Από τη μία λοιπόν η προσπάθεια για τη συντήρηση των μεταπολιτευτικών στρεβλώσεων - πλην όμως βολικών για όλους - θα συνεχιστεί. Από τη άλλη θα προετοιμάζεται ο δρόμος για το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό, σοβιετικού τύπου αναγκαστικά, αφού δε θα υπάρχει χρήμα για να στηριχθεί μια αναβίωση του ιδιότυπου περονικού σοσιαλισμού της δεκαετίας του '80.
Υποστηρίζω λοιπόν, ότι έχουμε ολισθήσει σε μια πλειοδοσία εθνικισμού και απομονωτισμού, που τείνει να αποκτήσει κυρίαρχα πολιτικά χαρακτηριστικά με καταστροφικές συνέπειες για τον τόπο. Σας ρωτώ π.χ.: Σε όλες αυτές τις σκηνές εθνικιστικής παραφροσύνης που εκτυλίχθηκαν στην Αθήνα, τα καψίματα των γερμανικών σημαιών, οι φωτογραφίες που κατέκλεισαν τον τύπο και το διαδίκτυο, οι οποίες ταύτιζαν την άφιξη της Μέρκελ με την άφιξη των γερμανικών στρατευμάτων, σε όλη αυτή την αναμόχλευση των πληγών της Κατοχής, πέραν ενός κυρίαρχου εθνικισμού που απευθύνεται αποκλειστικά στο θυμικό των πολιτών και εκμεταλλεύεται τη δεινή οικονομική και κοινωνική συγκυρία, μπορεί κανείς να διακρίνει καθαρά πολιτικά και ιδεολογικά χαρακτηριστικά;
Εθνικιστικό χάπενιγκ κατά την "υποδοχή" της καγγελαρίου Μερκελ στην Αθήνα
"Η Μέρκελ έρχεται ως εκπρόσωπος των τοκογλύφων". Ποιος το είπε; Η Παπαρήγα, ο Τσίπρας; Οχι ο Μιχαλολιάκος.
" Η Μέρκελ έρχεται για να στηρίξει τους Μερκελιστές". Ποιος το είπε; Ο Καμμένος, ο Μιχαλολιάκος; Οχι, ο Τσίπρας, τη στιγμή που έκανε το μεγάλο ευρωπαϊκό του άνοιγμα προς το γερμανικό κόμμα "Αριστερά", το διάδοχο του κυβερνώντος Κουμμουνιστικού της πρώην Ανατολικής Γερμανίας.
Ομως δεν έχει καμία σημασία ποιος το λέει και τι λέει. Εκείνο που τώρα προέχει είναι η κατάρρευση του ετοιμόρροπου και αδύναμου συστήματος, χωρίς να μας ενδιαφέρει τι θα επακολουθήσει. Σ' αυτό συμφωνούν όλα τα αντισυστημικά κόμματα και σχηματισμοί. Μετά, η λύση θα δοθεί, είτε μέσα από το επαναστατικό προτσές είτε μέσα από διαδικασίες εθνικής κάθαρσης, αφού πλέον η αστική δημοκρατία θα έχει ολοκληρώσει τον ιστορικό της κύκλο.
Είναι λοιπόν απαραίτητο η Ελλάδα να αποκοπεί τώρα από το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι. Κάθε μεταρρυθμιστική προσπάθεια που τείνει να αλλάξει το αναπτυξιακό και διοικητικό μοντέλο και μας φέρνει πιο κοντά στα ευρωπαϊκά στάνταρτς πρέπει να ανακοπεί πάσει θυσία. Το Μεταπολιτευτικό σύστημα, όσο είναι ακόμη νωπό στις μνήμες του ελληνικού λαού, πρέπει να συντηρηθεί μέχρι την πλήρη ανατροπή του, η οποία μοιραία θα επέλθει αφού η Μεταπολίτευση ήταν θνησιγενές και τεχνητό δημιούργημα του δανεικού χρήματος και της αποθέωσης του κομματισμού και της διαφθοράς.
Από τη μία λοιπόν η προσπάθεια για τη συντήρηση των μεταπολιτευτικών στρεβλώσεων - πλην όμως βολικών για όλους - θα συνεχιστεί. Από τη άλλη θα προετοιμάζεται ο δρόμος για το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό, σοβιετικού τύπου αναγκαστικά, αφού δε θα υπάρχει χρήμα για να στηριχθεί μια αναβίωση του ιδιότυπου περονικού σοσιαλισμού της δεκαετίας του '80.
Ο Αλέξης Τσίπρας με τον ηγέτη του κόμματος "Αριστερά" της Γερμανίας, Μερντ Ριξιγκερ.
Στρατηγική συμμαχία για το μέλλον της Ελλάδας και της Ευρώπης
Την ίδια στιγμή τα νεοναζιστικά και ακροδεξιά σχήματα θα συνεχίσουν να επιδίδονται σε πολιτικές πρακτικές που ιστορικά παρατηρήθηκαν στο Μεσοπόλεμο - τάγματα εφόδου, ρατσιστικές επιθέσεις, εθνική καθαρότητα κ.τ.λ.- σε συνδυασμό με πρακτικές που συναντώνται και σήμερα σε παραστρατιωτικές φονταμενταλιστικές οργανώσεις τύπου Χαμάς και Χεσμπολάχ, με θεαματικά και επιτυχή επιτελέσματα: Υποκατάσταση των κρατικών θεσμών, μοίρασμα τροφίμων, εναγκαλισμός των ανέργων κ.ά.
Επομένως η Μέρκελ είναι persona non grata. Όπως ο Όλυ Ρεν, ο Γιουγκέρ, ο Μπαρόζο, ο Μόντι, ο Ολάντ (Ολαντρέου), ο Ντράγκι και κάθε τι που μας συνδέει ακόμη, έστω και ως ανάμνηση, με τον πυρήνα της Ευρώπης. Ολοι αυτοί αρνούνται να συναντήσουν τον Τσίπρα, τον ηγέτη της αξιωματικής αντιπολίτευσης, λόγω του αντιευρωπαϊκού του προσανατολισμού. Ο ίδιος βλέπει στο πρόσωπο της Μέρκελ την εκπρόσωπο του διεθνούς κεφαλαίου και όχι τη ηγέτιδα μιας πανίσχυρης δημοκρατικής ευρωπαϊκής χώρας.
Τη στιγμή που η μισητή καγκελάριος τολμούσε να πατήσει το πόδι της στην Ελλάδα σε μια προσπάθεια να σπάσει ο απομονωτισμός, ο εν δυνάμει πρωθυπουργός μας μετείχε στις πορείες με τα εθνικιστικά χάπενιγκ, χέρι χέρι με τον ηγέτη της "Αριστεράς" της Γερμανίας, του 4ου κόμματος της χώρας αυτής. Εκεί βλέπει το μέλλον της Ελλάδας και της Ευρώπης ο Τσίπρας. Ούτε στους Σοσιαλδημοκράτες, που επίσης αρνούνται να τον συναντήσουν, ούτε καν στους Πράσινους, μετά τα απαξιωτικά λόγια και νουθεσίες του Κον Μπετίτ προς αυτόν.
Αυτή είναι λοιπόν η διάδοχη κατάσταση. Ενας αχταρμάς σοσιαλισμού και εθνικισμού. Ενα κακέκτυπο του παπανδρεϊκού περονισμού της δεκαετίας του '80, χωρίς όμως το χαλί των δανεικών, κάτω από το οποίο σπρώχναμε με τη σκούπα τις στρεβλώσεις του μοντέλου. Δεν είναι τυχαίο ότι ο ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ προωθεί τελευταία τις σχέσεις του με την περονίστρια πρόεδρο της Αργεντινής, παράλληλα βεβαίως και με τις παραδοσιακά άριστες σχέσεις με τον επανεκλεγέντα Τσάβες.
Οι επιλογές αυτές θυμίζουν τις περιβόητες "πολυδιάστατες" πολιτικές του Ανδρέα Παπανδρέου της δεκαετίας του '80. Αλλά τότε ήταν μια σχετικά ανέξοδη επιλογή που εκμεταλλευόταν ο Ανδρέας Παπανδρέου στο εσωτερικό, δημιουργώντας το περιβόητο μέτωπο των "δημοκρατικών και προοδευτικών δυνάμεων" βασιζόμενος στους ψυχροπολεμικούς συσχετισμούς. Σήμερα η περιθωριοποίηση της χώρας μας αποτελεί κυριολεκτικά καταστροφική στρατηγική επιλογή, γιατί μας αποκόπτει από τα μοναδικά κέντρα που θα μπορούσαν να συνδράμουν στην αναστροφή της κρίσιμης κατάστασης που βιώνουμε.
Τρομάζω όμως στην ιδέα ότι αυτό μπορεί να είναι συνειδητή πολιτική επιλογή ενός κόμματος που οδεύει προς την εξουσία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου