Η περίπτωση της Γερμανίδας αθλήτριας

Η 23χρονη Γερμανίδα αθλήτρια της οκτάκωπης κωπηλασίας Νάντια Ντριγκάλα, αποχώρησε, πριν εκδιωχθει προφανώς, από την Ολυμπιακή Ομάδα της χώρας της, γιατί διατηρεί δεσμό με στέλεχος νεοναζιστικού κόμματος της πατρίδας της

Μπορεί μια αθλήτρια(τής) να εκπροσωπεί τη χώρα μας στους Ολυμπιακούς Αγώνες και να κάνει ρατσιστικούς υπαινιγμούς στο τουΐτερ; Η απάντηση ήδη έχει δοθεί. Όχι, γιατί παραβιάζει τα Ολυμπιακά ιδεώδη, που  προάγουν τον αλληλοσεβασμό, την ανοχή στη διαφορετικότητα και την ισότιμη συμμετοχή.  

Κάποιοι έσπευσαν, σταθερά προσηλωμένοι στο " έλα μωρέ τι έγινε", να κατακεραυνώσουν την απόφαση της ΕΟΑ, που στέρησε την ευκαιρία στην αθλήτριά μας - και τη χώρα μας - να διεκδικήσει το μετάλλιο και αρκετοί, μόνιμοι οπαδοί των θεωριών της συνομωσίας, είδαν και πάλι πίσω απ' όλα, το δάκτυλο αυτών του απεργάζονται, γενικώς, την καταστροφή της Ελλάδας. 

Πολλοί, ας τους κατατάξω προς το παρόν στον ευρύτερο αυτοχαρακτηριζόμενο προοδευτικό χώρο, έκαναν ακόμη ένα βήμα. Βρήκαν στη δημοφιλή διαφήμιση της Wind με τον "Πίου, Πίου" σαφέστερο ρατσιστικό μήνυμα από αυτό της αθλήτριάς μας και ιδού η υποκρισία όλων αυτών που δε διστάζουν να διυλίσουν τον κώνωπα ενώ είναι πρόθυμοι να καταπιούν την κάμηλο.

Σε όλους λοιπόν αυτούς τους δίνω, όχι ως απλή υπόθεση εργασίας, αλλά ως ένα πραγματικό γεγονός, αυτό που συνέβη πριν από μία εβδομάδα στην ολυμπιακή αντιπροσωπεία της Γερμανίας και πιθανόν να το πήρατε χαμπάρι μετά βίας στα περιφερειακά - γιατί μόνο εκεί προβλήθηκε με ελάχιστες γραμμές - δίκτυα και blogs.

Μπορείς να εκπροσωπείς τη Γερμανία αν ο σύντροφός σου είναι Ναζί; 

Το ερώτημα απαντήθηκε: Όχι

Η 23χρονη Γερμανίδα αθλήτρια της οκτάκωπης κωπηλασίας Νάντια Ντριγκάλα, αποχώρησε, πριν εκδιωχθει προφανώς, από την Ολυμπιακή Ομάδα της χώρας της, γιατί διατηρεί δεσμό με στέλεχος νεοναζιστικού κόμματος της πατρίδας της. 

Ας το ανάγουμε στα ελληνικά δεδομένα. Δηλαδή, αποχωρεί - εδώ κάνουμε υπόθεση εργασίας - Ελληνίδα αθλήτρια, όχι γιατί έκανε ρατσιστικό σχόλιο, αλλά γιατί διατηρεί δεσμό με στέλεχος της Χρυσής Αυγής. Ποια λοιπόν θα ήταν, στην περίπτωση αυτή η αντίδραση των συμπολιτών μας, αλλά και της πολιτικής ηγεσίας μας;

Πρώτον, οι μεν εθνικιστικοί κύκλοι - επιτρέψτε μου να μην τους βλέπω μόνο στην άκρα δεξιά, αλλά στο σύνολο του πολιτικού φάσματος, αυτό όμως είναι μια άλλη συζήτηση - θα είχαν εξεγερθεί από την κατάφορη αδικία σε βάρος ενός νέου κοριτσιού, που το μόνο έγκλημα ήταν ότι ακολούθησε την καρδιά και τα αισθήματά της. Πίσω από την αποχώρηση θα έβλεπαν τη διεθνή σιωνιστική συνομωσία και την ανικανότητα του πολιτικού συστήματος να αντισταθεί στοιχειωδώς στην ανθελληνική εκστρατεία, που εκπορεύεται από τα γνωστά κέντρα, που ήδη μας έχουν οδηγήσει στην κατάρρευση.

Δεύτερον, θα δινόταν η ευκαιρία να καταδειχθεί κατά τρόπο αδιαμφισβήτητο, και για πολλοστή φορά, η πρόθεση της μνημονιακής κυβερνητικής συμμαχίας να βρει ένα άλλοθι στην καταστροφική πολιτική της. "Το μεν ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, βουλιάζοντας υπό το βάρος της μνημονιακής ενοχής, βρήκαν την ευκαιρία να δείξουν το αριστερό τους προφίλ, η δε ΝΔ, το κεντροδεξιό κόμμα που σήμερα εκπροσωπεί τους δειλούς μικροαστούς, για άλλη μία φορά, παρακολουθεί τα γεγονότα αμήχανη και υποχωρητική." (άρθρο του Κ. Μαρκόπουλου, βουλευτή των ΑΝΕΞ. ΕΛΛΗΝΩΝ, στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, για την περίπτωση της Βούλας Παπαχρήστου).

Τρίτον, οι περισσότερο προσηλωμένοι στη λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών, θα είχαν επίσης εκφράσει τις έντονες αποδοκιμασίες τους για την αποχώρηση της αθλήτριας, γιατί στη δημοκρατία εκείνο που διώκεται είναι η πράξη και όχι η πρόθεση ή η άποψη και πολύ περισσότερο δε διώκονται τα ανθρώπινα συναισθήματα.

Το πιο πιθανόν είναι να υπήρχε και ένα πλήθος άλλων αντιδράσεων, μεταξύ των οποίων και η εξασφάλιση της υποψηφιότητας, με βέβαιη εκλογή, της αδικημένης αθλήτριας στα ψηφοδέλτια κάποιου κόμματος στις επόμενες εκλογές, κάτι που πιστεύω ότι θα γίνει, ούτως ή άλλως, και με την περίπτωση Παπαχρήστου.

Όμως η περίπτωση της Γερμανίδας κωπηλάτριας πέρασε τελείως απαρατήρητη από τα ελληνικά ΜΜΕ και δίκτυα. Ίσως γιατί καταρρίπτει αμέσως τους μεγάλους μύθους που δημιουργήσαμε τα τελευταία χρόνια. Είναι δυνατόν στη Γερμανία, στη χώρα της Μέρκελ - αυτής που την εικονίζουμε με το χιτλερικό μουστάκι και τη στολή των Ες Ες - να μην υπάρχουν ανοχές προς τους νεοναζί; Είναι δυνατόν οι "κατακτητές" της χώρας μας, που ροφούν το αίμα του ελληνικού λαού με το μπουρί της σόμπας, να απαγορεύουν ακόμη και την ερωτική σχέση με τους νεοναζί; 

Όλα αυτά είναι τελείως ασύμβατα με την εικόνα που με τόσο κόπο εδραιώθηκε στη χώρα μας. Όχι, η Γερμανία πρέπει να παραμείνει ως μία χώρα με επεκτατικές διαθέσεις. Μια χώρα, που μετά βίας αποκρύπτει το φιλοναζιστικό της ταπεραμέντο και παρελθόν, δε μετάνιωσε για τίποτα και είναι έτοιμη να καταστρέψει την Ευρώπη με την πρώτη ευκαιρία. 

Πρέπει να συνεχίσει να αποτελεί τον "ξένο", τον "εχθρό", αυτόν που ενεργοποιεί τα εθνικιστικά μας αντανακλαστικά και πυροδοτεί το αντιμνημονιακό μας μένος, προκειμένου να συνεχίσουμε να συντηρούμε τις χρεοκοπημένες διοικητικές δομές μας και το πελατεικό πολιτικό σύστημα, που μας οδήγησαν στην κατάρρευση.

Ρίχνοντας μια ματιά στον γερμανικό τύπο και στον τρόπο που αντιμετώπισε την περίπτωση της αθλήτριας, εντυπωσιάζει το γεγονός ότι σχεδόν στο σύνολό τους τα γερμανικά ΜΜΕ θέτουν τρία ερωτήματα: Πρώτον, κατά πόσον είναι δυνατόν μία γυναίκα που βρίσκεται στο πλευρό ενός στελέχους νεοναζιστικού κόμματος δεν επηρεάστηκε από την ιδεολογία του συντρόφου της, δεύτερον, κατά πόσον είναι ανεκτό να χρημαδοτεί το γερμανικό κράτος μία αθλήτρια που διακατέχεται από τέτοιου είδους ιδεολογία και τρίτον, κατά πόσον γνώριζε το υπουργείο εσωτερικών τις πολιτικές πεποιθήσεις της αθλήτριας πριν την στείλει στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Αυτά είναι τα ερωτήματα που κυριαρχούν στη Γερμανία, γύρω από την υπόθεση της αθλήτριάς τους. Μήπως μπορούμε να διακρίνουμε μία υπερβολή που υπερβαίνει τα όρια της δημοκρατικής ευπρέπειας και παραβιάζει βασικές αρχές του Δικαίου; Αυτό θα το λέγαμε με βεβαιότητα αν συνέβαινε στην Ελλάδα. (Ρίξτε και πάλι μία ματιά στην κατά πολύ βαρύτερη και τεκμηριωμένη περίπτωση Παπαχρήστου). 

Η Γερμανία όμως είναι ειδική περίπτωση. Είναι μία χώρα, όπου η νεοναζιστική ιδεολογία είναι εκτός νόμου. Όπου η απαγγίστρωση από το αμαρτωλό παρελθόν της αποτέλεσε και αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο, πάνω στον οποίο οικοδομήθηκε το λεγόμενο "γερμανικό θαύμα". Οι μεταπολεμικές γενιές της βυθίστηκαν και ακόμη βρίσκονται βύθισμένες στις ενοχές των γονέων και των παπούδων τους και ενοχλούνται αφάνταστα όταν δεν αναγνωρίζεται η προσπάθεια που καταβάλλουν για να υπερβούν του παρελθόν τους ως έθνος.

Αυτήν την αναγνώριση εμείς δεν πρόκειται να τους την παράσχουμε ποτέ. Αντίθετα θα συνεχίσουμε να καταβάλλουμε κάθε προσπάθεια να την αποκρύψουμε και θα αναδεικνύουμε συστηματικά το φοβερό ναζιστικό παρελθόν τους. Πολύ περισσότερο τώρα που την οικονομική τους στήριξη μας τη δίνουν υπό όρους και με την επιβολή των σκληρών μέτρων λιτότητας και της απαίτησης για μεταρρυθμίσεις.

Ως λαός θα βλέπουμε πάντα στον "άλλον" την αιτία της κακοδαιμονίας μας και θα ζούμε με τους μύθους του αιώνια αδικημένου και του θύματος της παγκόσμιας συνομωσίας. Οι Γερμανοί θα παραμένουν αυτοί που ήταν πάντα. Οι μόνιμοι ταραξίες της παγκόσμιας τάξης. Και κάθε τι που ανατρέπει αυτή την εικόνα, για μας ή δεν υπάρχει ή αποτελεί ιστορική λεπτομέρεια ανάξια σχολιασμού. 

Η περίπτωση της νεαρής Γερμανίδας αθλήτριας της οκτάκωπης κωπηλασίας δεν παρουσιάζει κανένα απολύτως ενδιαφέρον. Δεν αποκλείουμε δε και την περίπτωση να είναι άλλο ένα καλοστημένο σχέδιο της Μέρκελ για να αποκαταστήσει το τρωθέν διεθνώς κύρος της χώρας της. 

Οι Έλληνες όμως δεν πέφτουν εύκολα σε τέτοιες παγίδες.

Γιάννης Γαϊσίδης

giangais@aol.com