Το Plan A

Ο Χίτλερ βγήκε στην εξουσία μετά από εκλογές και με 33%. Το πού οδήγησε η άνοδός του δε χρειάζεται να το πούμε. Τα εθνικιστικά συνθήματα της καμπάνιας τού Όχι μάς παραπέμπουν κατευθείαν στην εποχή εκείνη. "Όχι στην υποτέλεια, όχι στην ταπείνωση, όχι στην κατάλυση της δημοκρατίας. "

Ένας ουδέτερος παρατηρητής που δεν γνωρίζει τι ακριβώς συμβαίνει στην Ελλάδα, 

βλέποντας τα συνθήματα αυτά και τις ουρές στα ΑΤΜ, θα νομίσει ότι βρίσκεται σε μία περίκλειστη χώρα που βάλλεται από παντού και αμύνεται. Σε μια εποχή ειρήνης και ευημερίας στην Ευρώπη, εδώ επικρατούν συνθήκες πολιορκίας. Ο ασφαλής δρόμος προς την καταστροφή.

Όταν ο Χίτλερ ξεκινούσε τους καταστροφικούς επεκτατικούς πολέμους μιλούσε κι αυτός για εθνική αξιοπρέπεια, για αγώνα κατά της ταπείνωσης, για ζωτικό χώρο και για την ελευθερία του έθνους, που στέγαζε κάτω από την μπότα των δυτικών που επέβαλαν τους περιορισμούς του  Α Πολέμου. 

Ποτέ και κανένας Γερμανός κατά τη διάρκεια του Β Πολέμου δεν πίστεψε ότι η χώρα του διεξάγει επιθετικούς πολέμους. Οι Γερμανοί πίστευαν μέχρι τέλος ότι βρίσκονται υπό διωγμό και ήταν υποχρεωμένοι να διεξάγουν αμυντικούς και νικηφόρους πολέμους. 

Καθώς περπατώ στους δρόμους της πόλης και κοιτώ τις ουρές έξω από τις τράπεζες, σκέφτομαι ότι ζω πλέον σε μια φτωχευμένη χώρα, που καταχρηστικά αυτοχαρακτηρίζεται ως δημοκρατική και ευρωπαϊκή.  Γιατί σε μια τέτοια χώρα του 2015, αν συνέβαιναν αυτά τα φαινόμενα, η κυβέρνηση δε θα μπορούσε να σταθεί ούτε δευτερόλεπτο. Θα είχε παραιτηθεί αναλαμβάνοντας τις πολιτικές ευθύνες της και θα εργαζόταν για μια πανεθνική ανορθωτική προσπάθεια. 

Η δημιουργία εξωτερικών εχθρών είναι κοινό χαρακτηριστικό των κλειστών καθεστώτων

Τώρα, ώρες πριν το δημοψήφισμα, ακόμη υπάρχει στην εξουσία η κυβέρνηση της χρεοκοπίας και των ΑΤΜ και προσπαθεί να εξαπατήσει με όλο και μεγαλύτερα ψέματα και παραπλανητικά διλλήματα τους συμπολίτες μας. Όπως η κυβέρνηση του Τρίτου Ράιχ αναρριχόταν και εδραιώνονταν στην εξουσία εκμεταλλευόμενη την απαξίωση, στη συνείδηση του λαού, των δημοκρατικών κομμάτων της Βαϊμάρης, έτσι και τώρα η ετερόκλητη συμμαχία των τριών (ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, Χ.Α.) επιχειρεί να ξεμπερδέψει με όλες τις μεγάλες στρατηγικές επιλογές των δημοκρατικών κομμάτων της Μεταπολίτευσης. 

Η πολιτική, σε πρώτη φάση, απομόνωση από τον ελεύθερο συνασπισμό των δημοκρατικών χωρών της Ευρώπης και η πολιτιστική, σε δεύτερη φάση, απομόνωση από την κοινή ευρωπαϊκή κουλτούρα, είναι απαραίτητα και βασικά βήματα για τη δημιουργία μιας περίκλειστης χώρας, όπου η εγκαθίδρυση ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος και η νομή της εξουσίας από την νομενκλατούρα, αποτελεί τον απώτερο στρατηγικό στόχο της ευρύτερης τριμερούς κυβερνώσας παράταξης.  

Για το σκοπό αυτό επιστρατεύουν τα πιο ακραία και παρωχημένα εθνικιστικά συνθήματα αποδίδοντας στο σύνολο των ευρωπαϊκών χωρών την πρόθεση να καταλύσουν τη "δημοκρατία" στη χώρα. Οι εταίροι μας παρουσιάζονται ως οι μεγαλύτεροι εχθροί που βρίσκονται προ των πυλών και απειλούν τη χώρα και το λαό με εξανδραποδισμό και υποδούλωση. Δείγματα αυτής της ολομέτωπης επίθεσης βλέπουμε μπροστά μας, στις ουρές των ΑΤΜ που επέβαλε ο Ντράγκι, και στη χρεοκοπία που μας οδήγησαν η Μέρκελ, ο Σόιμπλε, ο Ολάντ, ο Ραχόι και το σύνολο της "συντηρητικής" ευρωπαϊκής ηγεσίας.  Αν το μηχάνημα δε βγάζει ευρώ, αναζητείστε τον Ντράγκι. Αν δεν πάρετε τη σύνταξή σας και το μισθό, πηγαίνετε να διαμαρτυρηθείτε στη Γερμανική πρεσβεία. 

Είναι η δοκιμασμένη μέθοδος όλων των ανά τον κόσμο αντιδημοκρατικών και κλειστών καθεστώτων. Για την εξαθλίωση των ανθρώπων στη Βενεζουέλα μην κοιτάτε τον Τσάβες ή τον Μαδούρο, δες τε τους Αμερικάνους. Τους ίδιους κοιτάξτε για τα δεινά των Κουβανών και των Βορειοκορεατών. Βαδίζουμε ολοταχώς να εισέλθουμε ως επίτιμο μέλος στο κλαμπ των περίκλειστων και ολοκληρωτικών καθεστώτων του κόσμου.

Γι αυτό το δημοψήφισμα της Κυριακής είναι παραπλανητικό. Είναι το Plan A μιας εξαιρετικά επικίνδυνης πολιτικής κλίκας, που αναρριχήθηκε στην εξουσία εκμεταλλευόμενη αδίστακτα την πολιτική απαξίωση των δημοκρατικών κομμάτων της Μεταπολίτευσης και προχωράει τώρα στην κύρια φάση της μετάβασης προς τον απομονωτισμό. 

Καμία μα καμία αμφιβολία δεν έχω για το νόημα του Όχι. 

Καμία μα καμία αμφιβολία δεν έχω για το ότι οι Ευρωπαίοι συμπολίτες μας (επιτρέψτε μου να τους αποκαλώ έτσι ) έχουν αντιληφθεί το σχέδιο της κλίκας που μας κυβερνά και γι αυτό στέλνουν ξεκάθαρα μηνύματα. 

Καμία μα καμία αμφιβολία δεν έχω για το νόημα του Ναι. 

Για πρώτη φορά στη ζωή μου πηγαίνω να ψηφίσω τόσο ήρεμος και βέβαιος ότι κάνω τη σωστή επιλογή και βάζω κι εγώ ένα λιθαράκι στην προσπάθεια να κρατηθεί η πατρίδα από τη σωστή πλευράς της ιστορίας.   

   Γιάννης Γαϊσίδης

    ggaisidis@gmail.com

 

Τελικά η παρένθεση κλείνει.

Ποτέ μέχρι τώρα δεν πίστευα στην αριστερή παρένθεση. Σήμερα με βεβαιότητα σας λέω ότι έχουν τελειώσει, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. 

Οι διαδικασίες έχουν δρομολογηθεί και είναι μη αναστρέψιμες.Αυτό που βλέπουμε είναι η αρχή των ραγδαίων εξελίξεων που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε ταχύτατη απομάκρυνση, πιθανόν και εντός του μήνα που διανύουμε, μιας ανεκδιήγητης κυβέρνησης, που οδηγεί την Ελλάδα στην πτώχευση και στην απόλυτη ένδεια, ενώ την έχει φέρει ήδη σε πρωτοφανή διεθνή απομόνωση, που μόνο με την εποχή της Μικρασιατικής καταστροφής μπορεί να συγκριθεί.

Στην περίπτωση του Ναι δεν το συζητάμε, έφυγαν το βράδυ της Κυριακής. 

Στην περίπτωση του Όχι είναι υποχρωμένοι να διαχειριστούν μία χρεοκοπημένη Ελλάδα, που έχει ξοδέψει όλα τα αποθεματικά και δεν έχει να πληρώσει ούτε μισθούς ούτε συντάξεις ούτε τις βασικές ανάγκες λειτουργίας του κράτους. 

Να τα πάρουν από τους Ευρωπαίους ξεχάστε το. Κάθε συζήτησή τους με την κυβέρνηση αυτή έχει διακοπεί και από την Τρίτη ενεργοποιούν το  Plan B που προβλέπει τις απαραίτητες διαδικασίες για το Grexit. Εδώ σου λένε "ακόμη και με το Ναι, δεν υπάρχει η βάση για συζήτηση με αυτή την κυβέρνηση", πόσο μάλλον με το Όχι. Άρα από το βράδυ της Κυριακής, δεν πρόκειται να μας δώσουν την παραμικρή ευκαιρία. 

Μην κάνετε το λάθος και πιστέψετε προς στιγμή ότι "δεν υπάρχει περίπτωση ούτε μία στο εκατομμύριο να μη δεχτούν τις προτάσεις μας". Το κάνατε το Γενάρη, μη το κάνετε και τώρα, όταν έχετε μπροστά σας τα τραγικά αποτελέσματα της  "επιτέλους πραγματικής διαπραγμάτευσης".

Και έρχομαι στο καίριο ερώτημα. Τι ακριβώς λέτε να συμβεί στις 13 του μήνα που περιμένουν το μισθό τους οι δημόσιοι υπάλληλοι και στις 26 του μήνα που περιμένουν και οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι συνταξιούχοι επίσης το μισθό τους; Θα πάνε στις φρουρούμενες τράπεζες και ATM και θα πάρουν, όπως πάντα, τους μισθούς; 

Τώρα, αυτή τη στιγμή που μιλάμε δεν υπάρχει ούτε σταγόνα δημοσίων εσόδων και αποθεματικών. Λέτε να τα έχουν βρει μέχρι τότε με ταχυδακτυλουργικό τρόπο; Θα τους τα δώσει ο Πούτιν ή οι Κινέζοι;  

Είναι η περίπτωση Lose-Lose για την κυβέρνηση, ό, τι και να διαλέξεις. Ας σταματήσουμε το μαρτύριό μας την Κυριακή.

Στην Αργεντινή οι κυβερνώντες (θυμίζω ότι Τσίπρα είχαν και κει) σε ανάλογη περίπτωση έφυγαν με ελικόπτερο από την ταράτσα του προεδρικού μεγάρου. Αν μέχρι τότε υπάρχουν ακόμη αποθέματα βενζίνης, λόγω της ανθρωπιστικής βοήθειας από την ΕΕ, το πιθανότερο είναι να συμβεί το ίδιο. Αν όχι, καλύτερα να μην το συζητήσουμε.

Γι αυτό σας λέω, πηγαίνω προς την κάλπη με αισιοδοξία, ηρεμία και την πεποίθηση ότι το μαρτύριό μας τελειώνει και η παρένθεση κλείνει, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα. Έστω και με δραματικό, εκκωφαντικό τρόπο, έστω και με τα ερείπια της πατρίδας μπροστά στα πόδια μας, είμαι βέβαιος ότι είναι θέμα λίγων βδομάδων η κατάρρευσή τους. Είμαι επίσης βέβαιος ότι μετά θα βάλουμε όλοι ένα χεράκι να ξαναφτιάξουμε την πατρίδα και να την επαναφέρουμε στον πυρήνα του πιο προηγμένου μέρους του κόσμου. Αυτή την ευκαιρία θα μας τη δώσουν οι εταίροι μας.

   Γιάννης Γαϊσίδης

    giangais@aol.com

 

Πόσο σίγουρη είναι η πρόταση για Αβραμόπουλο;

Επιτρέψτε μου να ρισκάρω, εν γνώσει μου ότι πιθανότατα να διαψευστώ. Πιστεύω ότι η υποψηφιότητα Αβραμόπουλου κάθε άλλο παρά "κλείδωσε".

Ο μόνος λόγος για να προταθεί από το ΣΥΡΙΖΑ ο Αβραμόπουλος είναι αυτό που αναλύουν οι εφημερίδες. Ότι δηλαδή θα αδειάσει η θέση του στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και θα πάει ο Γιάννης Μηλιός, αν και όχι στη νευραλγική θέση που κατείχε ο Αβραμόπουλος, λόγω των συχετισμών που επικρατούν στη ΕΕ , οι οποίοι ως γνωστό, πόρρω απέχουν από την ελληνική πραγματικότητα. 
Αυτός ο λόγος όμως αντιμάχεται, κατά την άποψή μου, την επιθυμία της νέας κυβέρνησης να εκπέμψει ένα καθαρό ιδεολογικό αριστερό στίγμα, το οποίο κσνείς δεν πρέπει να υποτιμάει, όπως δείχνουν οι μέχρι τώρα επιλογές της, που διακρίνονται από ισχυρότατο ιδεολογικό προσανατολισμό, στα όρια της ιδεοληψίας. 

Παλιά φωτό από τη θητεία του Αβραμόπουλου ως υπουργού Άμυνας. Η παρουσία του ελικόπτερου είναι απλή σύμπτωση και δεν έχει συμβολικό χαρακτήρα.

Συστατικά στοιχεία της ιδεοληπτικής εμμονής της κυβέρνησης είναι η ρήξη και η αντίθεση με αυτό που πιστεύει ότι αποτελεί το ευρωπαϊκό συντηρητικό κατεστημένο και η φιλοδοξία της να ηγηθεί ενός πανευρωπαϊκού κινήματος ανατροπής. 
Επειδή λοιπόν αυτά τα δύο στοιχεία προς το παρόν αποτελούν τις κυρίαρχες κινητήριες δυνάμεις των πολιτικών επιλογών της, λογικά η πρόταση για τη εκλογή του Αβραμόπουλου πρέπει να συναντάει ισχυρές αντιδράσεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί το βλέπουν ως νόθευση του ιδεολογικού στίγματος του κόμματος και, επί πλέον, πιθανώς ως ενδεχόμενη τροχοπέδη σε επιλογές που θα έλθουν σε ευθεία σύγκρουση με την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας.Αν και οι αρμοδιότητες του ΠτΔ είναι εξαιρετικά περιορισμένες και μία απλή δήλωσή του θα μπορούσε να τους προξενήσει μεγάλη ζημιά κυρίως όταν αυτή θα έρχεται σε αντίθεση με τις στρατηγικές επιλογές της κυβέρνησης.

Το δεύτερο στοιχείο που πρέπει να λαμβάνεται υπόψη είναι ότι ο Αβραμόπουλος είναι ένας εξαιρετικά φιλόδοξος πολιτικός και δεν πρόκειται να περιοριστεί σε έναν διακοσμητικό ρόλο. Είναι βέβαιο ότι από τη θέση του ΠτΔ δε θα διστάσει να αναλάβει πρωτοβουλίες που θα τον καταστήσουν ηγετική φυσιογνωμία στον κεντροδεξιό χώρο, πολύ περισσότερο όταν θα διακυβεύονται σοβαρές στρατηγικές επιλογές. 

Γιατί επομένως έπεσε το όνομα του Αβραμόπουλου στο τραπέζι; Κατά την άποψή μου για τρεις λόγους: 

Πρώτον για να αποπροσανατολίσει τη ΝΔ και να τη βυθίσει σε έναν ακόμη κύκλο εσωστρέφειας. Το ενδεχόμενο αυτής της υποψηφιότητας ήδη έχει πυροδοτήσει αντιδράσεις στο εωτερικό της, δημιουργώντας ρήγμα γύρω από το αν θα πρέπει η ΝΔ να ψηφίσει την υποψηφιότητα ή να εμμείνει σ' αυτήν του Σταύρου Δήμα. 

Δεύτερον, να δημιουργήσει άλλον ένα πονοκέφαλο στα ευρωπαϊκά όργανα γύρω από το αν θα πρέπει ο επόμενος Έλληνας επίτροπος να αναλάβει την ίδια θέση που κατείχε ο Αβραμόπουλος, προσθέτοντας ένα διαπραγματευτικό χαρτί στα χέρια της ελληνικής κυβέρνησης στα πλαίσια της γενικότερης επαναδιαπραγμάτευσης των σχέσεών μας με την ΕΕ. 

Τρίτο, κανείς δεν πρέπει να υποτιμά την τάση του Τσίπρα να υιοθετεί συστηματικά, που φθάνει σε σημείο μιμητισμού, τη μεθοδολογία του Ανδρέα Παπανδρέου των '80s. Θυμίζω μόνο πώς ακριβώς είχε κινηθεί ο Ανδρέας στην  εκλογή Σαρτζετάκη το 1985. Μέχρι την τελευταία μέρα η υποψηφιότητα του Κωνσταντίνου Καραμανλή ήταν ακλόνητη. Όταν ανακοινώθηκε η υποψηφιότητα Σαρτζετάκη παρουσιάστηκε ως η μεγάλη ρήξη με τη δεξιά και νίκη των δημοκρατικών και προοδευτικών δυνάμεων.

 Εξ άλλου διερωτώμαι, ποιος ο λόγος να πέσει αυτό όνομα τόσο πρόωρα αν δεν υπάρχει ο πραγματικός λόγος να "καεί"; Και γιατί μέχρι τώρα δεν το ανακοινώνουν επίσημα, έστω κι αν δεν έχουν τη συναίνεσή του; Το "κλείδωσε η υποψηφιότητα Αβραμόπουλου" που γράφεται στον τύπο, δε μου λέει τίποτα. Στην Ελλάδα ζούμε και έχουμε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Όλα μπορεί να τα περιμένει κανείς. Από ένα μη συμβατό κόμμα γιατί να περιμένουμε συμβατή πολιτική;

   Γιάννης Γαϊσίδης

    giangais@aol.com

 

Πτυχία στους πάντες

   Γιάννης Γαϊσίδης

    giangais@aol.com

 

Το πανηγύρι

   Γιάννης Γαϊσίδης

    giangais@aol.com

 

Το πέταγμα της πεταλούδας

Κάτω κάτω αριστερά βρίσκεται η ομάδα "Far Left" της Ευρωβουλής, όπου περιλαμβάνονται και οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ. Σύνολο 47. Από την άλλη πλευρά βρίσκονται οι ευρωσκεπτικιστές μαζί με τα ακροδεξιά κόμματα (Λε Πεν, Φάραντζ κ.α) και ναζιστικά μορφώματα, όπως η Χ.Α. Όπως παρατηρεί ο καθένας, και τα δύο άκρα του Κοινοβουλίου, δεν αποτελούν ακόμη ισχυρά πολιτικά ρεύματα. Δεν παύουν όμως να προκαλούν την ανησυχία των μετριοπαθών, δημοκρατικών δυνάμεων, κυρίως η άνοδος της Λε Πεν. 

Η Άκρα Αριστερά (εδώ τη λέμε "ριζοσπαστική"), παρόλο που ενισχύθηκε με 12 έδρες σε σχέση με την προηγούμενη Ευρωβουλή, κυρίως λόγω της συμβολής του ΣΥΡΙΖΑ και της ανόδου της άκρα Αριστεράς στην Ισπανία, συνεχίζει να αποτελεί μικρή πολιτική ομάδα στα όρια του αμελητέου, η οποία δε φαίνεται να είναι σε θέση να επηρέασει τις ευρωπαϊκές υποθέσεις καθοριστικά. Και ασφαλώς η περίπτωση να διεκδικήσει ο Τσίπρας την προεδρία της Ε.Ε. δεν υφίσταται ούτε ως υπόθεση εργασίας. 

Επομένως οι θριαμβικές δηλώσεις Τσίπρα, ότι "όλη η Ευρώπη μιλάει για τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και οι λαοί πανηγυρίζουν γι αυτό", μόνο ως συνεπής αριστερή προπαγάνδα μπορεί να εκληφθεί, βγαλμένη από τις σταλινικές παραδόσεις της.  

Η αλήθεια είναι ότι η Ευρώπη μιλάει για τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ με την ίδια ανησυχία που μιλάει για την άνοδο του ευρωσκεπτικιστή Φάραντζ στη Βρετανία, της Λε Πεν στη Γαλλία και την άνοδο της Χ.Α στην Ελλάδα και της ακροδεξιάς στην Αυστρία και Δανία. Και βέβαια, μακράν από κάθε πανηγυρισμό, προσπαθούν να κατανοήσουν τις αιτίες που ένα ακροαριστερό κόμμα, στην Ευρώπη του Φιλελευθερισμού και του Διαφωτισμού, κτυπάει την πόρτα της εξουσίας σε μία μόνο Ευρωπαϊκή χώρα, ενώ στις υπόλοιπες τέτοια κόμματα αποτελούν τις έσχατες μειοψηφίες. 

Σήμερα Δευτέρα, την επόμενη μέρα των Ευρωεκλογών το σύνολο του ευρωπαϊκού τύπου μιλάει για νίκη των δημοκρατικών δυνάμεων. Κάνει λόγο για την άνοδο των ακραίων δεξιών και αριστερών κομμάτων, αλλά θεωρεί ότι μέσα στο Ευρωκοινοβούλιο εξακολουθούν να μην αποτελούν σοβαρές απειλές για τις δημοκρατικές κατακτήσεις και παραδόσεις των ευρωπαϊκών λαών. 

Ο μεγάλος νικητής και σχεδόν βέβαιος επόμενος πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούγκερ δήλωσε ότι "στην σημερινή Ευρωβουλή υπάρχει σαφής φιλοευρωπαϊκή πλειοψηφία. Η εκστρεμιστική δεξιά, παρόλες τις προβλέψεις του τύπου για νίκη της, απέτυχε".

Ο έτερος υποψήφιος για την προεδρία της Κομισιόν Μάρτιν Σουλτς δήλωσε ότι " αποτελεί ντροπή για την Ευρώπη η νίκη στη Γαλλία ενός ρατσιστικού και αντισημιτικού κόμματος" . 

 Όχι, δηλώσεις, και πολύ περισσότερο, πανηγύρια για το ΣΥΡΙΖΑ δεν αναφέρθηκαν πουθενά. Οι πανηγυρισμοί των ευρωπαϊκών λαών για τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ μάλλον περιορίζονται στην Ομόνοια και στον αύλειο χώρο του Ζαππείου. Η δε πολυπόθητη συντριβή της Μέρκελ και της πολιτικής της, που θα επιφέρει η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα, εξακολουθεί να θυμίζει το πέταγμα της πεταλούδας στο Πεκίνο, που είναι δυνατόν να δημιουργήσει τυφώνα στη Νέα Υόρκη.

     Γιάννης Γαϊσίδης

    giangais@aol.com

Για πρώτη φορά...

 Του Γιάννη ΓαΪσίδη

Μήπως έχει επανέλθει το περιβόητο "λεφτά υπάρχουν", σε πολύ χειρότερη μορφή, από αυτήν του αρχικού εμπνευστή της; Όχι, η Ελλάδα ψηφίζει "για πρώτη φορά" Αριστερά και το επαναστατικό προτσές που θα οδηγήσει στην ανώτερη μορφή σοσιαλισμού, αυτήν που ποτέ δε ζήσαμε ως Έλληνες στην ιστορία μας, θα δώσει την οριστική λύση. Και όχι μόνο εδώ σε μας. Αλλά θα συμπαρασύρει στο διάβα του, πρώτα τους λαούς του Ευρωπαϊκού Νότου και μετά τους πολιτικά απαίδευτους Βόρειους, που στενάζουν, χωρίς να το συνειδητοποιούν, κάτω από την ανάλγητη πολιτική της Μέρκελ και των συμμάχων της. 


Κατά  κάποιο (παράδοξο;) τρόπο στο μυαλό μου έχουν κολλήσει εικόνες μιας παλιάς (πλέον) εποχής, που οι συνέπειές της όμως σφραγίζουν, για να μην πω καθοδηγούν, τις πολιτικές εξελίξεις των ημερών μας.

Λίγο πριν την κρίσιμη Κυριακή κάνω μια αποτίμηση των πολιτικών επιχειρημάτων και των ισχυρών διλλημάτων που μας βάζουν τα κόμματα και οι αυτοδιοικητικοί σχηματισμοί και βρίσκω μια πλήρη αναλογία με τα διλλήματα που μας έθετε πριν από 30 χρόνια το πανίσχυρο και πολιτικά κυρίαρχο ΠΑΣΟΚ, κάθε φορά που βρισκόμασταν μπροστά στις κάλπες. 

Ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε χαράξει μια βαθύτατη διαχωριστική γραμμή μεταξύ της "Δεξιάς" και των "Προοδευτικών και Δημοκρατικών δυνάμεων". Αυτό αρκούσε. Έτσι σε αυτοδιοικητικές εκλογές, αν στον πρώτο γύρο ο εκπρόσωπος της "Δεξιάς" συγκέντρωνε το 49%,  στο δεύτερο γύρο ήταν χαμένος από χέρι. Το μπλοκ των "δημοκρατικών και προοδευτικών δυνάμεων" ήταν εκεί. Και κανένας δε ρωτούσε, ούτε νοιαζόταν, ποιος θα είναι ο επόμενος δήμαρχος. Δήλωνες πασόκος, αριστερός, προοδευτικός; Έβγαινες. Δήλωνες - δε θα πω "δεξιός", γιατί δεν τολμούσες, είχαν ενοχοποιηθεί όχι μόνο οι παπούδες σου, αλλά και συ ο ίδιος- απλά εκτός "δημοκρατικού" στρατοπέδου; Έχανες κατά κράτος, ακόμη κι από το 49% του πρώτου γύρου. Αυτό ήταν το διακύβευμα σε όλες τις εκλογές και σε όλα τα επίπεδα. 

Αλλάξτε λοιπόν τώρα και βάλετε όπου Δεξιός, Μνημονιακός και όπου Δημοκρατικός και Προοδευτικός, Αντιμνημονιακός. Σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ υιοθετεί σε όλα τα επίπεδα και σε όλες τις εκφάνσεις τις τακτικές του πρώιμου, πατριωτικού ΠΑΣΟΚ και του Ανδρέα Παπανδρέου. Επιχειρεί, και το έχει πετύχει σε μεγάλο βαθμό είναι αλήθεια, να χαράξει μια βαθιά διαχωριστική γραμμή στην πλάτη του ελληνικού λαού. Μια γραμμή που δεν επιδέχεται ούτε συζήτηση ούτε τεκμηρίωση ούτε λογική ερμηνεία. Μνημονιακοί-Αντιμνημονιακοί. Τέλος. Δεν έχει γιατί και πώς. Ή είσαι ή δεν είσαι. Αποτελεί περιττή πολυτέλεια να εξηγήσει κανείς τι θα πει αντιμνημονιακός. Η πηγή του κακού δεν είναι η χρεοκοπία μας, αλλά το μνημόνιο. Η Ελλάδα δε χρωστάει σε κανέναν. Αλλά και να χρωστάει δεν είναι υποχρεωμένη να τα πληρώσει στους τοκογλύφους. 

Κάποιος μπέρδεψε τις ταμπέλες. Έπρεπε να δείχνουν αντίθετα

Η εικόνα του κοινοβουλίου της Αργεντινής προ 12ετίσς, όπου όρθιοι χειροκροτούσαν τον πρόεδρο που ανακοίνωνε τη στάση πληρωμών προς τους δανειστές της, περνάει από μπροστά μου σαν αστραπή, βάζοντας στη θέση των βουλευτών τους δικούς μας αντιμνημονιακούς και στη θέση του προέδρου, τον μέλλοντα πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, που δεν έχει κρύψει ποτέ το θαυμασμό του προς την πολύπαθη και δυστυχή αυτή χώρα της Λ. Αμερικής. 

Την επόμενη μέρα, ο κατώτατος μισθός θα γίνει και πάλι 751€ και θα αποκατασταθούν οι χαμηλές συντάξεις στα προ του 09 επίπεδα. Οι απολυθέντες από το δημόσιο θα επαναπροσληφθούν, με πρώτους της ΕΡΤ. Θα επανέλθει ο θεσμός των συλλογικών συμβάσεων και η αστυνομία θα εξαφανιστεί από το κέντρο της Αθήνας και των μεγάλων πόλεων. Και όλα αυτά αφού θα έχει εκδιωχθεί η Τρόικα με ουρανομήκη "ουουουου". 

Πώς θα γίνουν όλα αυτά; Πώς θα χρηματοδοτηθούν; Και μόνο που ρωτάς θέτεις εαυτόν εκτός της ιδιότυπης νομιμότητας που επικρατεί σήμερα στη χώρα μας. Έχεις περάσει απέναντι, στους μνημονιακούς και δε δικαιούσαι ούτε καν να ρωτάς, τη στιγμή που χιλιάδες Έλληνες αυτοκτονούν και εκατομμύρια είναι άνεργοι. 

Μήπως έχει επανέλθει το περιβόητο "λεφτά υπάρχουν", σε πολύ χειρότερη μορφή, από αυτήν του αρχικού εμπνευστή της; Όχι, η Ελλάδα ψηφίζει "για πρώτη φορά" Αριστερά και το επαναστατικό προτσές που θα οδηγήσει στην ανώτερη μορφή σοσιαλισμού, αυτήν που ποτέ δε ζήσαμε ως Έλληνες στην ιστορία μας, θα δώσει την οριστική λύση. Και όχι μόνο εδώ σε μας. Αλλά θα συμπαρασύρει στο διάβα του, πρώτα τους λαούς του Ευρωπαϊκού Νότου και μετά τους πολιτικά απαίδευτους Βόρειους, που στενάζουν, χωρίς να το συνειδητοποιούν, κάτω από την ανάλγητη πολιτική της Μέρκελ και των συμμάχων της. 

Μέσα σε μια τέτοια Ευρώπη, έχει νόημα να υπάρχεις. Στην Ευρώπη των λαών και του σοσιαλισμού. Στην Ευρώπη, όπου τα μέσα παραγωγής έχουν φύγει από τα χέρια της ολιγαρχίας και έχουν γίνει κτήμα των λαών. Στην Ευρώπη όμως τη σημερινή, αυτή που σέρνεται πίσω από τις επιλογές της Μέρκελ δεν έχουμε κανένα λόγο να συνυπάρχουμε. Όσο και να μας παρακαλάνε να μείνουμε, οφείλουμε να φύγουμε και να ακολουθήσουμε τον δικό μας, εθνικά υπερήφανο, δρόμο προς την αυτοδύναμη ανάπτυξη και το σοσιαλισμό.

Οταν προσπαθώ να δώσω μια λογική (με τη δική μου λογική, ομολογώ) εξήγηση τι ακριβώς σημαίνει Αντιμνημονιακός και τι ακριβώς εννοούν όταν λένε "για πρώτη φορά Αριστερά"  δεν έρχονται μόνο αυτά στο μυαλό μου. Έρχονται και μερικά άλλα, ακόμη πιο σημαντικά, που αφορούν στη δημοκρατία, στους θεσμούς και στα θεμελιώδη ατομικά και πολιτικά δικαιώματα. Τι θα γίνει με το κοινοβουλευτικό σύστημα; Αποτελεί θεμέλιο του αστικού καθεστώτος που κατέρρευσε και επομένως έκλεισε ο ιστορικός του κύκλος; Τι θα γίνει με την ελευθερία να εκφράζεις ελεύθερα τις απόψεις σου και να διεκδικείς, μέσα από την οργανωμένη πάλη καλύτερους όρους διαβίωσης; Ο διεκδικητής της δημαρχίας των Αθηναίων και ανερχόμενο αστέρι του ΣΥΡΙΖΑ Σακελλαρίδης είχε πει ότι με μία κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δε θα χρειάζονται διαδηλώσεις και διεκδικήσεις. Τι άλλο να μας πουν για να μας πείσουν ότι τα θεμελιώδη δικαιώματα των πολιτών αποτελούν δευτερεύουσες αξίες στο εποικοδόμημα, όπου βάση είναι οι σχέσεις παραγωγής; 

Δεν μπορώ να φανταστώ τι άλλο μπορεί να εννοούν με το "πρώτη φορά". Τι άλλο υπάρχει που δεν το έχουμε ξαναδεί και να είναι αριστερό; Το να παραμείνουμε στη ζώνη του ευρώ και στην Ε.Ε. ασφαλώς και δεν αποτελεί κυρίαρχο στόχο, αφού αυτά υπήρξαν οι βασικές επιλογές της Δεξιάς και των πάσης φύσεως συντηρητικών και σοσιαλδημοκρατιών κυβερνήσεων, που πέρασαν απο την εξουσία και μας βύθισαν στην αέναη κρίση. Το σύστημα πρέπει να ανατραπεί. Τι καινοτόμο όμως προτείνουν για να το αντικαταστήσουν; Τίποτα έξω από κάτι μισόλογα του Γλέζου, του Λαφαζάνη και άλλων στελεχών τους που μας γυρίζουν στην εποχή του μεσοπολέμου και του υπαρκτού σοσιαλισμού. Αυτό εννοούν με το "πρώτη φορά Αριστερά". 

Η Ελλάδα, μπορεί να έζησε διαφόρων ειδών σοσιαλισμούς, μπορεί στο όνομα της εθνικής ανεξαρτησίας να έζησε τις χειρότερες περιόδους εξάρτησης, αλλά δε γεύτηκε τα φρούτα του υπαρκτού σοσιαλισμού, που άφησε πίσω του τη μισή Ευρώπη κατεστραμμένη. Κάποιοι πιστεύουν ότι ήρθε καιρός να το ζήσουμε κι αυτό. Ανεβείτε λοιπόν στο Αντιμνημονιακό όχημα, χωρίς να ρωτάτε απολύτως τίποτα. Το πολύ πολύ αντί να σας βγάλει στον σοσιαλιστικό παράδεισο να σας πάει κατ' ευθείαν στην κόλαση του ναζισμού. Οι πόρτες είναι δίπλα δίπλα και δεν υπάρχει καμία ταμπέλα καρφωμένη πάνω τους. Ανοίξτε μία στην τύχη.   

      Γιάννης Γαϊσίδης

    giangais@aol.com