Ο κόσμος αρχίζει να μαζεύεται έξω από τη Βουλή με σκοπό να ασκηθεί η μέγιστη δυνατή πίεση στους βουλευτές για να μην ψηφίσουν το Μεσοπρόθεσμο. Τι θα κάνουν αν τελικά πετύχουν το σκόπο τους και δεν εγκριθεί το Μεσοπρόθεσμο από τη Βουλή; Σας αφήνω λίγο χρόνο να το σκεφτείτε...
Οστόσο προσθέτω την άποψή μου..
Θα τους χειροκροτήσουν και πιθανόν να επιστρέψουν στο σπίτι τους ή στις δουλειές τους (όσοι βέβαια έξακολουθούν να τις κατέχουν) ευχαριστημένοι για τη μεγάλη επιτυχία του λαϊκού κινήματος.
Και τι μπορούμε να περιμένουμε από κει και πέρα; Ξανασκεφτείτε το...(με την ησυχία σας).
Ιδού η απόψή μου...
Με την καταψήφιση του Προγράμματος, άμεσα ο πρωθυπουργός ανακοινώνει την παραίτηση της κυβέρνησης και ορίζει εκλογές, σύμφωνα με το σύνταγμα, αφού έχασε τη δεδηλωμένη. Την επόμενη μέρα ανακοινώνει την ημερομηνία των εκλογών, η οποία, κατά πάσα πιθανότητα, θα είναι μέσα σ' ένα μήνα, δηλαδή περίπου στο τέλος του Ιουλίου (παιδια θα μας χαλάσουν τα μπάνια μας και θα αφήσουμε τους φραπέδες στη μέση). Ας προχωρήσουμε τις προβλέψεις μας.
Πάμε σε εκλογές και τις κερδίζει ο Σαμαράς. Παιδιά μην αμφιβάλλετε γι αυτό. Δεν είναι μόνο τα γκάλοπ που τον ευνοούν, είναι και η όλη περιρρέουσα ατμόσφαιρα, το αντιδυτικό και εθνικιστικό του ταμπεραμέντο, η "σθεναρή" στάση του στα ευρωπαϊκά fora, η αντιμνημονιακή του ρητορία και βέβαια η ανικανότητα και αναποτελεσματικότητα των κυβερνήσεων Παπανδρέου. Το ερώτημα που ανακύπτει είναι αν ο Σαμαράς θα μπορέσει να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Δεν αποκλείεται να συμβεί και αυτό. Η γενική πόλωση που θα επικρατήσει προεκλογικά, η ανάδειξη της λύσης Σαμαρά ως της μόνης ρεαλιστικής και αντιμνημονιακού χαρακτήρα, το πιθανότερο είναι να οδηγήσει ακόμη και παραδοσιακούς αριστερούς να τον ψηφίσουν. Τέτοιες μετακινήσεις έχουν γίνει αρκετές στον παρελθόν, με πιο πρόσφατη του 2004, όταν ο Καραμανλής είχε ψηφιστεί από πολλούς αριστερούς στο όνομα της ηθικής καθαρσης και της επανίδρυσης του κράτους (άλλο τι ακολούθησε). Γενικώς, όταν υπάρχει ένα ισχυρό λαϊκό αίτημα, που μπαίνει διλημματικά στο εκλογικό σώμα, αυτό συσπειρώνει ευρύτερες κοινωνικές δυνάμεις έξω από τα περιορισμένα κομματικά όρια.
 |
| Υπάρχει περίπτωση να το δούμε αύριο;Ασφαλώς. Αλλά πολύ γρήγορα θα ξαναγίνει μούτζα |
Και σ' αυτήν την περίπτωση θα έχουμε πρωθυπουργό το Σαμαρά, αλλά με κυβέρνηση συνεργασίας, κατά πάσα πιθανότητα με το ΠΑΣΟΚ, εκτός κι αν το ΠΑΣΟΚ αρνηθεί συνεργασία, που δεν το αποκλείουμε, γιατί θα πέσει σε περίοδο εσωστρέφειας, οπότε θα πάμε σε άλλες εκλογές πολύ σύντομα και βλεπουμε...αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία που δε θα αναλύσουμε τώρα.
