Δημοσιευστε στο Blog

Σχολιάστε όπως εσείς κρίνετε τις αναρτήσεις μας κάνοντας κλικ στην επιλογή "σχόλια" κάτω από κάθε ανάρτηση ή στείλτε το άρθρο σας στο email: giangais@aol.com

Κυριακή 21 Ιουλίου 2013

Πώς η Μαλάλα ανάγκασε τους τρομοκράτες σε άμυνα

  • CNN
  • By Gordon Brown*
* O Gordon Brown είναι Ειδικός Διαμεσολαβητής του ΟΗΕ για την Παγκόσμια Εκπαίδευση. Ήταν πρώην πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου.

Κατά τις τελευταίες εβδομάδες και μόνο, 14 νεαρές γυναίκες ανατινάχθηκαν όταν το λεωφορείο που τους μετέφερε από το κολέγιο πυρπολήθηκε. Ένας διευθυντής σχολείου σκοτώθηκε και οι μαθήτριές του ακρωτηριάστηκαν στο φως της ημέρας κατά την τελετή απονομής βραβείων που γινόταν στην αυλή ενός σχολείου θηλέων στο Καράτσι. Και μία δασκάλα πυροβολήθηκε μπροστά στο γιό της, ενώ αυτή πήγαινε να διδάξει σε ένα άλλο κολλέγιο θηλέων.

Οι Ταλιμπάν βρίσκονται τώρα σε άμυνα, μετά την παραδοχή ότι η προσπάθειά τους να δολοφονήσουν τη Μαλάλα Γιουσαφζάι ήταν αντιπαραγωγική.

Πρόκειται για μια αξιοσημείωτη στροφή της ιστορίας που έλαβε χώρα λόγω του θάρρους ενός πληγωμένου 16χρονου κοριτσιού που ανάγκασε έναν ολόκληρο στρατό τρομοκρατών - με όλες τις βόμβες τους,τα όπλα και τισ χειροβομβίδες - να κάνει πίσω.

Παραπαίοντας από τα αρνητικά σχόλια σε όλο τον κόσμο, ο Αντνάν Ρασίντ, ο διοικητής των Ταλιμπάν που μίλησε την Τετάρτη, προσπάθησε να δείξει ότι οι Ταλιμπάν στο μόνο που αντιτίθενται είναι η δυτική παιδεία. Όμως, στην προσπάθειά του να απεγκλωβίσει τους Ταλιμπάν από την κατηγορία ότι αντιτίθενται τελείως στην εκπαίδευση κοριτσιών, τα σχόλιά του αποκαλύπτουν ότι στη μόνη εκπαίδευση που είναι υπέρ είναι η κατήχηση και η μόνη μορφή διακυβέρνησης που αγκαλιάζουν ειναι η θεοκρατική.

Οι ενστάσεις του Ρασίντ έρχονται σε αντίθεση με την πραγματικότητα των 1.000 κλειστών σχολείων στο Πακιστάν και το Αφγανιστάν, λόγω των εμπρησμών - και τις απειλές του ίδιου. Πράγματι, σχολεία έχουν κλείσει εκατοντάδες μίλια μακριά από κάθε πακιστανική στρατιωτική παρουσία, υπονομεύοντας τον ισχυρισμό ότι οι επιθέσεις γίνονται μόνο στα σχολεία που χρησιμοποιούνται ως στρατιωτικές βάσεις.

Κατά τις τελευταίες εβδομάδες και μόνο, 14 νεαρές γυναίκες ανατινάχθηκαν όταν το λεωφορείο που τους μετέφερε από το κολέγιο πυρπολήθηκε. Ένας διευθυντής σχολείου σκοτώθηκε και οι μαθήτριές του ακρωτηριάστηκαν στο φως της ημέρας κατά την τελετή απονομής βραβείων που γινόταν στην αυλή ενός σχολείου θηλέων στο Καράτσι. Και μία δασκάλα πυροβολήθηκε μπροστά στο γιό της, ενώ αυτή πήγαινε να διδάξει σε ένα άλλο κολλέγιο θηλέων.

Οι θηριωδίες μαρτυρούν το συνεχή πόλεμο κατά της εκπαίδευσης. Ούτε μια λέξη των Ταλιμπάν σχετικά με το δικαίωμα των κοριτσιών, όπως της Μαλάλας, να πάνε στο σχολείο θα γίνει πιστευτό, μέχρι να σταματήσουν τους βομβαρδισμούς των σχολείων, να σκοτώνονουν εκπαιδευτικούς και να σφαγιάζουν κορίτσια.

Αλλά η Μαλάλα έχει δείξει ότι είναι δυνατόν να σταθεί απέναντι στην τρομοκρατία των Ταλιμπάν και, παίρνοντας θάρρος από το θάρρος της, δύο εκατομμύρια Πακιστανοί έχουν υπογράψει αιτήματα για το δικαίωμα των κοριτσιών να πηγαίνουν στο σχολείο, μέρος των τεσσάρων εκατομμυρίων υπογραφών από όλο τον κόσμο. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται και ένα εκατομμύριο υπογραφές από κορίτσια και αγόρια του Πακιστάν, που έχουν εκδιωχθεί από τα σχολεία τους, οι οποίοι υποστήριξαν - σε ορισμένες περιπτώσεις υπογράφοντας το αίτημα με το αποτύπωμα του αντίχειρά τους - μια έκκληση, προς τον πρόεδρο του Πακιστάν και το Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ, για καθολική εκπαίδευση.

Η Μαλάλα Γιουσαφζάι μιλά στη Συνέλευση της Νεολαίας των Ηνωμένων 
Εθνών τη 12η Ιουλ 2013 στην έδρα του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη

Όπως διαπίστωσα ο ίδιος όταν επισκέφθηκα το Πακιστάν μόλις πριν από λίγους μήνες, η σιωπηλή πλειοψηφία είναι έτοιμη να σταματήσει πλέον να σιωπά. Με τα κορίτσια να φορούν ανοιχτά κορδέλες και t-shirts με το "Είμαι Μαλάλα" και να ταυτίζονται με τα αιτήματα της Μαλάλα και να αψηφούν τις απειλές των Ταλιμπάν -  το Πακιστάν δεν μπορεί να είναι ποτέ ξανά το ίδιο.

Ενας σύγχρονος πολιτικός αγώνας δικαιωμάτων είναι τώρα σε εξέλιξη, οδηγείται απο τους νέους και επηρεάζεται από τις online πληροφορίες σχετικά με το τι συμβαίνει σε άλλες χώρες. Οι νέοι επιμένουν ότι η εκπαίδευση είναι ένα οικουμενικό δικαίωμα, απαιτώντας όλα τα εμπόδια που στέκονται στο δρόμο - η παιδική εργασία, ο γάμος, η εμπορία παιδιών και οι εκτεταμένες διακρίσεις κατά των κοριτσιών - να αρθούν.

Η πρόσφατη αποκάλυψη αφενός της αδυναμίας των Ταλιμπάν και αφετέρου της δύναμης της κοινής γνώμης για την εκπαίδευση θα πρέπει να σηματοδοτήσει κάτι πολύ περισσότερο από ένα σύνολο αιτημάτων: θα πρέπει να είναι η αρχή μιας αποφασιστικής προσπάθειας των Πακιστανών για την επιτάχυνση της παροχής εκπαίδευσης σε κάθε κορίτσι και σε κάθε αγόρι. Το Πακιστάν δεν μπορεί να εκμεταλλευτεί το πλήρες δυναμικό του, μέχρι ότου να εκπαιδευτούν τα κορίτσια και τα αγόρια και για την εργασία τους και ως πολίτες.

Σήμερα υπάρχουν στο Πακιστάν τουλάχιστον επτά εκατομμύρια κορίτσια και αγόρια έξω από τα σχολεία - και τα περισσότερα κορίτσια δεν πρόκειται ποτέ να ολοκληρώσουν την εκπαίδευσή τους. Ακόμη και το 2050, μόνο ένας στους πέντε νέους ενήλικες θα έχουν την ευκαιρία να μορφωθεί σε κολέγιο ή πανεπιστήμιο πάνω στις σύγχρονες τάσεις.

Ο αναλφαβητισμός, ιδίως μεταξύ των κοριτσιών, θα πάει την ανάπτυξη του Πακιστάν πίσω για δεκαετίες, αν δεν γίνει κάτι. Η Κίνα, η Σιγκαπούρη, η Ταϊβάν, η Κορέα ακόμα και το Μπαγκλαντές θα εγγράψουν εκατομμύρια φοιτητές στα κολέγια και τα πανεπιστήμια - αλλά ενώ ο πληθυσμός του Πακιστάν θα αυξηθεί σε 300 ή ίσως 400 εκατ., καθιστώντας το μία από τις πιο πυκνοκατοικημένες χώρες του κόσμου, θα παραμείνει στον αιώνα του σκοταδισμού εξ αιτίας της εκπαίδευσης.

Γνωρίζουμε επίσης ότι οι νέοι που στερούνται ευκαιριών πέφτουν θύματα εξτρεμιστικής προπαγάνδας. Αυτός είναι ένας ακόμη λόγος για τον οποίο απαιτείται ένα νέο εκπαιδευτικό σχέδιο στο Πακιστάν, με τη συμμετοχή όλων των ΜΚΟ, και, ενώ αναγνωρίζεται ότι η εκπαίδευση είναι ένα αποκεντρωμένο και όχι ομοσπονδιακό ζήτημα, στο Πακιστάν, μια εθνική συναίνεση για διπλασιασμό των επενδύσεων στα σχολεία είναι πλέον επιτακτική ανάγκη.

Κατά τους τελευταίους μήνες, έχουμε εργαστεί με την κυβέρνηση, τις οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών, τις αδελφές οργανώσεις των Ηνωμένων Εθνών και τις κυβερνήσεις δωρητών για να καταρτίσουμε προτάσεις για την επέκταση της εκπαίδευσης, που να περιλαμβάνει τα κορίτσια, ιδίως στο σχολείο, και να βοηθήσουμε τις επαρχίες όπου η εκπαίδευση και η φοίτηση είναι χαμηλότερη. Το πρόγραμμα αυτό περιλαμβάνει και την ιδιαίτερη πατρίδα της Μαλάλα, όπου 700.000 παιδιά δεν είναι στο σχολείο, 600.000 από αυτά κορίτσια.

Τις προτάσεις αυτές θα τις συζητήσουμε σε μια συνάντηση κορυφής μεταξύ του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν και του Ναουάζ Σαρίφ, τον Σεπτέμβριο, όταν ο νέος Πακιστανός πρωθυπουργός θα επισκεφθεί τη Νέα Υόρκη. Και εγώ θα επισκεφθώ το Πακιστάν για να συναντήσω τις οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών και να αξιολογήσουμε το ρόλο που μπορούν να διαδραματίσουν στην βελτίωση των εκπαιδευτικών ευκαιριών για τα εκτός εκπαιδευτικού συστήματος εκατομμύρια νέων.

Τα καλά νέα είναι ότι δε χρειαζόμαστε καμία επιστημονική εφεύρεση ή τεχνολογικά επιτεύγματα για την παροχή εκπαίδευσης προς όλους: χρειαζόμαστε, αντ 'αυτού, για να μετακινήσουμε βουνά, την ίδια δύναμη θέλησης που επέδειξε η Μαλάλα,  όταν όρθωσε το ανάστημά της απέναντι στους Ταλιμπάν και άναψε το φυτίλι που θα μπορούσε να εμπνεύσει μια σύγχρονη εκπαιδευτική επανάσταση.

Δευτέρα 15 Ιουλίου 2013

"Τοξικό Σύστημα": Γιατί η λιτότητα ακόμα δεν αποδίδει στην Ελλάδα

  • Der Spiegel
  • By Anne Seith
Παρά τα δραστικά μέτρα λιτότητας, ένα νέο κούρεμα του ελληνικού χρέους φαίνεται αναπόφευκτο. Το παλιό σύστημα έχει αποδειχθεί ανθεκτικό στις μεταρρυθμίσεις και τα δισεκατομμύρια της βοήθειας έκτακτης ανάγκης δεν ήταν αρκετά για να αλλάξουν τη ροή των πραγμάτων.

Αφού έβγαλε αρκετά λεφτά κατασκευάζοντας πισίνες, ο Στέλιος Σταυρίδης έχει ανακατευθύνει το επιχειρηματικό του ταλέντο προς την διάσωση της χώρας του.

Το 66χρονο στέλεχος επιχειρήσεων με αριστοκρατικά χαρακτηριστικά, πρόσφατα έγινε επικεφαλής της υπηρεσίας ιδιωτικοποιήσεων της χώρας, η οποία έχει αναλάβει να πωλήσει τα εκατοντάδες ακίνητα κρατικής ιδιοκτησίας, εταιρείες, μαρίνες και αεροδρόμια.

Ο Σταυρίδης είναι το τρίτο άτομο που περνάει από αυτή τη θέση σε μόλις ένα χρόνο, αλλά αυτό δεν μειώνει την επαγγελματική καταξίωσή του. Λέει ότι μόλις είχε ολοκληρώσει "εξαιρετικές" συνομιλίες με τους ελεγκτές από τη λεγόμενη τρόικα, που αποτελείται από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ), οι οποίοι εξετάζουν τακτικά την πρόοδο της χώρας.

Ωστόσο, ο Σταυρίδης έπρεπε επίσης να ομολογήσει προς την τρόικα ότι η υπηρεσία του είναι απίθανο να επιτύχει τους στόχους της για το τρέχον έτος. Η σχεδιαζόμενη πώληση της κρατικής εταιρείας φυσικού αερίου στο ρώσικο όμιλο Gazprom κατέρρευσε την τελευταία στιγμή, ενώ η συμφωνία των € 652 εκατ. για την ιδιωτικοποίηση του ΟΠΑΠ, της εταιρείας τυχερών παιχνιδιών, έχει πέσει επίσης πάνω στα βράχια, επειδή ο αγοραστής αισθάνεται ότι ξεγελάστηκε.
Δημοτική υπάλληλος αντιδρά στο άκουσμα για πιθανή απόλυσή της
από το δήμο της Αθήνας

Ο Σταυρίδης θεωρεί σχεδόν βέβαιο ότι δε θα μπορέσει να επιτύχει τον αρχικό στόχο του 2013 για ιδιωτικοποιήσεις ύψους € 2,6 δισ. ευρώ. Λόγω αυτών και άλλων δυσκολιών, το σχέδιο χρηματοδότησης για την Ελλάδα αντιμετωπίζει σήμερα το μεγάλο έλλειμμα των € 11,1 δις μέχρι το 2015.

Ακόμα ένα κούρεμα του χρέους;

Οι εταίροι της Ελλάδας στην Ευρωζώνη έχουν ήδη δεσμευτεί για περισσότερα από € 230 δις. σε βοήθεια, και οι κρατικές δαπάνες έχουν επίσης περικοπεί κατά δεκάδες δισεκατομμύρια. Εκπρόσωποι όμως ελληνικών επιχειρήσεων έχουν πειστεί πλέον ότι η χώρα δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς ένα ακόμη κούρεμα του χρέους.

Το θέμα είναι πολιτικά ευαίσθητο, ειδικά στη Γερμανία, επειδή αυτή τη φορά ένα κούρεμα του χρέους θα επηρέαζε τους δημόσιους πιστωτές, οι οποίοι κατέχουν ήδη το 80% του ελληνικού χρέους. Με άλλα λόγια, ένα μεγάλο ποσοστό των γερμανικών δανείων βοήθειας χάνεται ανεπιστρεπτί.

Η Γερμανίδα Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ εξακολουθεί να αντιτίθεται σθεναρά σε ένα κούρεμα του χρέους, φοβούμενη ότι ο ενθουσιασμός για τις μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα θα εξαφανιστεί μόλις η οικονομική πίεση υποχωρήσει. Η χώρα δε χρειάζεται μόνο χρήματα για να σταθεί και πάλι στα πόδια της. Ακόμη και το ΔΝΤ στέκεται κριτικά απέναντι στις καταστροφικές επιπτώσεις των προγραμμάτων λιτότητας στην οικονομία της χώρας. Αλλά αυτό είναι μόνο η μισή αλήθεια. Το γεγονός είναι ότι ενώ η Ελλάδα έχει μειώσει δραστικά τις δαπάνες, οι προσπάθειες για διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις είναι σε στασιμότητα. Αυτό εμποδίζει επίσης την οικονομική επιτυχία.

Όταν οι παρατηρητές της τρόικας έφτασαν για πρώτη φορά στη χώρα το 2010, έμειναν έκπληκτοι με το πόσο υπερβολικά διογκωμένη ήταν η οικονομία, το πόσο αναποτελεσματική ήταν ολόκληρη η κυβέρνηση και το δικαστικό σύστημα. Ούτε καν το εκτιμώμενο έλλειμμα για το 2009 ήταν σωστό. Όταν υπολογίστηκε εκ νέου, το 6% μετατράπηκε σε 12,7%  και τελικά πήγε ακόμη πιο πάνω στο 15,6%.

Αργότερα μετά από έξι προγράμματα λιτότητας, το έλλειμμα αναμένεται να μειωθεί σε περίπου 4% για το τρέχον έτος. Η εταίροι της Ελλάδας αποδίδουν την επιτυχία στις προσπάθειες του συντηρητικού πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά. "Η σημερινή κυβέρνηση είναι τελικά αποφασισμένη να φέρει μία τάξη στη χώρα", λέει ο Πάνος Καρβούνης, εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Αθήνα. "Τα πράγματα κινούνται."

Greek Success Story;

Σύμφωνα με τον Καρβούνη, η χώρα έχει επιτέλους μια πλήρη εικόνα των εσόδων και δαπανών της και ο Σαμαράς έχει σημειώσει πρόοδο με τις μεταρρυθμίσεις του συστήματος υγειονομικής περίθαλψης. Η αγορά εργασίας έχει αναδιαμορφωθεί ριζικά. Οι δαπανηρές εργοδοτκές συλλογικές συμβάσεις στην Ελλάδα είναι πλέον ιστορία και οι κανόνες που διέπουν τις πληρωμές των απολυθέντων εργαζομένων δεν είναι πλέον τόσο αυστηρές όσο ήταν στο παρελθόν.

Την άνοιξη που μας πέρασε, λόγω αυτών των επιτυχιών, φάνηκε ότι η χώρα ήταν έξω από το δάσος. Το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος, που θεωρείται ως δείκτης της ανταγωνιστικότητας μιας χώρας, είχε μειωθεί κατά 10% σε σύγκριση με το 2007, χάρη στη χαλάρωση των ρυθμίσεων για την αγορά εργασίας. Μεγάλες εταιρείες όπως η Unilever, η Philip Morris και η Hewlett-Packard ανακοίνωσαν σημαντικά επενδυτικά σχέδια.

Κατά τη διάρκεια επίσκεψης στο Πεκίνο, ο Σαμαράς όλο αυτό το αποκάλεσε με συτοπεποίθηση "Greek Success Story".

Αλλά όλα αυτά. που οι ξένοι το βλέπουν ως επιτυχείς μεταρρυθμίσεις, έρχονται σε βάρος των απλών Ελλήνων. Λίγες εκατοντάδες μέτρα από το γραφείο του εκπροσώπου της ΕΕ Καρβούνη, ένας συνταξιούχος αυτοκτόνησε πέρυσι, λόγω οικονομικών προβλημάτων. Οι έρευνες δείχνουν ότι το εισόδημα των νοικοκυριών έχει μειωθεί κατά σχεδόν 40% από την έναρξη της κρίσης. Το 64% των νέων είναι άνεργοι και το σύστημα υγείας, μετά από αρκετούς γύρους περικοπών λιτότητας, είναι στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Σε πολλά δημόσια νοσοκομεία, οι ασθενείς πρέπει να πληρώσουν για τους επιδέσμους και τις γάζες τους, ενώ οι συγγενείς καλούνται να φροντίζουν γι 'αυτούς, λόγω έλλειψης νοσηλευτών.

"Το πολιτικό μας σύστημα είναι Τοξικό"

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, η τρόικα συχνά έχει προτείνει οι πλούσιοι πρέπει να διαδραματίσουν ισχυρότερο ρόλο στη χρηματοδότηση της κυβέρνησης. Αλλά ακόμη και η κυβέρνηση Σαμαρά δεν τολμά να αμφισβητήσει την επιρροή αυτών των ομάδων πίεσης. Οι Έλληνες πλοιοκτήτες, για παράδειγμα, το πιο ισχυρό επιχειρηματικό λόμπι της χώρας, συμβάλει ελάχιστα στην ανάκαμψη της χώρας. Στην πραγματικότητα, τα άφθονα έσοδά τους από τη ναυτιλία είναι αφορολόγητα.

"Το πολιτικό μας σύστημα είναι τοξικό", λέει η Αντιγόνη Λυμπεράκη, 54, καθηγήτρια Οικονομικών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Σύμφωνα με τη Λυμπεράκη, οι  κυβερνητικές και οικονομικές δομές έχουν καταστραφεί εδώ και δεκαετίες, όπου οι δωροδοκίες και οι πολιτικές σχέσεις ήταν πιο σημαντικές από τις επιδόσεις.

Κατά τη διάρκεια των ετών, ισχυρές ομάδες πίεσης ήταν σε θέση να εξασφαλίσουν προνόμια που σήμερα τα υπερασπίζονται με πάθος. Για παράδειγμα, όταν η κυβέρνηση προσπάθησε να εξαλείψει τις υπερτιμημένες άδειες των οδηγών φορτηγών, οι οδηγοί έκλεισαν την κυκλοφορία σε όλη τη χώρα, και ο στρατός έπρεπε να παρέμβει για να μεταφέρει προμήθειες στα νοσοκομεία.

Ήταν μόνο μία από τις εκατοντάδες σκληρές αντιπαραθέσεις πάνω στη σταδιακή απελευθέρωση της υπερβολικά ελεγχόμενης οικονομίας στην Ελλάδα.

Πολλοί δημόσιοι υπάλληλοι, για παράδειγμα, οφείλουν τις δουλειές τους στο ρουσφέτι της διογκωμένης διοίκησης και όχι στη δική τους ικανότητα. Ακόμα και ο πρωθυπουργός Σαμαράς έχει τοποθετήσει σε ανώτερες θέσεις της κυβέρνησης διάφορους υποστηρικτές από την περιοχή καταγωγής του, την Μεσσηνία, μετά την ανάληψη των καθηκόντων του.

Έως το 2015, η κρατική γραφειοκρατία πρέπει να μειωθεί κατά 150.000 θέσεις εργασίας και άλλοι 15.000 δημόσιοι υπάλληλοι θα πρέπει να αντικατασταθούν από νέους υποψηφίους με αυξημένα προσόντα. Αλλά η κυβέρνηση από καιρό έχει πέσει έξω στις απολύσεις.

Αντ 'αυτού, η κυβέρνηση προώθησε προγράμματα πρόωρης συνταξιοδότησης και τοποθέτησε 2.000 δημόσιοι υπάλληλους στη λεγόμενη δεξαμενή κινητικότητας. Η Αθήνα είχε υποσχεθεί στην τρόικα ότι οι εργαζόμενοι θα απολύονταν οριστικά αν δεν μπορούσαν να βρεθούν γι αυτούς μέσα σε ένα χρόνο νέες θέσεις εργασίας. Όμως, η κυβέρνηση κατάφερε να βρει δουλειά για όλους που βρίσκονταν στο πρόγραμμα κινητικότητας και η έρευνα για άλλους 12.500 δημοσίους υπαλλήλους που είχε υποσχεθεί εγκαταλείφθηκε. Άνδρες, όπως ο Οδυσσέας Δριβάλας είναι ο λόγος για αυτή την απροθυμία. Ο ηλιοκαμμένος πρώην δημόσιος υπάλληλος είναι ο πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ, της συνδικαλιστικής οργάνωσης ομπρέλα για τους δημοσίους υπαλλήλους. Ως επικεφαλής της Ένωσης που διαθέτει περίπου 400.000 μέλη, θεωρεί ότι είναι  "μύθος" ότι υπάρχουν πάρα πολλοί δημόσιοι υπάλληλοι. "Σχεδιάζουμε μια άλλη γενική απεργία σύντομα", λέει.

Άνδρες, σαν το Δριβάλα θα έπρεπε να συμμετέχουν στη διαδικασία των μεταρρυθμίσεων, αλλά οι πιθανότητες γι αυτό είναι ελάχιστες. Πολλά μέλη της Ένωσης υποστηρίζουν τον αριστερό Συνασπισμό της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, ή ΣΥΡΙΖΑ, του οποίου ο ηγέτης, ο Αλέξης Τσίπρας, προειδοποιεί ότι η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε "γερμανική αποικία."

Το παλιό σύστημα Αντιστέκεται

Μερικές φορές οι γελοίες συνθήκες των δημοσίων υπηρεσιών στην Ελλάδα είναι ένας από τους κύριους λόγους που η οικονομία πηγαίνει τόσο άσχημα. Για παράδειγμα, το 2010 θεσπίστηκε μια διαδικασία fast-track που είχε ως στόχο να βοηθήσει τους επιχειρηματίες να αποκτήσουν όλες οι άδειες που απαιτούνται εντός 60 ημερών, η οποία αργότερα άλλαξε σε 45 ημέρες. Αλλά τρεις από τους τέσσερις μεγάλους επενδυτές, που ολοκλήρωσαν αυτή τη διαδικασία, εξακολουθούν να αγωνίζονται για τα έργα τους μέχρι σήμερα.

"Υπερεκτίμησαν την ταχύτητα με την οποία θα μπορούσαν να γίνουν αυτές οι μεταρρυθμίσεις", λέει ο Παύλος Μυλωνάς, επικεφαλής οικονομολόγος στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας. Πάνω απ 'όλα, οι μεταρρυθμιστές υποτίμησαν, κατά πάσα πιθανότητα, τη δύναμη αντίστασης του παλαιού συστήματος.

Δεν υπάρχει καμία έλλειψη ιδεών σχετικά με το πώς να κινηθεί η χώρα προς τα εμπρός. Ο οικονομολόγος Μυλωνάς, για παράδειγμα, είναι πεπεισμένος ότι υπάρχουν σημαντικά περιθώρια για επέκταση στη ναυτιλία που σχετίζεται με τον τομέα των υπηρεσιών, ιδίως σε τομείς όπως "logistics, ασφάλιση και αποθήκευση". Ο εκπρόσωπος της ΕΕ Καρβούνης θέλει η τουριστική βιομηχανία να επικεντρωθεί περισσότερο σε επισκέπτες που ενδιαφέρονται για τον πολιτισμό και την ορεινή ποδηλασία. Η χώρα, λέει, είναι "σχεδόν άδεια για έξι μήνες" κάθε χρόνο.

Αλλά αυτά είναι σχέδια που απαιτούν μεγάλο χρονικό διάστημα για την εφαρμογή τους. "Το 90% των εταιρειών μας αποτελούνται μόνο από τρία έως πέντε άτομα", λέει ο Μυλωνάς. "Δεν μπορούμε να γίνουμε ανταγωνιστικοί σε αυτή τη βάση". 

Αυτές οι συνθήκες καθιστούν τις προβλέψεις της τρόικας για μελλοντική ανάπτυξη να φαίνονται ως παραισθήσεις. Αναμένεται η χώρα να παράγει 3,5% ανάπτυξη το 2017, ενώ το δημόσιο χρέος αναμένεται να μειωθεί από το 175 τοις εκατό του ΑΕΠ σήμερα σε "ουσιαστικά κάτω" από 110% από το 2022.

Ακόμη και ο επικεφαλής των ιδιωτικοποιήσεων και επαγγελματίας αισιόδοξος Σταυρίδης παραδέχεται ότι ο ίδιος και οι Έλληνες συμπατριώτες του έχουν "τεράστια προβλήματα". Αλλά, προσθέτει, "Είμαι εκατό τοις εκατό σίγουρος ότι θα κερδίσουμε".

Τετάρτη 3 Ιουλίου 2013

Ένας αξέχαστος γκάνγκστερ...


Της Αγγελικής Γαϊσίδη*

Πριν από τρία περίπου χρόνια και μετά από ανυπόφορες πιέσεις της κολλητής μου που είχε ενθουσιαστεί αποφάσισα να αρχίσω να παρακολουθώ μια σειρά του '99, το "The Sopranos". Είχα την περιέργεια να δω ποιος είναι αυτός ο "Σοπράνο" που η φίλη μου χαρακτήριζε ως τον πιο γοητευτικό τηλεοπτικό αρχηγό μαφίας που έχει δει.

Ξεκίνησα λοιπόν τη σειρά με σκοπό να βλέπω ένα επεισόδιο τη μέρα για να χαλαρώνω πριν κοιμηθώ. Το αποτέλεσμα ήταν βέβαια, για μία ακόμα φορά, να κολλήσω στην tv και να μην μπορώ να πέσω για ύπνο αν δεν δω 3-4 επεισόδια. Ναι, γκανγκστερικές ταινίες και σειρές έχω δει αρκετές. Όμως υπήρχε κάτι σε αυτή τη σειρά που την έκανε ξεχωριστή: Ο James Gandolfini.

Τρίτης γενιάς Ιταλός, ο οποίος όμως διατήρησε την ιταλική αγγλόφωνη προφορά του, ένα από τα μεγάλα του ατού. Τι ήταν αυτό που τον έκανε διαφορετικό ως αρχηγό Μαφίας; Δεν ξέρω ακριβώς, ξέρω όμως ότι υπήρχαν στιγμές στη σειρά που είπα: αχ, τι τραβάνε κι αυτοί οι άνθρωποι! Όλα τα προβλήματα στο κεφάλι τους: να προσπαθούν να ισορροπήσουν μεταξυ "φαμίλιας" και οικογένειας, να τους κυνηγάει η έννομη τάξη, να τους χτυπάνε αντίπαλες εγκληματικές οργανώσεις, να ανακαλύπτουν κάθε τρεις και λίγο κάποιο "καρφί" εκ των έσω, και να έχουν και τα ψυχολογικά τους προβλήματα, συνήθως προερχόμενα από τη μαμά.

Μετά από αυτή τη σειρά αγάπησα, λάτρεψα τους γάνγκστερς. Για την ακρίβεια λάτρεψα, όπως ολοι, τον Tonny Soprano. Βραβευμένος για αυτό το ρόλο του με 3 βραβεία Grammy, ο Gandolfini, μας έκανε να πιστέψουμε ότι οι γκάνγκστερς είναι άγγελοι. Τα καλύτερα και πιο τίμια παιδιά. Δεν ξέρω κατά πόσο αυτό ειναι καλό, όσον αφορά κοινωνικούς παράγοντες, δημιουργία προτύπων στα παιδιά κλπ και δεν θα επικεντρωθώ σε αυτό. Θα εστιάσω σε αυτόν τον άνθρωπο που ξεκίνησε στην κυριολεξία από το μηδέν και δεν απασχόλησε ποτέ τα μέσα με την προσωπική ή κοινωνική του ζωή, παρά μόνο με τη δουλειά του.

Με μητέρα καντινιέρισα σε σχολείο και πατέρα χτίστη βετεράνο του 2ου παγκοσμίου πολέμου, ο James κατάφερε να σπουδάσει, δουλεύοντας παράλληλα σε μία pub ως μπάρμαν, μέχρι που τα "λαγωνικά" της υποκριτικής μυρίστηκαν ένα πηγαίο ταλέντο. Ξεκινώντας, όπως οι περισσότεροι μεγάλοι ηθοποιοί, από παραστάσεις στο Broadway, σύντομα κατέληξε στο Hollywood πρωταγωνιστώντας σε διάφορες ταινίες μικρού και μεγαλύτερου badget. Και στη συνέχεια ήρθαν οι "Sopranos". Ο καθοριστικός ρόλος της καριέρας του, αυτός που τον απογίωσε και τον έκανε ιδιαίτερα συμπαθή στο κοινό.

Ο Gandolfini δεν είναι αυτό που λέμε "γόης", ούτε μπορεί κανείς να τον πει ωραίο άντρα. Μέσα από το ρόλο του, όμως, ως αρχηγός μαφίας γοήτευσε πολλές γυναίκες (κι εγώ μέσα σ´ αυτές). Καλός οικογενειάρχης, όπως άλλωστε και όλοι οι μαφιόζοι, ευγενικός και στοργικός με όσους αγαπούσε, αλλά σκληρός και εκδικητικός με όποιον τον πρόδιδε, γεμίζοντας μδ ακριβά δώρα γυναίκα και ερωμένες και περνώντας αρκετές ώρες στην ψυχίατρό του μιλώντας για τα παιδικά του τραύματα, κατάφερε να γίνει ερωτεύσιμος απο γυναίκες και συμπαθής από άντρες. 

Όντας ανήσυχο πνεύμα, επέκτεινε τις δραστηριότητές του και στην παραγωγή ντοκιμαντέρ σε συνεργασία με το αμερικανικό κανάλι HBO ιδρύοντας τη δική του εταιρεία παραγωγής. Τα θέματα που πραγματευόταν αφορούσαν, ως επί το πλείστον, τον πόλεμο στο Ιράκ, ένα γεγονός που φάνηκε να τον ευαισθητοποιεί ιδιαίτερα, κυρίως για τις συνέπειές του στην ψυχολογία των νεαρών
στρατιωτών που γύρισαν από το μέτωπο, το πώς άλλαξε τη ζωή τους κλπ.

Ένα αστέρι που έσβησε πρόωρα, μόλις στα 52 του. Ένας ταλαντούχος άνθρωπος που διατήρησε τη σεμνότητα και την ταπεινότητά του παρόλη την επιτυχία του. Ένας ηθοποιός που μπήκε στην καρδιά μας, που όμως η δική του καρδιά τον πρόδωσε στις 19 Ιουνίου του 2013 κατά τη διάρκεια επίσκεψής του στην Ιταλία, όπου κατέφθασε για να μεταβεί στη Σικελία προκειμένου να λάβει ακόμα ένα βραβείο για τη συμβολή του στη "μεγάλη" αλλά και στη "μικρή" οθόνη. Η ζωή σαφώς συνεχίζεται, όμως από τις οθόνες μας θα λείψει ο πιο γλυκός "μαφιόζος". 

Καλό ταξίδι James...




*Το άρθρο της Αγγελικής Γαϊσίδη είναι αναδημοσίευση από του blog τέχνης "Rainy Day---μια λέξη χίλιες εικόνες"