η μεγαλύτερη βιομηχανία κινηματογράφου που υπάρχει παγκοσμίως, με τις περισσότερες υποδομές, τους καλύτερους σκηνοθέτες, το υψηλότερα budgets και μία ατελείωτη λίστα απο ταλαντούχους και φημισμένους ηθοποιούς. Δεν είναι όμως η μοναδική πηγή παραγωγής ταινιών. 

Ο ευρωπαϊκός κινηματογράφος τα τελευταία χρόνια έχει μπεί δυναμικά και με μεγάλη επιτυχία στη μεγάλη οθόνη. Όχι ότι δεν προυπήρχε, απλά δεν ήταν τόσο προβεβλημένος όσο σήμερα. Φυσικά, η ευρωπαϊκή κινηματογραφική βιομηχανία δεν διαθέτει τους πόρους του Hollywood όσον αφορά κυρίως την τεχνολογία, τα εφέ κλπ, με αποτέλεσμα να παράγονται λιγότερο θεαματικές και αρκετα οικονομικότερες ταινίες. Αυτό όμως είναι και το μεγάλο τους ατού. Γιατί αν δεν στηρίζεσαι στην τεχνολογία και το υπερθέαμα, τότε τα δίνεις όλα στο σενάριο. 

Το κύριο χαρακτηριστικό των ευρωπαϊκών ταινιών: Το σενάριο. 

Ανατρεπτικά και μυστηριώδη θρίλερ; Η ειδικότητα των Σουηδών και γενικά των Σκανδιναβών, οι οποίοι έχουν μια ιδιαίτερη ικανότητα στο να μεταφέρουν στη μεγάλη οθόνη αστυνομικά μυθιστορήματα - best seller. Ας δούμε για παράδειγμα το "Κορίτσι με το τατουάζ" που πρόσφατα γυρίστηκε και στην αγγλική γλώσσα. Είναι το πρώτο μέρος της Σουηδικής τριλογίας Millenium, βασισμένη στην ομώνυμη τριλογία μυθιστορημάτων με κάποια στοιχεία αυτοβιογραφίας του - εν έτη 2004 αποθανόντος - Stieg Larsson, Σουηδού συγγραφέα και δημοσιογράφου. Οι ταινίες ήταν τόσο ωραίες που αρνήθηκα κατηγορηματικά να δω στο σινεμά την αγγλική έκδοση. Είμαι πάντα υπέρ του πρωτότυπου. 


Αληθινές ιστορίες που έχουν συγκλονίσει την παγκόσμια κοινή γνώμη, όπως πχ το Ολοκαύτωμα, ή πτώση του τείχους κτλ; Η ειδικότητα των Γερμανών, οι οποίοι με απόλυτη ειλικρίνια και αμεροληψία έχουν γυρίσει πάρα πολλές ταινίες για τις κτηνωδίες κατά των Εβραίων και αποτρόπαιες πράξεις του Χίτλερ. Γεμάτες ρεαλισμό και συγκίνηση έχουν καταφέρει να αποσπάσουν αμέτρητα βραβεία όλων των ειδών. Με αποκορύφωμα την βραβευμένη με Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας το 2006 "Οι ζωές των άλλων".  

Ρομαντικές και συγκινητικές «κομεντί» αλλά και δράματα; Η ειδικότητα των Γάλλων και των Ιταλών. Λίγο το Παρίσι με τα στενά λιθόστρωτα σοκάκια του, λίγο η ρομαντική γαλλική γλώσσα, μας δημιουργούν μια αίσθηση νοσταλγίας και ονειροπόλησης. Η πιο πρόσφατη γαλλόφωνη ταινία που με συγκίνησε βαθειά και μπήκε αυτομάτως στη λίστα με τις αγαπημένες μου ταινίες είναι "Οι Άθικτοι". Μια ιστορία ανθρώπινης αλληλεγγύης και φιλίας δοσμένη μέσα από δύο εξαιρετικούς και τελείως διαφορετικούς χαρακτήρες. Και ποιός από εμάς δεν δάκρυσε στο τέλος του "Η Ζωή είναι Ωραία" του Roberto Benigni ή ποιος από εμάς δεν έμεινε με ένα σφύξιμο στην καρδιά παρακολουθώντας το «Σινεμά ο Παράδεισος», κλασική ταιινια του Giusepe Tornatore, ο οποίος δοκίμασε τις δυνατότητές του  και στην αγγλική γλώσσα για πρώτη φορά με το «Θρύλο του 1900″, επίσης αριστούργημα.

Και βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε τους "μαέστρους" των 
κατασκοπικών θρίλερ - και όχι μόνο - Βρετανούς. Είναι γεγονός εξάλλου ότι μεγάλα ταλέντα του Hollywood προέρχονται από το Ηνωμένο Βασίλειο, αποσπώντας μάλιστα και το πολυπόθητο σε κάθε ηθοποιό χρυσό αγαλματίδιο. Τρανταχτό παράδειγμα ο μεγάλος νικητής του φετινού όσκαρ πρώτου αντρικού ρόλου Daniel Day Lewis, ο οποίος με την ερμηνεία του στο "Lincoln" του Steven Spielberg πρόσθεσε το τρίτο αγαλματίδιο στην καριέρα του. Βρετανός επίσης και ο "πατέρας" του θρίλερ Alfred Hitchcock, ο οποίος μετά από πολλές βρετανικές επιτυχίες μετακόμισε στο Hollywood για να συνεχίσει εκεί το έργο του.

Οφείλω να ομολογήσω ότι παλαιότερα ήμουν κάπως προκατειλημμένη ενάντια στον ευρωπαϊκό κινηματογράφο λόγω γλώσσας. Ήθελα να καταλαβαίνω αυτά που ακούω, έστω και στο περίπου. Μου φαινόταν τόσο περίεργο να διαβάζω υπότιτλους και ο ήχος να μου ακούγεται τόσο ξένος. Με τα χρόνια, όμως, και αφού είδα κάποιες ταινίες, κατάλαβα ότι ο ευρωπαϊκός κινηματογράφος κρύβει μια μαγεία την οποία όφειλα να εξερευνήσω. Και την εξερεύνησα. Και κατέληξα στο εξής συμπέρασμα: ο ευρωπαϊκός κινηματογράφος είναι - ως επί το πλήστον - εγγύηση!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου