Οι Πρωταγωνιστές του Περιθώριου

"Και γω να βγω, ξέρω ότι θα μείνουν πίσω κι άλλοι τόσοι. Ας μας βγάλουν με όρους, τουλάχιστον τους ανήλικους. Μια δεύτερη ευκαιρία θέλω, τίποτα άλλο" . Είναι τα φοβερά λόγια του 17χρονου κοριτσιού, στη συνομιλία του με τον Σταύρο Θεοδωράκη, στο Β´ μέρος της έρευνας των "Πρωταγωνιστών".

Το κορίτσι αυτό, που σήμερα κλαίει με πικρά δάκρυα ζώντας την αγωνία ενός αβέβαιου μέλλοντος, ακόμη και τώρα, σκέφτεται τους άλλους "που θα μείνουν πίσω". Δεν έχει καταλάβει τίποτα.

Ζητάει απλώς μία δεύτερη ευκαιρία. Μόνο που κάποια παιδιά, θύματα και θύτες αυτού του κοινωνικού παραλογισμού, παραδομένα σ' ένα ανεπαρκές και σαθρό σωφρονιστικό σύστημα, πιθανώς να μην τη βρουν ποτέ. Μέρα με τη μέρα θα βλέπουν τη ζωή τους να συντρίβεται χωρίς να μάθουν ποτέ τις αιτίες. Απλώς θα συνεχίσουν να μισούν τον εαυτό τους και την κοινωνία και θα αρνούνται κάθε μορφή καί έννοια ένταξης

 

 "Και γω να βγω, οι άλλοι θα μείνουν πίσω" 

Κάπνισαν χασίσια, κόκες και πήραν χαπάκια. Δήρανε, κάψανε, διακίνησαν ναρκωτικά. Κυριάρχησαν στον κόσμο της παρανομίας της μικρής μας πόλης. Τα κάνανε όλα, σε μία ηλικία που θα έπρεπε να φροντίζουν για το μέλλον τους. 

Βγήκαν στο κοινωνικό περιθώριο με την ψευδαίσθηση της παντοδυναμίας και της ατιμωρησίας.

Η Δικαιοσύνη και η Αστυνομία έπρεπε να παρέμβουν, όπως πάντα κατασταλτικά. Το έπραξαν πιθανώς και καθυστερημένα. 

Οι Baby Locos εξαρθρώθηκαν ή εξαρθρώνονται και η μικρή μας κοινωνία μπορεί πλέον να κοιμάται ήσυχη. Άλλωστε είμαστε τόσο βυθισμένοι στην κρίση, τόσο οχυρωμένοι - και φυλακισμένοι - στον μικρόκοσμό μας, που δεν έχουμε ούτε το χρόνο ούτε τη διάθεση να αναζητήσουμε τις ενοχές μας.

Απλώς θα επιστρέψουμε στις δουλειές μας και θα πέσουμε να κοιμηθούμε με ικανοποιημένο το αίσθημα δικαίου. Στην σκληρή καθημερινότητά μας θα μας διαφύγει το γεγονός ότι αυτό το περί δικαίου αίσθημα είναι προσωρινό. Και όταν φύγει η σκόνη θα βρεθούμε μόνοι απέναντι στις ενοχές μας και θα διερωτηθούμε τι κάναμε ως κοινωνία και ως άτομα για να μη ξαναδούμε κάποιο κορίτσι να εκληπαρεί για μία δεύτερη ευκαιρία χύνοντας πικρά δάκρυα όχι γι αυτήν αλλά για τους "άλλους, που θα μείνουν πίσω".