Την περίπτωση να κερδίσει και πάλι το ΠΑΣΟΚ την αποκλείουμε; Αν ο Παπανδρέου οδηγηθεί σε εκλογές λόγω της καταψήφισής του στη Βουλή, είναι αδύνατον, τουλάχιστον όπως αποδεικνύεται μέσα από ιστορικά παραδείγματα, να κερδίσει εκλογές. Αλλά κι αν ακόμη συμβεί αυτό δε χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση, αφού η πολιτική του Παπανδρέου είναι δεδομένη και σε κάθε περίπτωση θα συνεχιστεί από τον ίδιο.
Άρα, συνοψίζοντας, μετά από ενδεχόμενη καταψήφιση του Μεσοπρόθεσμου αύριο στη Βουλή και την προκήρυξη εκλογών, θα έχουμε κατά πάσα πιθανότητα, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, πρωθυπουργό το Σαμαρά (και υπουργό οικονομικών τον Μηταράκη ...για να τρελλαθούμε τελείως και να αρχίσουμε το ομαδικό χαρακίρι στην πλατεία).
Τι θα περιμένει ο κόσμος από μια κυβέρνηση ΝΔ με πρωθυπουργό τον Σαμαρά;
Ο Σαμαράς, όσο καιρό βρίσκεται στην αντιπολίτευση, αν εξαιρέσουμε μία διγλωσσία που χρησιμοποιεί στην Ευρώπη, η οποία όμως δε γίνεται αποδεκτή από τους εταίρους μας, γενικώς δείχνει μια συνέπεια στον αντιευρωπαϊκό του προσανατολισμό, αφού επιμένει σε πολιτικές επιλογές που έρχονται σε ευθεία αντιθεση με τις επιλογές του συνόλου των ευρωπαϊκών οργάνων σε όλα τα επίπεδα, από το πιο χαμηλό μέχρι το πιο ψηλό. Στο εσωτερικό αναπτύσσει έναν σκληρό εθνικιστικό πολιτικό λόγο που σε πολλά σημεία υπερκοντίζει τις απόψεις Καρατζαφέρη, που φαντάζει πιο μετριοπαθής από το Σαμαρά και ταυτόχρονα, με την σκληρή και, ομολογουμένως, συνεπή αντιμνημονιακή του στάση φαίνεται να υπερκοντίζει ακόμη και την παραδοσιακή αριστερά. Έτσι, από άποψη εκλογικού οφέλους η "σθεναρή" αντιευρωπαϊκή του στάση πρόσφατα στις Βρυξέλλες, κρίνεται θετική για τον ίδιο, όπως ομολογούν επισήμως εκπρόσωποι της ΝΔ, οι οποίοι, όταν δέχονται την κριτική για τη στάση αυτή, μας θυμίζουν ότι αυτή η στάση μεταφράζεται σε ευνοϊκά για το Σαμαρά γκάλοπ.
Το κρίσιμο ερώτημα όμως είναι τι θα κάνει ως πρωθυπουργός και κατά πόσο είναι σε θέση να υλοποιήσει τις υποσχέσεις του για μια αναπτυξιακή πορεία της χώρας μας, μέσω μείωσης των φόρων και άλλων αναπτυξιακού χαρακτήρα μέτρων και ασφαλώς μέσω της αδιάκοπης και ομαλής ροής των χρηματοδοτήσεων από τα ταμεία της Ευρώπης και του ΔΝΤ.
Δεν ξέρω αν σας πέρασε απαρατήρητο, αλλά όταν στην περιβόητη σύσκεψη του ΕΛΚ στις Βρυξέλλες ρωτήθηκε ο Σαμαράς από τη Μέρκελ τι ακριβώς θέλει από τους εταίρους, η απάντησή του ήταν ότι ζητάει τη μείωση της φορολογίας και να γίνουν επενδύσεις στην Ελλάδα από την ΕΚΤ και την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, κάτι το οποίο προκάλεσε την άμεση παρέμβαση του Μπαρόζο ο οποίος του είπε ότι αυτά που ζητάει είναι τελείως εξωπραγματικά, αφού όλες οι ευρωπαϊκές τράπεζες και πρώτη πρώτη η ΕΚΤ, είναι εκτεθιμένες σε ελληνικά ομόλογα, που κινδυνεύουν να χάσουν την αξία τους και δεν είναι δυνατόν, κάτω από αυτές τις συνθήκες, να ζητάει κανείς νέες επισφαλείς επενδύσεις. Άρα μία κεντρική στρατηγική του Σαμαρά έχει αποκλειστεί αντικειμενικά και εκ των προτέρων.
Το βασικότερο όμως είναι το εξής και μην αμφιβάλλετε καθόλου γι αυτό:
Με την καταψήφιση του Μεσοπρόθεσμου από τη Βουλή και πριν ακόμη ανακοινώσει ο Παπανδρέου την προκήρυξη εκλογών, είναι βέβαιο ότι θα υπάρξει άμεση αντίδραση από όλα τα ευρωπαϊκά κέντρα, τα οποία, όπως έχετε διαπιστώσει, ακολουθούν ενιαία γραμμή απέναντι στην Ελλάδα, που θα ανακοινώνουν το πάγωμα όλων των διαδιακασιών για τις επόμενες χρηματοδοτήσεις, μέχρι να ξεκαθαρίσει το πολιτικό τοπίο. Μέχρι δηλαδή να γίνουν οι εκλογές, να σχηματσιθεί η επόμενη κυβέρνηση και να ανακοινωνθούν οι προθέσεις της. Και αυτό είναι απόλυτα λογικό για δύο λόγους. Πρώτον, γιατί επενδύουν τεράστια ποσά στην Ελλάδα και δεν είναι διατεθιμένοι να ρισκάρουν κι άλλα και δεύτερον, το έχουν δηλώσει όλοι και ανώτατο επίπεδο, ότι αν η Βουλή δεν ψηφίσει το Πρόγραμμα ως έχει, δε θα προχωρήσουν οι χρηματοδοτήσεις. Και επειδή, στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες συνήθως δε μασούν τα λόγια τους και αυτά που λένε τα εννοούν, θα το πράξουν κιόλας.
Οπότε, σ' αυτήν την περίπτωση, το κράτος δε θα μπορεί να ανταποκριθεί στις στοιχειώδεις υποχρεώσεις του. Αυτό θα θεωρηθεί χρεοκοπία από τους οίκους αξιολόγησης και οι συνέπειες θα είναι ραγδαίες. Και όταν θα πάμε να πάρουμε τα λεφτά μας τις 16 του μηνός θα διαπιστώσουμε ότι απλώς δεν υπάρχουν, με ό, τι συνεπάγεται αυτό. Και μη μου πει κανείς ότι, και καλά, οι ευρωπαίοι εταίροι μας δε θα επιτρέψουν αν γίνει αυτό. Μην αμφιβάλλετε ούτε στο ελάχιστο ότι μέσα στα συρτάρια του Σόιμπλε και της Λαγκάρντ δεν υπάρχουν εναλλακτικά σχέδια ελαχιστοποίησης των επιπτώσεων στις οικονομίες τους από ένα δραματικό πιστωτικό γεγονός.
Το "δε θα επιτρέψουν να γίνει αυτό" ή "δεν πληρώνουμε γιατί δε χρωστάμε" αν δεν εκφράζει μία τελείως επιφανειακή προσέγγιση των πραγμάτων, εκφράζει τους ενδόχυχους πόθους αυτών που τελικά εύχονται να υπάρξει μια ευρύτερη κατάρρευση όχι μόνον της ελληνικής και της ευρωπαϊκής οικονομίας, αλλά γενικά του οικονομικού και πολιτικού συστήματος πιστεύοντας στο συνεπές μαρξιστικό δόγμα ότι "μέσα από την εξαθλίωση των μαζών έρχεται η λύση, γιατί δεν έχουν να χάσουν παρά μόνο τις αλυσίδες τους". Αλλά μια τέτοια στάση είναι φανερή κεντρική πολιτική επιλογή της Αριστεράς γενικώς και σε καμία περίπτωση δεν εκφράζει τους ευρύτερους προσανατολισμούς και διαθέσεις της ελληνικής κοινωνίας.
