Η κρυφή ατζέντα

Ο Τσίπρας λοιπόν αντιπροσωπεύει τον καταλύτη που θα οδηγήσει στο κλείσιμο του κύκλου. Στα χέρια του θα σκάσει η βόμβα της εξόδου μας από το ευρώ, σε πρώτη φάση, και της εξόδου από την Ε.Ε. αργότερα, γιατί, ας μη γελιόμαστε, ο κύκλος δε τετραγωνίζεται με τίποτα. Το να καταγγέλεις το Μνημόνιο, το να αρνείσαι οποιαδήποτε υποχρέωση απορρέει από τις δανειακές συμβάσεις και ταυτόχρονα να λες ότι παραμένεις εντός ευρωζώνης ή δεν έχεις ιδέα που βρίσκεσαι ή έχεις κρυφή ατζεντα, που δε τολμάς προς το παρόν να αποκαλύψεις. Προσωπικώς πιστεύω το τελευταίο. 

Εκείνο που δημιουργεί τους νικητές και τους ηττημένους σε μία πολιτική μάχη είναι τελικά η πολιτική συγκυρία. Αν αυτή είναι ευνοϊκή για κάποιον, τότε δεν τον σταματάει τίποτα. Μπορεί να πάει σπίτι του και να περιμένει να του τηλεφωνήσουν για να του ανακοινώσουν ότι έγινε πρωθυπουργός ή ό, τι άλλο επιθυμεί. Αν πάλι δε σε θέλει η συγκυρία τότε δεν έχεις καμία ελπίδα, όποια μέθοδο κι αν ακολουθήσεις. 

Εκείνο που θέλω να τονίσω είναι ότι η πολιτική συγκυρία είναι ιδιαίτερα ευνοϊκή για το ΣΥΡΙΖΑ. Τόσο ευνοϊκή που η πορεία του προς την εξουσία είναι αναπότρεπτη. Και μάλιστα, αφήστε με να πω, χωρίς ιδιαίτερο κόπο. 

Στη παρούσα συγκυρία  έτσι και επενδύσεις - πολιτικά εννοείται - στην καταγγελία του Μνημονίου και των δανειακών συμβάσεων κατακτάς την εξουσία δια περιπάτου. Κι αν μάλιστα υποσχεθείς ότι δεν εγκαταλείπεις το ευρώ και την Ε.Ε. τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο εύκολα. Υπόσχεσε δηλαδή ό, τι επιθυμεί η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού. 

Καθώς οδεύουμε προς την έξοδο, αυτές οι συνηθισμένες φωτογραφίες 

ίσως σύντομα αποκτήσουν αναμνηστικό χαρακτήρα

Σύμφωνα με τα γκάλοπ το 78% των Ελλήνων επιθυμεί παραμονή στο ευρώ ενώ, ίδιο ποσοστό περίπου, απορρίπτει τις υποχρεώσεις που προβλέπει το Μνημόνιο. Αντίφαση; Όχι βέβαια. Πολύ απλά όλοι ο Έλληνες επιθυμούμε να περνάμε όπως περνούσαμε πριν την κρίση. Την παλιά καλή εποχή, που μάλλον δεν πρόκειται να την ξαναδούμε για μερικές δεκαετίες ή - αρχίζω πια να σκέφτομαι - ποτέ.

Επομένως, ξαναγυρίζοντας εκεί που ξεκίνησα, η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ ήταν μία από τις ευκολότερες πολιτικές νίκες στην μεταπολεμική ελληνική ιστορία. Και την κάνει ακόμη πιο εύκολη και η κατάρρευση των μεταπολιτευτικών κομμάτων εξουσίας. 

Και παρακαλώ εδώ μην κάνετε το λάθος να πιστέψετε ότι μαζί μ' αυτά κλείνει και η Μεταπολίτευση. Όχι, η Μεταπολίτευση μπαίνει στην τελευταία της φάση με την πιο στρεβλή της εκδοχή. Και τότε μόνο θα ολοκληρώσει τον κύκλο της, όταν ακυρωθούν οι μεγάλες στρατηγικές επιλογές της περιόδου αυτής: η ένταξή μας στην Ε.Ε και στη ζώνη του ευρώ. Εκεί, ναι, θα πούμε ότι έκλεισε για πάντα μία περίοδος όπου η μεσαία τάξη ενδυναμώθηκε πάνω σε στρεβλό αναπτυξιακό μοντέλο και η ελληνική κοινωνία κυριαρχήθηκε από μύθους και αυταπάτες που τελικά τη διέλυσαν και την αποσύνθεσαν.

Ο Τσίπρας λοιπόν αντιπροσωπεύει τον καταλύτη που θα οδηγήσει στο κλείσιμο του κύκλου. Στα χέρια του θα σκάσει η βόμβα της εξόδου μας από το ευρώ, σε πρώτη φάση, και της εξόδου από την Ε.Ε. αργότερα, γιατί, ας μη γελιόμαστε, ο κύκλος δε τετραγωνίζεται με τίποτα. Το να καταγγέλεις το Μνημόνιο, το να αρνείσαι οποιαδήποτε υποχρέωση απορρέει από τις δανειακές συμβάσεις και ταυτόχρονα να λες ότι παραμένεις εντός ευρωζώνης ή δεν έχεις ιδέα που βρίσκεσαι ή έχεις κρυφή ατζεντα, που δε τολμάς προς το παρόν να αποκαλύψεις. Προσωπικώς πιστεύω το τελευταίο. 

Ο Τσίπρας γνωρίζει πολύ καλά ότι με τους Ευρωπαίους εταίρους μας δεν μπορείς να παίζεις πόκερ. Όταν οι πάντες σε προειδοποιούν, με όλους τους τόνους και με όλα τα μέσα ότι θα μας πετάξουν έξω, μόνο ένας ανιστόρητος ή αδαής μπορεί να αγνοεί τέτοιες προειδοποιήσεις. Μην έχετε καμία αμφιβολία, εγώ τουλάχιστον δεν αμφιβάλλω στο ελάχιστο, ότι αυτά που λένε τα εννοούν. Ιστορικά αυτοί οι λαοί έχουν δείξει ότι μπορούν και αντιμετωπίζουν πολύ δύσκολότερες καταστάσεις από αυτές που απειλούνται από εμάς. Το " Ελληνικό Ζήτημα", αποτελεί μεν γι αυτούς ένα σοβαρό πρόβλημα, αλλά είναι βέβαιο ότι έχουν ήδη στα συρτάρια τους εναλλακτικές λύσεις. Κι όλα αυτά τα γνωρίζουν όλοι. Και πρώτος ο Τσίπρας και ο συνεργάτες του, που παραμυθιάζουν τον κόσμο ότι δήθεν θα τρέχουν από πίσω μας να μας παρακαλούν να πάρουμε τη δόση με το ζόρι.

Άρα υπάρχει κρυφή ατζέντα: Η εγκατάλειψη της ζώνης του ευρώ. Είναι πολιτική επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί προωθείται έτσι η ανατροπή του σύστηματος, η πλήρης εξαφάνιση της μεσαίας τάξης και η αδραίωση της Αριστεράς, με χαρακτηριστικά που δεν έχουν καμία σχέση με αντίστοιχα ευρωπαϊκά. 

Η αριστερά του Τσίπρα βασίζεται στη συντήρηση και διόγκωση του κράτους, στην προστασία των συντεχνιών, στην αποκλειστική διαχείριση των οργανισμών κοινής ωφέλειας από το κράτος, στη ανάπτυξη και κυριαρχία της κομματικής γραφειοκρατίας και στην απομόνωση της χώρας. Είναι μία λαϊκίστικη αριστερά περονικού τύπου και επομένως γνήσιο τέκνο της Μεταπολίτευσης. 

Όσο κι αν αγωνιωδώς και μονότονα ο Τσίπρας και οι συνεργάτες του επαναλαμβάνουν ότι " εμείς δε διοικούσαμε τον τόπο", θέλοντας να αποστασιοποιηθούν από τα δραματικά γεγονότα της τελευταίας τριετίας, αντικειμενικά είναι μέρος του προβλήματος, στο βαθμό που αρνούνται οποιαδήποτε μεταρρυθμιστική προσπάθεια και υπόσχονται, όχι μόνο τη συντήρηση, αλλά ακόμη και την αναβίωση των παλαιολιθικών κρατικίστικων δομών που μας οδήγησαν στην καταστροφή.

Να καταγγείλουμε το μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση. ΟΚ, να επανέλθουμε στις προ μνημονίων πρακτικές. Να μην αλλάξουμε τίποτα. Ή μάλλον να αλλάξουμε προς το "αριστερότερο". Δηλαδή, να κρατικοποιήσουμε τις τράπεζες, να επανέλθουμε στην εθνική σύμβαση έργασίας, ως μίνιμουμ, και στις ειδικές κλαδικές για τους διάφορους κλάδους και εργαζόμενους στις ΔΕΚΟ. Οι πελατειακές σχέσεις να επανέλθουν δριμύτερες, σε αριστερότερη εκδοχή, αυτή τη φορά. Η συμπαθής τάξη των ταξιδήδων και φορτηγατζήδων να επανέλθει εκεί που ήταν, δηλαδή να συνεχίσει να απολαμβάνει την πλήρη προστασία του κράτους, δηλαδή του κόμματος, όπως και οι υπόλοιποι κλειστοί κλάδοι. Τα πανεπιστήμια να παραμείνουν στο έλεος της αναξιοκρατίας και των κομματικών ιστρουκτόρων.

Όταν ο Φραγκίσκος Ιωσήφ, αυτοκράτορας της Αυστροουγγαρίας πέθαινε και παρέδιδε το θρόνο του στον Καρολο, τον τελευταίο αυτοκράτορα, το μόνο που τον συμβούλεψε ήταν " μην αλλάζεις τίποτα". Η αυτοκρατορία κατέρρευσε. Κι αν σήμερα η χώρα μας καταρρέει - το μόνο που απομένει είναι να κλείσει ο μεταπολιτευτικός κύκλος με την έξοδό μας από την Ευρωζώνη και την Ε.Ε. - είναι το αποτέλεσμα ενός ακραίου συντηρητισμού, τον οποίο σήμερα η αριστερά του Τσίπρα αναλαμβάνει να τον διαφυλλάξει ως η τελευταία οπισθοφυλακή πριν τη συντριβή.

Ελάχιστη σημασία έχει αν τελικά σχηματιστεί κυβέρνηση ή πάμε σε νέες εκλογές. Ο Τσίπρας οδεύει, αργά ή γρήγορα, προς την εξουσία και η Ελλάδα αναζητεί την πόρτα της εξόδου, γιατί το πολιτικό σύστημα της Μεταπολίτευσης έχει χρεοκοπήσει, έχει χάσει κάθε δυναμική ανανέωσης και αναγέννησης και οι φωνές της λογικής αποτελούν την έσχατη μειοψηφία. 

Η θλιβερή εικόνα που παρουσιάζει η Βουλή σήμερα, με τα παραδοσιακά κόμματα εξουσίας σε αποσύνθεση, με τις ανερχόμενες δυναμικές παρουσίες του Καμμένου και της Χρυσής Αυγής και με το ΣΥΡΙΖΑ, σε θέση μάχης, να έτοιμάζεται να υλοποιήσει την κρυφή του ατζέντα  (τι κρυφή δηλαδή, δεν αποκρύβεται πλέον), θα γίνει θλιβερότερη είτε σχηματιστεί κυβέρνηση είτε όχι. 

Τα πολιτικά αδιέξοδα αυτών που με ελαφρά τη καρδία τζογάρουν στην απελπισία του λαού θα οδηγήσουν σε εθνικές τραγωδίες, που θα θυμίζουν 1897 ή 1922. Και τότε μπορεί μεν να επαναληφθεί, σε ελληνική έκδοση,  η γνωστή σκηνή με το περιβόητο ελικόπτερο του χειμώνα του 2001, όταν ο αριστερός πρόεδρος της Αργεντινής Ντε Λα Ρούα διέφευγε από τη στέγη του προεδρικού μεγάρου, αλλά η καταστροφή θα έχει συντελεστεί και κάθε δρόμος επιστροφής θα έχει κλείσει.  

Γιάννης Γαϊσίδης

giangais@aol.com