Δημοσιευστε στο Blog

Σχολιάστε όπως εσείς κρίνετε τις αναρτήσεις μας κάνοντας κλικ στην επιλογή "σχόλια" κάτω από κάθε ανάρτηση ή στείλτε το άρθρο σας στο email: giangais@aol.com

Παρασκευή 30 Μαρτίου 2012

Οι Πρωταγωνιστές του Περιθώριου


"Και γω να βγω, ξέρω ότι θα μείνουν πίσω κι άλλοι τόσοι. Ας μας βγάλουν με όρους, τουλάχιστον τους ανήλικους. Μια δεύτερη ευκαιρία θέλω, τίποτα άλλο" . Είναι τα φοβερά λόγια του 17χρονου κοριτσιού, στη συνομιλία του με τον Σταύρο Θεοδωράκη, στο Β´ μέρος της έρευνας των "Πρωταγωνιστών".

Το κορίτσι αυτό, που σήμερα κλαίει με πικρά δάκρυα ζώντας την αγωνία ενός αβέβαιου μέλλοντος, ακόμη και τώρα, σκέφτεται τους άλλους "που θα μείνουν πίσω". Δεν έχει καταλάβει τίποτα.

Ζητάει απλώς μία δεύτερη ευκαιρία. Μόνο που κάποια παιδιά, θύματα και θύτες αυτού του κοινωνικού παραλογισμού, παραδομένα σ' ένα ανεπαρκές και σαθρό σωφρονιστικό σύστημα, πιθανώς να μην τη βρουν ποτέ. Μέρα με τη μέρα θα βλέπουν τη ζωή τους να συντρίβεται χωρίς να μάθουν ποτέ τις αιτίες. Απλώς θα συνεχίσουν να μισούν τον εαυτό τους και την κοινωνία και θα αρνούνται κάθε μορφή καί έννοια ένταξης

 
 "Και γω να βγω, οι άλλοι θα μείνουν πίσω" 

Κάπνισαν χασίσια, κόκες και πήραν χαπάκια. Δήρανε, κάψανε, διακίνησαν ναρκωτικά. Κυριάρχησαν στον κόσμο της παρανομίας της μικρής μας πόλης. Τα κάνανε όλα, σε μία ηλικία που θα έπρεπε να φροντίζουν για το μέλλον τους. 

Βγήκαν στο κοινωνικό περιθώριο με την ψευδαίσθηση της παντοδυναμίας και της ατιμωρησίας.

Τρίτη 27 Μαρτίου 2012

Baby Locos - Η Δεύτερη Ευκαιρία


Η δημοσιογραφική ομάδα των "Πρωταγωνιστών", του πολύ αξιόλογου δημοσιογράφου Σταύρου Θεοδωράκη, την Κυριακή το βράδυ, 25η Μαρτίου, μας έδωσε από την τηλεόραση του Mega το πρώτο μέρος της έρευνας για την πολύκροτη υπόθεση της εμπορίας και χρήσης ναρκωτικών από δεκάδες νέους της Χίου, που είχαν συστήσει την περιβόητη συμμορία των Locos.

Σήμερα βρίσκονται σε διάφορες φυλακές της χώρας πάνω από 35 άτομα, ενώ έχει ασκηθεί δίωξη για πάνω από 45 και οι έρευνες από το τμήμα Δίωξης Ναρκωτικών Χίου συνεχίζονται.

Οι μαρτυρίες των γονιών, που σήμερα έχουν τα παιδιά τους στη φυλακή, ο τρόπος που περιγράφουν το δράμα τους και οι απόψεις του διοικητή Δίωξης Ναρκωτικών Χίου και της εισαγγελέως Χίου, ομολογουμένως μας συγκλόνισαν και, αφήστε με να πω, μας συγκίνησαν. Γιατί κανένας δεν απέκρυψε την αλήθεια, κανένας δε μιζεριάστηκε και δεν επιχείρησε να αποσύσει τις ευθύνες που του αναλογούν. Κανείς δεν έριξε τις ευθύνες στους άλλους. Κανείς δεν ωραιοποίησε το σωφρονιστικό μας σύστημα.

"Δύσκολα", απαντά ο διοικητής της Δίωξης Ναρκωτικών Χίου κ. Κεβόπολος στην ερώτηση του Σταύρου Θεοδωράκη αν ένα παιδί 16 -17 χρονών, που μπαίνει μέσα στην ελληνική φυλακή, θα βγει καλύτερο μετά από μερικά χρόνια.

"Τι θες να γίνει; Επειδή έχουμε κάποιες αμφιβολίες για το ελληνικό σωφρονιστικό σύστημα να μη βάζουμε κανένα μέσα; Τι μήνυμα θα περάσουμε στους επόμενους;"

Κεβόπουλος: "Τι μήνυμα θα περάσουμε στους επόμενους;"
"Η δεύτερη ευκαιρία περνάει μέσα από τις φυλακές;" ρωτάει ο Σταύρος Θεοδωράκης την εισαγγελέα Χίου κ. Κεσιατζή. " Όχι, σε καμία περίπτωση η νέα ευκαιρία δεν περνάει μέσα από τη φυλακή, έτσι όπως είναι το σωφρονιστικό μας σύστημα σήμερα " είναι η απάντηση της εισαγγελέως.

Είναι σαφές ότι έχουμε να κάνουμε με δύο ανθρώπους που αποφάσισαν να πράξουν το καθήκον τους και αυτό δυστυχώς δεν είναι το πιο αυτονόητο πράγμα στην πατρίδα μας. Αντίθετα προϋποθέτει αποφασιστικότητα και τόλμη μέσα σε μία κατακερματισμένη κοινωνία που έχει χάσει προ πολλού κάθε ίχνος συλλογικότητας και κοινών αξιών.

Κεσιατζή: "Όχι, σε καμία περίπτωση η νέα ευκαιρία δεν περνάει μέσα από τη φυλακή"
Δε θα πω ότι η τοπική μας κοινωνία πρέπει να αισθάνεται ενοχές, γιατί άφησε αυτά τα παιδιά μόνα στο έλεος της εξαθλίωσης και της αυτοκαταστροφής. Κάθε κοινωνία αντικειμενικά, ούτως ή άλλως, είναι συνυπεύθυνη για την περιθωριοποίηση των μελών της, που αδυνατεί να εντάξει στις δομές της.

Παρασκευή 23 Μαρτίου 2012

Τουρκία εναντίον Ιράν

Η περιφερειακή μάχη για τις καρδιές και τα μυαλά
  • Foreign Affairs

  • By Mustafa Akyol *


Σε ομιλία του τον περασμένο Αύγουστο, ο Αγιατολάχ Hashemi Shahroudi, επικεφαλής της Δικαιοσύνης του Ιράν από το 1999 μέχρι το 2009 και τώρα μέλος του το Συμβούλιο των Φρουρών, υποστήριξε ότι " οι αλαζονικές δυτικές δυνάμεις φοβούνται τις περιφερειακές σχέσεις των χωρών με [το Ιράν]". Συνέχισε λέγοντας ότι, από το φόβο τους, οι ίδιες δυνάμεις υποστήριζαν "καινοτόμα μοντέλα του Ισλάμ, όπως το φιλελεύθερο Ισλάμ στην Τουρκία," για να "αντικαταστήσει το αληθινό Ισλάμ", όπως εφαρμόζεται από το Ιράν.

Πέρα από το συνωμοτικό ύφος του, οι πρόσφατες εξελίξεις στη Μέση Ανατολή έχουν επιβεβαιώσει κάπως τις ανησυχίες του Shahroudi. Η αραβική άνοιξη έχει αυξήσει την ιδεολογική ένταση μεταξύ της Άγκυρας και της Τεχεράνης, και το μοντέλο της Τουρκίας φαίνεται να κερδίζει. Την περασμένη άνοιξη, το Ιράν υποστήριξε ότι βασικά οι αραβικές επαναστάσεις ήταν παρόμοιες με την ιρανική πριν μία δεκαετία και θα αναδείκνυαν παρόμοιες κυβερνήσεις. Ωστόσο, στην Τυνησία και την Αίγυπτο, για πρώτη φορά, ηγετικές προσωπιότητες των κύριων ισλαμικών κομμάτων κέρδισαν τις εκλογές με σαφή προτίμηση προς το "μοντέλο της Τουρκίας" και όχι προς μία θεοκρατία ιρανικού τύπου. Επί πλέον δε, το Δεκέμβριο του 2011, το παλαιστινιακό κίνημα Χαμάς έριξε αλάτι στην πληγή, όταν ο εκπρόσωπός του ανακοίνωσε τη στροφή του οργανισμού προς την κατεύθυνση "της πολιτικής της μη-βίαιης αντίστασης", η οποία αντικατοπτρίζει την απόφασή της να αποστασιοποιηθεί από τη Συρία και το Ιράν και να κινηθεί πιο κοντά στην Αίγυπτο, την Τουρκία, και το Κατάρ.

Η σύγκρουση μεταξύ της Τουρκίας και του Ιράν ήταν κάτι περισσότερο από απλώς ρητορική. Η Τεχεράνη υπήρξε ο μεγαλύτερος υποστηρικτής του Προέδρου της Συρίας Μπασάρ αλ-Ασαντ, ενώ η Άγκυρα ζητούσε την καταδίκη της "βαρβαρότητας" του καθεστώτος και έριχνε το βάρος της πίσω από την αντιπολίτευση, φιλοξενώντας το Συριακό Εθνικό Συμβούλιο και τον Ελεύθερο Συριακό Στρατό, την κυβέρνηση και το στρατό των ανταρτών στην εξορία. Στο Ιράκ, το Ιράν είναι ο προστάτης του σιιτών, ενώ η Τουρκία είναι, τουλάχιστον στα μάτια πολλών στη Μέση Ανατολή, ο πολιτικός και οικονομικός ευεργέτης της σουνιτών και των Κούρδων. Και οι δύο χώρες είχαν εντάσεις κατά τη διάρκεια της αντιπυραυλικής ασπίδας του ΝΑΤΟ που αναπτύχθηκε στην Τουρκία τον Σεπτέμβριο του 2011. Η τουρκική κυβέρνηση συνεχίζει να επιμένει ότι η αντιπυραυλική ασπίδα δεν αναπτύχθηκε ως προστασία εναντίον του Ιράν.

Δίπλα στα σύνορα Τουρκίας - Ιράν
Η επιδείνωση των σχέσεων μεταξύ του Ιράν και της Τουρκίας εκθέτει εκείνους τους πολιτικούς σχολιαστές στη Δύση οι οποίοι, από τότε που το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) ανήλθε στην εξουσία στην Τουρκία το 2002, θρηνούν τη στροφή της Τουρκίας από τη Δύση προς την Ανατολή. Μετά τη μεσολάβηση της Τουρκίας για την πυρηνική συμφωνία ανταλλαγής καυσίμου με το Ιράν και τη Βραζιλία τον Μάιο 2010, η Δύση φαίνεται να στρέφει το ενδιαφέρον της ακόμη περισσότερο. Δεκάδες στήλες, μεταξύ των οποίων και μία στους The New York Times, από τον Thomas Friedman, αρθρογράφου της εφημερίδας, επέκριναν τη νέα προοπτική της Τουρκίας ως "ντροπή". Και όταν η Τουρκία ψήφισε κατά των νέων κυρώσεων προς το Ιράν στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ ένα μήνα αργότερα, ο Con Coughlin, ο επικεφαλής των συντακτών για τα εξωτερικά της Telegraph, το είδε ως ένα σημάδι μιας αναδυόμενης και επικίνδυνης τουρκο-ιρανικής συμμαχίας, ρωτώντας "Μήπως η Τουρκία θέλει πραγματικά να είναι μια χώρα υπεύθυνη για την έναρξη ενός πολέμου μεταξύ του Ιράν και της Δύσης; "

Τρίτη 20 Μαρτίου 2012

Ο Rob Cox για το πώς ο Greg Smith έχει πάρει λάθος την Goldman Sachs



  • The Newsweek Magazine
  • By Rob Cox*

Το ανυπολόγιστο κόστος της απληστίας της Goldman Sachs. 

Την περασμένη εβδομάδαένας μεσαίου μεγέθους τραπεζίτης της Goldman Sachs εμφανίστηκε καταιγιστικός, με δημοσίευση στην εφημερίδα The New York Times, εναντίον της κορυφαίας τράπεζας της Wall Street, ασκώντας κριτική προς τον πρώην εργοδότη του. Ο Greg Smith κατηγόρησε τον διευθύνοντα σύμβουλο της Goldman, Lloyd Blankfein και τον πρόεδρό της Gary Cohn ότι προωθούν μια εταιρική κουλτούρα, όπου η επιδίωξη του κέρδους θέτει στο "περιθώριο" τα συμφέροντα των πελατών, οι οποίοι αναφέρονται, όπως λέει ο Smith, ως "Μαριονέττες" από τα ανώτατα στελέχη. "Σήμερα, αν βγάλετε αρκετά χρήματα για την επιχείρηση (και προς το παρόν δεν είναι δολοφόνος με το τσεκούρι) θα προωθηθείτε σε μια θέση επιρροής", έγραψε.

Ο Smith χαρακτηρίστηκε ως γενναίος, γιατί μίλησε έξω από τα δόντια ενάντια στην προφανή αδικία της τράπεζας, που τον γέμισε με μπόνους για πάνω από μία δεκαετία. Αλλά υπάρχει επίσης μια κραυγαλέα αφέλεια στην εκτίμηση του, που είναι τόσο κοντόφθαλμη, όσο οι υποτιθέμενες αποφάσεις των αφεντικών της Goldman να κυνηγήσουν τα κέρδη σήμερα, περισσότερο από τα συμφέροντα των πελατών τους αύριο. Τα χρήματα είναι και πάντα θα είναι η ψυχή της παγκόσμιας οικονομίας. Η μόνη μεταβαλλόμενη δυναμική είναι ο βαθμός στον οποίο ανταγωνίζονται άλλοι στόχοι την επιδίωξη αυτή. 
Οι άνθρωποι της Goldman Sachs: Lloyd Blankfein (αριστερά) και Gus Levy
Η Goldman δεν έγινε ξαφνικά άπληστη όταν τρύπωσε ο Σμιθ με την εκπαίδευσή του στο Στάνφορντ και το τρόπαιο του πινγκ-πονγκ πριν από 12 χρόνια. Για 143 χρόνια η Goldman προσπάθησε να επιτύχει μια ισορροπία μεταξύ της εξυπηρέτησης των αναγκών των πελατών της και της δημιουργίας κέρδους για τους συνεργάτες της. Συχνά έχει αποτύχει. Τα στελέχη της Goldman, που ταράζονται γιατί γίνονται στόχος στα χιουμοριστικά νυχτερινά talk-shows αυτής της εβδομάδας, μπορεί να είναι ιστορικά το ίδιο μυωπικά όπως ο Smith. Το 1932, μετά την εντυπωσιακή κατάρρευση της Goldman Sachs Trading Corp, όπου ένα επενδυτικό fund έπληξε την επιχείρηση και υπέγραψε με τους πελάτες της, ο κωμικός του βαριετέ Έντι Κάντορ έκανε την Goldman το αγόρι που συνεχώς μαστίγωνε.

Παρασκευή 16 Μαρτίου 2012

Γιατί φεύγω από την Goldman Sachs

  • The New York Times
  • By Greg Smith
Σήμερα, πολλοί από αυτούς τους ηγέτες εμφανίζουν ποσοστό πολιτισμού της Goldman Sachs  ακριβώς μηδέν τοις εκατό. Παρακολουθώ διερευνητικές συναντήσεις πώλησης όπου δε δαπανάται ούτε ένα λεπτό για ερωτήσεις σχετικά με το πώς μπορούμε να βοηθήσουμε τους πελάτες. Ενδιαφέρονται αποκλειστικά για το πώς θα μπορέσουν να βγάλουν από αυτούς όσο το δυνατόν περισσότερα χρήματα. Αν ήσουν ένας ξένος από τον Άρη και καθόσουν σε μία από αυτές τις συναντήσεις, θα πίστευες ότι η επιτυχία ή η πρόοδος ενός πελάτη δεν αποτελεί καθόλου μέρος της διαδικασίας της σκέψης. 

 Σήμερα είναι η τελευταία μου μέρα στην Goldman Sachs. Μετά από σχεδόν 12 χρόνια στην εταιρία - πρώτα ως ασκούμενος τα καλοκαίρια ενώ βρισκόμουν στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, στη συνέχεια, στη Νέα Υόρκη για 10 χρόνια, και τώρα στο Λονδίνο - πιστεύω ότι έχω εργαστεί εδώ αρκετό καιρό για να καταλάβω την τροχιά της κουλτούρας της, τους ανθρώπους και την ταυτότητά της. Και μπορώ να πω με ειλικρίνεια ότι το περιβάλλον είναι τώρα τόσο τοξικό και καταστροφικό, όπως δεν το έχω δει ποτέ.

Για να θέσω το πρόβλημα στην πιο απλή του μορφή, σύμφωνα με τον τρόπο που λειτουργεί η εταιρία και σκέφτεται να κερδίσει χρήματα, συνεχίζουν να παραγκωνίζονται τα συμφέροντα του πελάτη. Η Goldman Sachs είναι μία από τις μεγαλύτερες και σημαντικότερες επενδυτικές τράπεζες στον κόσμο και είναι τόσο πολύ ενσωμματωμένη στην παγκόσμια οικονομία ώστε δεν μπορεί να συνεχίσει να ενεργεί με αυτόν τον τρόπο. Η εταιρεία έχει οδηγηθεί τόσο μακριά από το σημείο που ήταν όταν μπήκα μόλις έφυγα από το κολέγιο, ώστε δεν μπορώ να πω πλέον με καθαρή συνείδηση ​​ότι ταυτίζομαι με αυτό που σήμερα αντιπροσωπεύει. 
Μπορεί να ακούγεται περίεργο σε ένα σκεπτικιστικό κοινό, αλλά το πνεύμα του πολιτισμού ήταν πάντα ένα σημαντικό μέρος της επιτυχίας της Goldman Sachs. Περιστράφηκε γύρω από την ομαδική εργασία, την ακεραιότητα, το πνεύμα της ταπείνωσης και πάντα εκανε το σωστό για τους πελάτες μας. Ο πολιτισμός ήταν η μυστική συνταγή που έκανε αυτό το μέρος μεγάλο και μας επέτρεψε να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη των πελατών μας για 143 χρόνια. Δεν ήταν μόνο το χρηματικό κέρδος.  Αυτό από μόνο του δεν μας στηρίξει σταθερά για τόσο πολύ καιρό. Είχε να κάνει με την υπερηφάνεια και την πίστη στην οργάνωση. Λυπάμαι που σήμερα λέω ότι αν κοιτάξουμε γύρω μας δε θα δούμε σχεδόν κανένα ίχνος της κουλτούρας που με έκανε να μ' αρέσει να δουλεύω για αυτή την επιχείρηση για πολλά χρόνια. Δεν έχω πια την υπερηφάνεια ή την πίστη.
Αλλά δεν ήταν πάντα αυτή η περίπτωση. Για περισσότερο από μια δεκαετία προσλάμβανα και ήμουν μέντορας υποψηφίων μέσα από την εξαντλητική διαδικασία της συνέντευξης. Είχα επιλεγεί ως ένα από τα 10 άτομα (από μια επιχείρηση άνω των 30.000) που εμφανιζόταν στο βίντεο πρόσληψης, το οποίο παιζόταν σε κάθε κολέγιο που επισκεπτόμασταν σε όλο τον κόσμο. Το 2006 διηύθυνα το καλοκαιρινό πρόγραμμα πρακτικής στις πωλήσεις και το εμπόριο στη Νέα Υόρκη για 80 φοιτητές πανεπιστημίου οι οποίοι αποκλείστηκαν, από τις χιλιάδες που υπέβαλαν αίτηση. 

Ήξερα ότι ήταν καιρός να φύγω, όταν συνειδητοποίησα ότι δεν μπορούσα πλέον να κοιτάξω τους μαθητές στα μάτια και να τους πω σε τι σπουδαίο μέρος ήλθαν για να εργαστούν.

 Όταν τα βιβλία της ιστορίας γραφτούν για την Goldman Sachs, θα μπορούσαν να αναφέρονται στο γεγονός ότι ο τρέχων διευθύνων σύμβουλος, Lloyd Blankfein Γ., και ο πρόεδρος, Gary D. Cohn, έχασαν την παράδοση της κουλτούρας της επιχείρησης από την εποπτεία τους. Πραγματικά πιστεύω ότι αυτή η μείωση του ηθικού αναστήματος της επιχείρησης αντιπροσωπεύει την πιο σοβαρή απειλή για τη μακροπρόθεσμη επιβίωση της. 

Τετάρτη 14 Μαρτίου 2012

Τι Σημαίνει Ελλάδα

  • The New York Times

  • By Paul Krugman

Θα πρέπει να αναρωτηθούμε πώς χώρες που αρνούνται συστηματικά το μέλλον στους νέους ανθρώπους τους - η ανεργία των νέων στην Ιρλανδία, η οποία συνήθως είναι χαμηλότερη από ό, τι στις Ηνωμένες Πολιτείες, τώρα είναι σχεδόν στο 30 %, ενώ είναι κοντά στο 50% στην Ελλάδα - υποτίθεται ότι θα επιτύχουν αρκετή ανάπτυξη για να εξυπηρετήσουν το χρέος τους.


Λοιπόν, η Ελλάδα έχει επίσημα κηρύξει στάση πληρωμών προς τους ιδιώτες δανειστές της. Ήταν μια "ομαλή" πτώχευση, με διαπραγμάτευση και όχι απλώς με ανακοίνωση, η οποία υποθέτω ότι είναι καλό πράγμα. Παρόλα αυτά, η ιστορία δεν έχει τελειώσει. Ακόμη και με αυτή την ελάφρυνση του χρέους, η Ελλάδα - όπως και άλλες ευρωπαϊκές χώρες που αναγκάζονται να επιβάλουν λιτότητα σε οικονομίες που βρίσκονται υπό ύφεση - φαίνεται καταδικασμένη να υποφέρει για πολλά ακόμη χρόνια.

Και αυτό είναι ένα παραμύθι που πρέπει να λέγεται. Για τα δύο τελευταία χρόνια, η ελληνική ιστορία, όπως ήδη το έθεσε ένα πρόσφατο έγγραφο για την οικονομική πολιτική, "ερμηνεύεται ως μία παραβολή για τους κινδύνους της δημοσιονομικής σπατάλης." Δεν περνά μέρα χωρίς κάποιος πολιτικός ή προβεβλημένη αυθεντία, με τον αέρα ανθρώπου που μεταφέρει μεγάλη σοφία, που να μη λέει ότι θα πρέπει αμέσως να μειώσουμε τις δημόσιες δαπάνες ή θα δούμε να γινόμαστε Ελλάδα, Ελλάδα σας λέω.

Ελλειμματικός φωτισμός δίπλα σ' ένα παγκόσμιο σύμβολο



Απλά, για ν' αναφέρω ένα πρόσφατο παράδειγμα, όταν ο Mitch Daniels, ο κυβερνήτης της Ιντιάνα, εκφώνησε τη Ρεπουμπλικανική απάντηση προς το Προεδρικό Διάγγελμα προς το Έθνος, επέμεινε ότι "βρισκόμαστε σε πολύ μικρή απόσταση πίσω από την Ελλάδα, την Ισπανία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες που αντιμετωπίζουν οικονομική καταστροφή" Επί τη ευκαιρία, προφανώς κανείς δεν του είπε ότι η Ισπανία είχε χαμηλό δημόσιο χρέος και πλεόνασμα του προϋπολογισμού την παραμονή της κρίσης. Έχει μπει σε μπελάδες λόγω των υπερβολών του ιδιωτικού τομέα και όχι του δημόσιου.

Αλλά εκείνο που η ελληνική εμπειρία δείχνει, είναι ότι στην πραγματικότητα, ενώ τα ελλείμματα στις καλές εποχές μπορεί να σας βάλουν σε μπελάδες - που είναι πράγματι η ιστορία της Ελλάδας και όχι της Ισπανίας - προσπαθώντας να εξαλείψετε τα ελλείμματα, όταν είστε ήδη στο πρόβλημα, αυτό είναι η συνταγή για την ύφεση.

Πέμπτη 1 Μαρτίου 2012

Τα άσχημα στερεότυπα της Γερμανίας έρχονται στην επιφάνεια στην Ελλάδα

  • Der Spiegel
  • By Julia Amalia Heyer and Ferry Batzoglou

Οι Έλληνες έχουν πάψει να είναι μεγάλοι θαυμαστές των Γερμανών και τους συγκρίνουν με Ναζί αποφασισμένους να δημιουργήσουν το "Τέταρτο Ράιχ" με τη χρήση οικονομικών μέσων. Αυτό που κάποτε ήταν ένα είδος υπερβολής, που εκφραζόταν ως επί το πλείστον σε σκίτσα, έχει πλέον γίνει πραγματική, ευρέως διαδεδομένη και ανησυχητική πεποίθηση μεταξύ των Ελλήνων. 

Ο Στάθης Σταυρόπουλος κουράστηκε να σχέδιάζει τους κακούς Γερμανούς, αλλά το κάνει ξανά και ξανά με ελαφρώς διαφορετικό θέμα κάθε φορά. Στα σχέδιά του, ο γνωστός σκιτσογράφος, έχει ντύσει τη Γερμανίδα καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ με αποκρουστικές στολές, την τοποθέτησε σε ένα τανκ και την εμφανίζει να τρομάζει τα μικρά ελληνόπουλα. 

Ο Σταυρόπουλος απεικονίζει τον Χορστ Ράιχενμπαχ, τον Γερμανό επικεφαλής της ευρωπαϊκής ομάδας εργασίας της Ένωσης, ως ένα είδος αξιωματικού της Βέρμαχτ, του γερμανικού στρατού του 2ου Παγκόσμιου Πολέμου, να ελέγχει μαριονέτες με κλωστές γελώντας σαρδόνια. Οι μαριονέτες φέρουν τα πρόσωπα των μελών της ελληνικής κυβέρνησης. Η λέξη "Ράιχ" στο Ράιχενμπαχ είναι γραμμένη με κεφαλαία γράμματα. 
Οι Γερμανοί σπάνια απεικονίζονται τόσο φριχτοί όπως συμβαίνει σήμερα στα ελληνικά ΜΜΕ.
Η μοχθηρή Γερμανίδα φορώντας και πάλι τη στολή της στην Ελλάδα αυτές τις μέρες, αρπάζει τα μωρά μακριά από τις μητέρες τους και μετράει τα φασόλια στη φασολάδα, που θεωρείται το εθνικό φαγητό. "Τι πρέπει να κάνω; Αυτή ακριβώς είναι η κατάσταση τώρα", λέει ο Σταυρόπουλος. Ακόμη και οι New York Times δημοσίευσαν πρόσφατα ένα από τα σκίτσα του, τα οποία ο Σταυρόπουλος χαρακτηρίζει  "περισσότερο τραγικά παρά αστεία".

Η απότομη άνοδος του αντι-γερμανικού κλίματος 

Αν και παρόμοιες υπενθυμίσεις του ναζιστικού παρελθόντος της Γερμανίας έχουν κατά καιρούς εμφανιστεί στα γαλλικά, ισπανικά και βρετανικά μέσα ενημέρωσης, οι Γερμανοί σπάνια απεικονίζονται τόσο φριχτοί όπως συμβαίνει σήμερα στα ελληνικά ΜΜΕ.