Επομένως η λογική, αλλά και η ανάλυση των μέχρι τώρα δεδομένων, μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι οι διαπραγματευτικές δυνατότητες οποιασδήποτε ελληνικής κυβέρνησης, δεν είναι απλώς περιορισμένες, είναι ανύπαρκτες, όσο, τουλάχιστον, καμία ελληνική κυβέρνηση δεν δείχνει συνέπεια στην εκπλήρωση των υποχρεώσεων που αναλαμβάνει απέναντι στην Ε.Ε. και το ΔΝΤ. Σκεφτείτε, προς στιγμή, ποια θα ήταν η διαπραγματευτική μας θέση αν η κυβέρνηση Παπανδρέου ήταν συνεπής στην εκπλήρωση των υποχρεώσεων του Μνημονίου Ι που είχε υπογράψει πριν 1,5 χρόνο. Τίποτα από αυτά που ανέλαβε δεν έκανε και δε χριεάζεται να τα απαριθμίσουμε, γιατί τα ξέρετε όλοι. Απαντήστε όμως: Θα ήταν τόσο σκληρό το Μνημόνιο ΙΙ (Μεσοπρόθεσμο) αν είχαμε ικανοποιήσει έστω και ελάχιστους από τους στόχους που έθετε το αρχικό μνημόνιο; Δώστε απάντηση στον εαυτό σας. Απαντήστε επίσης, αν θα υπήρχε σήμερα αυτή η φορολογική λαίλαπα στην περίπτωση που η κυβέρνηση είχε καταφέρει να περιορίσει τις δημόσιες δαπάνες μέσω ευρύτερων και στοχευμένων διαρθρωτικών αλλαγών. Και μην αμφιβάλλετε ότι το τρίτο κύμα που θα ακολουθήσει, αν και τώρα η κυβέρνηση, όποια κι αν είναι αυτή, αποτύχει στην εφαρμογή των διαρθρωτικών αλλαγών, δε θα είναι η απόλυση καταστροφή της ελληνικής κοινωνίας, όπως τη γνωρίσαμε.
Άρα μία κυβέρνηση Σαμαρά θα υποχρεωθεί να κινηθεί μέσα σε άκρως ασφυκτικά πλαίσια και είναι βέβαιο ότι από την πρώτη μέρα θα υποχρεωθεί να επαναλάβει αυτό που λέει στα ευρωπαϊκά όργανα όταν τον στριμώχνουν, ότι "θα σεβαστούμε την υπογραφή της Ελλάδας" και επομένως θα επιδιώξει, όσο μπορεί, να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις του Μεσοπρόθεσμου, το οποίο θα επαναφέρει στη Βουλή με δυσμενέστερους αυτή τη φορά όρους, γιατί θα έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος. Με τη διαφορά ότι απέναντί του τώρα (δηλαδή στην Πλατεία Συντάγματος) θα έχει σύσσωμο το ΠΑΣΟΚ με τον αρχηγό που θα έχει τότε και όλους αυτούς, που, προς στιγμήν, για διάφορους λόγους, πίστεψαν στον αντιευρωπαϊκό του λόγο και τον ψήφισαν και όλοι μαζί θα τον μουτζώνουν, ενώ πιο δίπλα θα καίγεται η Αθήνα.
Αυτά δυστυχώς θα ακολουθήσουν μετά το πρώτο "αυθόρμητο" χειροκρότημα προς τους βουλευτές σε περίπτωση που θα καταψηφίσουν το Μεσοπρόθεσμο αύριο στη Βουλή. Κάποτε όμως πρέπει να έχουμε και την τόλμη να στρέφουμε τις μούτζες και προς τον εαυτό μας. Δεν ξέρω γιατί, αλλά μου ήλθαν στο νου οι στίχοι του Καββαδία. Σας τους αφιερώνω
Ενα στιλέτο έχω μικρό στη ζώνη μου σφιγμένο,
που ιδιοτροπία μ' έκανε και τό 'καμα δικό μου·
κι αφού κανένα δε μισώ στο κόσμο να σκοτώσω
φοβάμαι μη καμια φορά το στρέψω στον εαυτό μου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου